De laatste druppel.
 

En weet je,
nu ga ik je verlaten
want nu is het genoeg.
Ik wil niet met je praten;
ik weet waar je om vroeg.

Het was niet gewoon een snoepje,
nee, het was mijn ziel.
Omdat ik
- zoals jij niet -
zielsveel van haar hield.

Werp de roddels de wereld in,
maar mijn ogen houd ik open want
het was het snoepje
dat jouw mond liet overlopen.

Ik vind het op zich een goed gedicht met een goede inhoud, maar qua ritme / metrum vind ik het wat minder. Door de korte regellengte in de eerste strofe leest het ietwat geforceerd, en ook vind ik de herhaling van 'nu' niet zo mooi:

nu ga ik je verlaten
want nu is het genoeg.

Het idee met het snoepje is heel erg goed bedacht, maar ik vind dat je in de laatste strofe net iets te veel moeite moet doen om het erin te verwerken; ik vind de zin een beetje te geforceerd zegmaar. Maar de inhoud is echt super, dus ik zou hem gewoon nog eens herschrijven, en in principe zeker deze vorm aanhouden. De tweede strofe vooral zo laten, die is prachtig (y).

Ik vind de 1e strofe wel lekker lezen. Ik denk juist door de korte zinnen. Ik vind wel ook dat de laatste zinnen er een beetje geforceerd uitzien, het leest in ieder geval lang niet zo lekker als het eerste stuk.

Ik vind juist dat het gedicht wel fijn loopt. Hoewel de laatste strofe er niet echt bij lijkt te passen, het is zo anders, maar daardoor werd mijn aandacht daar juist op gevestigd.

En ik vind het idee van het snoepje ook heel mooi.
Jouw gedichten bevatten op de een of andere manier altijd iets níeuws, iets wat anders en origineel is, en dat vind ik heel bijzonder :)

Bedankt voor het fijne commentaar! :)

Hm ja, Xineof: misschien moet ik die eerste nu in de eerste strofe weghalen; die herhaling is misschien toch wat storend.
En ik zal nog eens kijken naar de laatste strofe, want daar had ik inderdaad wat meer moeite mee dan met de andere twee. :)
Voorlopig laat ik het dan even zo:

En weet je,
ik ga je verlaten
want nu is het genoeg.
Ik wil niet met je praten;
ik weet waar je om vroeg.

Het was niet gewoon een snoepje,
nee, het was mijn ziel.
Omdat ik
- zoals jij niet -
zielsveel van haar hield.

Werp de roddels de wereld in,
maar mijn ogen houd ik open want
het was het snoepje
dat jouw mond liet overlopen.