de ochtenden van december
 

Kalenders verjaren
onder het sombere licht van de oktoberzon
kon ik mijzelf maar vinden in maart,
of juni, of misschien zelfs aan het einde van de horizon

met vleugels, zwevend
van teugels bevrijd
en eindelijk kunnen leven

maar ik zit vast, in de ochtenden van december
terwijl ik tot mijn grote spijt
met mijn sombere handen
mijn inkt en papier verslijt.

tips en commentaar meer dan welkom:)

of juni, of misschien zelfs aan het einde van de horizon
vind ik te lang en horizon vind ik al helemaal niet mooi, omdat het teveel op oktoberzon lijkt: dat vind ik gewoon geen goede rijm.
De tweede strofe vind ik daarentegen wel erg goed; leuke rijm (ook dat teugels - vleugels ) en het leest fijn.
De laatste strofe vind ik gewoon mooi, behalve de eerste zin: die is naar mijn gevoel te lang. Verder leuk, de inhoud spreekt me ook aan. Ik houd van gedichten over inkt en papier. :)

de zin, ''of misschien zelfs aan het einde van de horizon'' komt me iets te gemaakt over, het past niet in het geheel.
Het laatste couplet vind ik heel mooi. Het middelste deel vind ik wat minder, omdat je hier een hele andere poezie stijl hanteert. Maar ik hou niet zo van diepzinnige metaforen, dus misschien is dat het wel. In zijn geheel vind ik het een heel mooi gedicht.

Ik vind hem mooi en origineel :)
Het is een originele metafoor, en mooi vanwege de mooie woordkeuze en het fijne ritme.
Voor mijn gevoel zijn die zinnen trouwens helemaal niet te lang. Tenminste, als je het leest zit er nog wel een soort ritme in. Het stoort mij alleen omdat ze er ook zo lang úitzien op papier, maar om dat te verhelpen zou je die lange zinnen gewoon kunnen afbreken achter de komma.

je hebt in dit gedicht een mooi gevoel vast kunnen leggen...mijn complimenten. Want dat vast zitten in een december morgen voelt waar aan in jou woorden.