Scholieren.com forum

Wild draai ik mij om, kijk om me heen maar ik zie hem niet. Ik was er toch echt zeker van dat ik hem geroken had, dat geurtje, als je het eenmaal in je neus is gevlogen, vergeet je het nooit meer. Ik kijk nog een keer beter om mij heen, maar nu ik er zeker van ben dat ik echt niks zie, duw ik mijn oordopjes van mijn discman weer in mijn oren en luister naar mijn geweldige gebrande cd. Mijn gebrande cd, die ik alleen opzet om nog depressiever te worden, met klagende Nightwish. Ik houd niet van Nightwish en ik snap niet waarom ik hem gebrand heb. Doet er niet toe.
Ik denk alleen maar aan mij zelf, had hij gezegd en toen verbrak hij even onze relatie. Onze relatie die al een hele week aan de gang was. Ja, we hadden al een hele week met elkaar. Ach, geeft niks, hij is te dom, te dyslectisch en te fout. Maar hij was zo mooi, en zo lekker aso.
Scheit, rot lekker een eind op, ik denk niet alleen aan mijzelf. Alleen maar nu, nu wil ik zelf zielig wegrotten in mijn eigen verkutte wereldje, ik zet het volume hoger en wandel door.
Ik loop met een soort vliegende pas door de stad. Mijn gestreepte sjaal draai ik nog een keer om mijn nek en ik doe mijn handschoenen aan. Het is verdomde koud.
Nadenkend over de levensbeschouwelijke les die we net hadden, geniet van wat je hebt, loop ik door de neergestreken verbruinde bladeren en snuif ik de herfstlucht in. In plaats van herfstlucht, ruik ik het weer. Ik kijk om mij heen, en dan zie ik het, recht voor mij, daar loopt hij. Snel probeer ik een zijweggetje te nemen maar het is al te laat; hij heeft mij gezien en komt naar mij toelopen. Hij trekt een oordopje uit mijn oor. ' Bah, Nightwish. Wist niet dat JIJ daarvan hield.' Godver, waarom moest ik nu net Nightwish meenemen, ah, please ga weg.
Hij vraagt waar ik heen ga, naar huis, maar hij hoeft niet mee te lopen. Damn, wat is hij fijn, loop niet mee, doe nou niet, ik wil niet dat je mee loopt. Of wil ik het wel, ach, ja, het mag ook wel. Het rare gevoel van mijn ex, wat ik tien minuten geleden had, is gek genoeg verdwenen. Nou ja, gek genoeg, hij is verleden tijd, boeit dat nog wat?
' Mag ik meelopen?' Of ' Zal ik je vergezellen met je reis naar huis?' of ' Of je nou wil of niet, ik loop mee.' Hij vraagt het niet. Hij zegt niks en loopt met mij richting huis. Ik stop mijn oordopjes terug in mijn oor en ik weet weer waarom ik Nightwish mee nam, ik begin het mooi te vinden. Ik luister naar mijn muziek, en ik kijk op zij, hij kijkt naar mij. Hij komt dichterbij met en ik ruik een walm waar ik totaal voor zou kunnen bezwijken. Opnieuw trekt hij een dopje uit mijn oor en laat het langs mijn zij bungelen. Hij trekt mijn handschoen uit en geeft mij een hand. Een rilling gaat door mijn lichaam heen, hij heeft een lekkere warme hand. Een warme hand die in één keer mijn twee kleine handjes verwarmen. Al was het min twintig graden geweest, ik zou warm blijven. Hij geeft een kneepje, en ik geef hem een kneepje in zijn hand terug. Weer geeft hij een kneepje, weer gaat er een rilling langs mijn schouders heen. Hij kijkt mij aan en glimlacht, en ik glimlach terug, weer die rilling. Heerlijk.
Samen lopen we door de stad.
Helaas komt mijn huis in zicht. Hij vertelt me dat hij hier af moet en neemt afscheid. Hij slaat een straat in, ik blijf een tijdje staan om te hem na te kijken, hij draait zich om en ik zwaai, hij zwaait terug.
Ik grijns van oor tot oor. Ik maak een vreugdedansje door de bruine afgevallen bladeren. YEAH!!