Denken over dichten.
 

Dag liefjes,

Zoals jullie wel hebben gemerkt is het topic 'Korte mededeling' verdwenen. Hoe kan dat toch?! Tjeem, maar ja, laat ik dezelfde boodschap eens wat mensenlievender (stiekem ben ik ook wel een filantroop) mededelen.

Ik vraag mij af of er en vooral hoe er na wordt gedacht over dichten, let wel, over het dichten zelf, niet over gedichten. Hoe gaat dat hele dichtproces nou eigenlijk bij de vele poëten die dit forum rijk is?

Ofwel; hoe kijk je tegen het dichten aan? Is dichten pure mooischrijverij? Is dichten een medium om frustraties van je af te schrijven? Zie je dichten als een kunst of techniek die je kan leren, of beschouw je het als een godgegeven roeping? Gebruik je het als medium om je denkbeelden over allerhande maatschappelijke ideeën te ventileren? Is het je persoonlijke vormpje van pseudo-wetenschap die je gebruikt om de wereld iets beter voor jezelf en anderen te verklaren? Wat wil je nou eigenlijk met je dichtwerkjes?

Nou, schatten, vertel!

:).

-Schat en liefje meldt zich-
*kuch*



Ik zie dichten in eerste plaats als het scheppen van een wereld waar ik zou willen zijn, die ik zou willen zien of die ik zie.

Ik probeer dit in een jasje te gieten waarin het ook echt spreekt; in beelden, in een eigen taalgebruik, in een bepaalde betekenis.

Die betekenis kan ik al vorens ik het gedicht heb geschreven, al in mijn hoofd hebben, maar het kan ook gaandeweg ontstaan.

Ik zie het ook als een kunstwerk waar techniek aan te pas komt, maar zo dat het als ondersteuning dient en vloeiend overloopt in het geheel waarin het niet gedwongen te lezen is.

Ik vind dichten kunst;

"Schilderen met woorden".

(ik lees bijna alles, maar post eigenlijk nooit maar goed)

dichten is kunst, daar valt wat mij betreft niet over te twisten.

voor mij is dichten iig het uiten en opschrijven van dingen die je opvallen aan/in het leven, het verwezenlijken van hersenspinsels en af en toe gevoellens naar buiten gooien indien dit nodig is. en ja dichten is iets wat je moet leren, maar dat heeft denk ik meer te maken met jezelf 'leren' kennen en ontwikkelen dan dat het echt een letterlijk leerproces is.

Okay. Omdat je 't volgens mij toch graag wilt weten. :p

Dichten. Dat speelt een belangrijke rol in mijn leven. Het is een manier om me te uiten; weliswaar niet om al mijn gevoelens en gedachten en weet-ik-veel-wat te uiten, want daar heb ik mijn dagboek voor, maar vrijwel iedere dag blijft er wel iets in mijn hoofd hangen - al is het maar een zinnetje of een gedachte over iets - en dat moet dan op papier. Dichten is kunst: je giet woorden en zinnen in een kunstige vorm op papier. Je kunt spelen met die woorden en het geeft je veel vrijheid, want je kunt ermee doen wat je wil. Het leuke is dat je over alles kunt dichten, niet alleen over jezelf en je gevoelens, maar ook over de wereld om je heen. Je kunt bijvoorbeeld dichten over een boom of een gootsteen; het is maar hoe je het brengt.
Je kunt een boodschap of gedachte in je gedicht stoppen, zichtbaar voor anderen of juist verborgen (dat mag je zelf kiezen), want iedereen interpreteert je gedicht weer op een andere manier. Het is in ieder geval belangrijk dat je gedicht een zeker beeld oproept, dat het niet alleen onsamenhangende woorden zijn maar één geheel, één kunstwerk.
Zoals Dreamerfly al zei: schilderen met woorden. :)
En wat ik met mijn gedichten wil? Ik wil ze in ieder geval allemaal bewaren. En verder, tja. Ik zou het leuk vinden als ik later een dichtbundel kon uitbrengen. :) Maar dat is gewoon een droom van me, net zoals dat ik een boek wil schrijven. Ooit. :)

Als een soort van eh bezigheids therapie :p Gewoon omdat ik het leuk vind om te doen dus :)

Spelen met woorden, het geheel overgieten met een lichtelijk gevoelig sausje en dan vooral kunstig en spontaan uit de hoek komen in zo kort mogelijk tijd met zo min mogelijke verspilling van gedachten aan hoe je het zou willen hebben want dat mislukt toch.
Spontaniteit laten vloeien, waanzin uit je huid laten kruipen en de woorden kronkeltjes laten worden op het papier.

Vroeger kon ik alleen mijn frustraties kwijt in dichten. Tegenwoordig zijn de frustraties wel de aanleiding, maar niet meer de hoofdzaak.

haha mooi gezegd (y):cool:

ik laat de woorden gewoon uit mijn pen rollen
ik denk er niet over na
het gaat vanzelf

dat is het probleem vind ik. Dichten is voor mij in de eerste plaats een kunst. Dichten heeft zich ontwikkeld door de eeuwen heen en ik denk dat het nuttig is om de verschillende metra, versvormen, rijmsoorten, stijlmiddelen etc te kennen. Niet opdat je ze per se gebruike, maar omdat er imo toch een zekere kennis voor nodig is om te dichten. Dichten is creatief zijn en spontaniteit, maar wel graag weloverwogen =)

ja, daar ben ik het ook mee eens.
het is misschien idd een goed idee om me wat meer te gaan verdiepen in het dichten. (y)

dichten is voor mij heel duidelijk GEEN manier om me te uiten.. maar dat is ook wel duidelijk te zien aan de gedichtjes die ik schrijf denk ik
lekker simpel, rijmend en als het even kan met het 'oooh lief hoor' effect :)
ik heb nog nooit een gedicht gepost die daadwerkelijk gaat over mijn gevoelens
kortom: ik ben geen echte dichter. het is hobbie

ik merk ook heel erg dat de 'echte' dichters op dit forum vaak niet reageren om mijn gedichtjes en ik niet op die van hen.. komt denk ik omdat het twee hele verschillende dingen zijn.. een slager gaat ook geen kritiek geven op een bakker... denk ik.. ofzo

:)
Ik heb in het middelbaar al die dingen gekend, ik heb sonnetten geschreven, evenals haiku's, het pad der rijmen bewandeld enz. Nu verlaat ik mij daar soms nog steeds op, maar alle namen ben ik al lang vergeten :D. Ik weet wat ik gebruik, waar ik het gebruik en waarom ik het gebruik, maar die namen... Maar zoals gewoonlijk schuif ik de schuld op de wodka ^^ de inspiratie maar ook vergetelheid van mijn leven.

dichten is net als koken, je pleurt maar wat in de pan, als je koken kan.
:p

ik kan nie echt goed dichten.maar ik denk altijd maar zo alles wat ik die dag zie of hoor schrijf ik hoor en laat het zo uit mij hooft op papier kome en zet het in een fijn soort gedicht er neer

Ja, maar dat is nu ook juist mijn punt. het maakt niet uit of je precies alle details kent, maar het is wel belangrijk dat je verschillende stijlen kent, en weet hoe het technisch een beetje zit. In jouw voorbeeld, je hebt al die stijlen geprobeerd en uitgespuugd, maar je weet wel hoe het zit, en daar ging het mij om.

Ik heb de rest van de reactie's bewust niet gelezen, want dat zou mijn mening kunnen beïnvloeden en nu is dat nog niet de bedoeling. Dus als je het niet met me eens ben: overtuig me.

Dichten is een kunst, allereerst. Net als schilderen en beeldhouwen of fotograferen dat zijn. En net als schilderen en fotograferen (bij dit laatste nog het meest) wordt dichten op meerdere manieren gedaan: wie weet niet het verschil tussen écht professioneel fotograferen en het maken van vakantie of vriendendag kiekjes? Ah, en daar zit het hem volgens mij in.

Je kunt op zoek gaan naar interessante taalaspecten, naar stijlmiddelen, naar ingenieuze rijmvormen en formuleringen en ga zo maar door. Dan ben je bezig met die kunst op een professionele manier, maar dan hoort er natuurlijk nog wel bij: het gevoel. Dat is, net zoals bij alle kunstvormen, er onlosmakelijk mee verbonden. Je moet liefde voor de dichtkunst voelen, en je moet je eigen gevoel ook weer ín dat dicht leggen.

Dit is iets anders dan het dichten enkel als uitlaatklep gebruiken; dit is óók een vorm van dichten, maar hierbij gaat het puur om het gevoel van de dichter en wordt het niet als echte kunstvorm gezien, omdat het hier dan niet om gaat. Ik houd mij vooral bezig met het eerste, al ben ik natuurlijk, zoals waarschijnlijk iedereen die zijn eerste streken op het doek zet, begonnen met het tweede.