op het dak
 

ben nog op zoek naar betere titel maar na lange tijd heb ik eindelijk weer is een gedicht geproduceerd wat ik redelijk geslaagd vind :)

De nacht verwelkomt mijn goede bui
en terwijl maanlicht zijn broer lantaarn omhelst
stapt de tijd met grote passen

De kou probeert zich vast te klampen
aan mijn warme en afgekloven vingers
maar wol en vreugde laten zich niet vangen

Langzaam vallen de huizen in hun eenzame slaap
Ik werp een laatste blik op mijn niemandsland
en onderscheid mij dan van deze stille nacht


nou vraag ik mij nog af of ik de 'en' tussen warme en afgekloven weg moet laten maar dat maakt verder ook nog niet uit :)

commentaar is meer dan welkom

Ik vind dat je het allemaal heel mooi verwoordt; je gebruikt mooie beschrijvingen van de handelingen in je gedicht. Aan de andere kant vind ik wel weer dat er te weinig in gebeurt. Er zit niet echt 'spanning' in en dat is wel jammer.

wordt er koud van :|

Ik denk dat je dat "en" idd beter kunt weglaten