Mijn vader
 

Ik schrijf dit op om 2 dingen: Ik denk dat het goed is voor mij om alles op te schrijven, en ik wil weten hoe jullie hier mee om zouden gaan.

Mijn ouders zijn 10 jaar geleden gescheiden. Mijn vader is in Amsterdam gaan wonen, en mijn broertje en ik bleven bij mijn moeder in Hoorn wonen. Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan doordat mijn moeder verliefd werd op een ander, met die ander is ze nu ook nog steeds. Ze zijn getrouwd, en heel gelukkig.

Mijn vader heeft na de scheiding eerst een jaar bij zijn broer, mijn oom dus, gewoond, omdat hij geen huis kon krijgen. Toen kreeg hij een eigen huis.
Ik merkte wel dat hij veranderde, maar als 10 jarig meisje, denk je dat dat komt omdat hij alleen is enzo. Dan denk je niet zoveel na, als papa lief is, dan maakt het anders doen en zijn niet uit.

In de loop der jaren veranderde mijn vader steeds meer. Hij ging meer drinken, belde wel trouw elke woensdag, maar was helemaal niet zo geintereseerd. Het was meer van alles een grapje maken, het ging niet zo diep allemaal. We hadden heel oppervlakkig contact.

Hoe ouder ik word, hoe alerter ik ben. Ik zie dat hij veel drinkt, en dat hij belangrijke dingen gewoon vergeet. Zo vergeet hij te bellen als ik bijv. een sollicitatie gesprek heb gehad, wat hij wist, want ik had hem verteld. Ik werd daar altijd heel verdrietig van, maar ja, alles went.

Ongeveer een jaar geleden is mijn vader uit huis gezet. Sindsdien heeft hij een tijdje bij het ler des heils gezeten, en nu zit hij in een opvangtehuis voor daklozen.
Ik wist wel al dat hij geldprobemen had, maar dat heeft half Nederland tegenwoordig, en hij liet zich er niet veel over uit, dus ik had geen idee hoe erg het was.
Tot die bewuste avond dat ik bij mijn ex zat, en ik gebeld werd door mijn moeder die zei: Slecht nieuws, Papa heeft geen huis meer.
Ik ben gelijk naar huis gegaan, heb mijn vader gebeld, en die heeft in tranen uitgelegd wat er verder ging gebeuren.

Al zijn spullen gingen naar t grofvuil, de meubels dan. De rest mocht ie opslaan bij een vriend van hem.
We spreken hem nog vaak, spreken vaan wat af om te gaan eten ofzo, dus het contact is best goed. Zijn problemen worden ópgelost' door het maatschappelijk werk, en dat gaat best goed.

Nog steeds is ontact oppervlakkig. Al merk ik wel dat hij de laatste tijd wat geintereseerder is, en ook doorvraagt op dingen. Dat deed hij voorheen nooit.
Ik zie ook dat hij nog steeds veel drinkt. Hij krijgt ook steeds meer een bierbuik, en verteld soms dingen dat ik denk: jeetje man, denk ns naaa....

Hoe zouden jullie omgaan met zo'n vader?

Pfff moeilijke situatie hoor (n)

Mijn ex-vriend zat ongeveer in hetzelfde schuitje, al sloeg zijn vader's drankgedrag helemaal door, dat weer tot zelfmoord leidde. In jouw geval is het gelukkig allemaal iets minder extreem, maar ik zou wel alert blijven. Je vader houdt zich wel nog aardig staande zo te horen; prpbeer het contact met hem te houden en als je er behoefte aan hebt, ook uit te diepen.

ik denk dat je het zult moeten accepteren... veel kun je er toch niet aan veranderen.. maar ik denk wel dat ik me ook rot zou voelen....

Een biertje meedrinken. Hm, neh. Ik zou 't er heel moeilijk mee hebben, maar toch proberen om er voor hem te zijn.

Hem steunen.. dat in iedergeval.

Sterkt en liefs!

klote:( iig al sterkte ermee..

ik zou hem blijven steunen, en proberen hulp voor hem te zoeken. Maar hij is een volwassen persoon, en moet voor zijn eigen daden in staan.

Ik zou misschien eens naar 'm toe gaan ofzo, of leuke dingen met 'm doen zodat ie aan iets anders denkt en niet hoeft te drinken.... en verder kan je niet veel doen denk ik. Behalve misschien 't gewoon te accepteren, dan hoef je je ook niet heel vreselijk rot meer te voelen.

blijf hem steunen!! dat hij nu meer geinterreseerd in jullie wordt, is omdat hij misschien nu in de gaten krijgt dat hij niet veel interesse in jullie heeft getoont!

Succes! (y)

Ja ik denk dat dit wel een goede manier zou zijn.

ik ben even stil....

STERKTE!

... *stil* ...

Ik denk dat het voor je vader fijn is om nog contact met je te hebben, en ik zou dit ook zeker aanhouden als ik jou was. Verder tsjaa probeer een beetje gewoon met je vader om te gaan, mss is dat het fijnste voor je vader.
Als hij het moeilijk heeft, of weer een beetje in de problemen raakt, mss dat jij hem dan kan aansporen om hulp te zoeken...
Gelukkig krijgt je vader wel al hulp, hopelijk komt het langzaam maar zeker weer een beetje op het goede pad.

Sterkte