En de ondergang was rood.
 

Hoewel je antwoord toch altijd hetzelfde blijft,
is het bij iedere vraag opnieuw een leugen,
die als zilt zout in mijn open wonden bijt.
En gestaag verdrink ik in verdriet, ik zink.

Ja, de zee luistert wel, maar antwoordt steeds
dat alles met mij hetzelfde zal blijven,
zoals alles zal veranderen met de eerste stap
- vooruit-. Mijn ondergang tegemoet.

Moeizaam loop ik door 't rulle zand vooruit,
en evenwijdig loopt de tijd met mij terug.
Dan, bij het begin –het eind- vuurt de hemel op
en ik zie en lach:

ik heb nooit geweten dat een ondergang zo mooi was.

Ik vind nog altijd dat je prachtig schrijft. :o
Deze is ook echt weer heel erg mooi, hoewel ik nog steeds iets van rijm mis - wat ik bij je vorige gedicht ook opmerkte. En ik weet dat dat niet nodig is en ook bij jouw gedicht is het niet echt nodig, maar tijdens het lezen merk ik dat er iets (heel kleins, dat wel) ontbreekt. Naar mijn gevoel dan. Maar ja, dat terzijde. :)

Zinnen als
zoals alles zal veranderen met de eerste stap
- vooruit-. Mijn ondergang tegemoet.
en
en evenwijdig loopt de tijd met mij terug.
vind ik heel erg mooi! (y)

Eén klein dingetje: volgens mij moet antwoord (eerste regel, tweede strofe) antwoordt zijn. :)

Inderdaad :) Ik had daar eerst antwoord ls zelfst. nw. staan en niet meer naar gekeken...:)

Over die rijm, ja ik begin altijd met schrijven en er rolt of vanzelf een rijm uit, of niet. En in dit geval niet :)

Hm ja, begrijp ik. Ik vind het ook niet erg hoor. :)

deze is inderdaad erg mooi. Mooie zinnen :rolleyes:

@ scrooping~paper: Dat komt niet zo aardig over met die :rolleyes: smile erachter..

Ik vind het weer een heel mooi gedicht, en ben het volledig eens met Re3m. Dat beetje rijm dat er altijd in zat, mis ik wel een klein beetje, maar dat sluit absoluut niet uit dat dit een prachtgedicht is :)

Ik vind hem ook heel mooi :) Het maakt het voor mijn gevoel juist mooier omdat het niet rijmt. Op de een of andere manier lijkt het dan natuurlijker, of zo.
Het gevoel wat er uit straalt is heel fijn en

Moeizaam loop ik door 't rulle zand vooruit,
en evenwijdig loopt de tijd met mij terug.

is een hele mooie vondst! :)