En daar ging ik
 

Stop! die kop
Én weer Gaan.
Ingeblikte tranen lopen
Ik blijf staan.

Hoe plots ik met mijn ogen vierkant
in een wereld werd gezogen

ZOEFffffffffffff
fierendvrij, zweven en de stilte happen.

En een stappend wil die ging

Wist ik voor het eerst hoe geurend rust,
en hoe vér-bloem-de wolken.
En dacht ik even
Nietssssssssss


Gedicht van mei 2004; oudje

:)
Leuk, spontaan en apart. :)
Ik hou er eigenlijk niet zo van als woorden zo vergroot worden, of in ieder geval als ze een andere vorm wordt gegeven, omdat ik vind dat je dat beeld moet kunnen oproepen met die woorden alleen.
Maar ik vind het erg leuk om te lezen; het leest fijn en snel. Toch leuk gedaan. :)