(nog) naamloos
 

in mijn puurste vorm ben ik alleen voor jou
maar dat werk je steeds tegen
ik vraag me af of ik wel echt van je hou
ik ga maar weer weg

Mijn god, jou-hou, daar begin je tegenwoordig toch niet meer aan :P

Op de een of andere vage manier vind ik de laatste zin gaaf, het geeft een signaal dat je het allemaal niet zo serieus moet nemen.

:D crappy inderdaad, maar ik zag zo gauw even niets anders om het zo simpel duidelijk te maken.

Het jou-hou is erg simpel en ook verder zo'n beetje de enige samenhang van de zinnen. Ik denk dat je er veel meer uit kunt halen door andere woorden te gebruiken. Of als je de eerste zin
verandert:

Alleen voor jou ben ik in mijn puurste vorm.

Dan ben je ook meteen van dat jou-hou af, want dan kun je een ander rijmwoord zoeken. Met wat kleine aanpassingen denk ik dat het gedicht veel meer heeft dan nu.

Overigens, als het gedicht serieus/niet ironisch is bedoelt zou ik het toch ook anders doen...

Ja, maar dan slaat het -voor mij- nergens meer op.

Ik vind de laatste zin goed, maar de rest van het gedicht niets. Dus je bedoeling is leuk (ik neem aan dat je die omslag van de laatste zin bewust zo gekozen hebt), maar ik vind de rest van het gedicht (met name de tweede en derde zin) een beetje slap. En dat jou - hou vind ik ook niets.
Ik zou dus proberen om je idee op een andere manier uit te werken, want zo komt het niet goed tot z'n recht.

Jullie hebben gelijk, tweede en derde zin zijn vrij waardeloos. Ga ik veranderen.

Ik zou van de laatste zin 'Hier scheiden onze wegen' gemaakt hebben. Niet dat dat zinnig is, maar het kwam gewoon bij me op. Maar ik denk dan ook in cliché's ;)