Zij loopt.
 

Sinds heeeele lange tijd weer een gedichtje, ik kon 't gewoon niet meer maar dan blijf ik weer met een paar zinnetjes in m'n hoofd zitten die gewoon geschreven moeten worden :)



Zij loopt.
En haar voeten dansen,
de passen van een duizend doden.

Ze kijkt,
met ogen die meer kunnen zeggen
dan alles wat geschreven staat.

Ze is verdwaald
en ergens weet ze,
dat ze uren terug
al is verloren.

Ja, ik vind het wel wat hebben. Kort en bondig. Er zijn vele van dit soort gedichten gemaakt, maar deze kan er goed mee door.

Je schetst een goed beeld met weinig woorden, visualiserend.

Dit vind ik leuk:

Zij loopt.
En haar voeten dansen,


Alsof zij niet danst en haar voeten niet lopen, zo komt het over, het spreekt me aan.

De tweede strofe vind ik een beetje cliché: ogen die spreken, dingen die geschreven staan.
De derde strofe is mooi. Ik zou het alleen nog mooier vinden als je van 'is' in de laatste regel 'was' had gemaakt. Dan krijg je een soort tegenstelling: Ze is verdwaald, maar was eerder al verloren.

Ja! Scherp. Zou ik ook doen: was.

Zij loopt.
En haar voeten dansen,
de passen van een duizend doden.

Ze kijkt,
en haar blik verdrinkt,
in meer dan ooit geschreven is.

Ze is verdwaald
en ergens weet ze,
dat ze uren terug
al was verloren.


beter? @ CSN? :)