Maatschappelijk Werkster!
 

ik heb een vraagje he...

binnekort komt er een maatschappelijk werkster voor mij op school.. ik weet eigenlijk niet hoe ik er mee om moet gaan.. ik bedoel... ze is misschien wel te vertrouwen, en ze heeft een beroepsgeheim, maar.. mijn ouders mogen niet weten over die maatschappelijk werkster, maar hoe ga ik het dan betalen? of moet je niet voor een maatschappelijk werkster (wat via school geregeld is) betalen...?

anyway.. kan iemand mij een beetje op weg helpen.. voordat ik naar haar toe gaa?

xx

Ik werk op een school in België, als schoolpsychologe (en ook ben ik een kinderpsychologe met een eigen 'praktijk'), en bij ons moeten ze niets betalen.

Ik weet uiteraard niet hoe het bij jou op school toegaat, maar als je niet zeker bent, zou ik het zeker eens vragen aan die vrouw als ze komt voor jou :)

Wijkmaatschappelijk werk is vaak gratis en volgens mij was de schoolmaatschappelijkwerkster bij mij op de middelbare school ook gratis, maar zeker weten doe ik het niet. Misschien kun je het navragen op school?

Volgens mij hoef je er niet voor te betalen, en als het wel zo
zou zijn, dan word je daar van te voren over ingelicht..

Zeker omdat je 13 bent - ze kunnen niet verwachten dat je dat
zelf regelt (oa omdat je nog kind bent en dus onder de
verantwoordelijkheid van je ouders valt), lijkt me.

Maar goed - navragen kan nooit kwaad natuurlijk. :)

ook in Belgie: volledig gratis als het via school is geregeld, en als je er op staat, hoeven je ouders er nix van te weten.

bij mij is het zo dat ik maximaal 5 gratis gesprekken met haar mag hebben. daarna moet ik het zegmaar zelf uitzoeken. ze helpt me nu wel een doorverwijzing, maar dat zal niet gratis zijn. en ook niet meer via school.

school heeft geen contact met mijn ouders opgenomen en ook de maatschappelijk werkster niet, dat doen ze alleen met jouw toestemming geloof ik. mijn ouders weten omdat zij het geregeld hebben.

thnx voor jullie "commentaar"

ik ben wel zenuwachtig.. er zijn nu een paar mensen die het weten, 2 goede vrienden van mij, een docent, en een vertrouwens persoon.. maar tog bennik wéér bang om te gaan huilen als ik met haar praat.. en wéér bang dat ze me gek gaat vinden..

*zucht*

Inderdaad, die afspraken bij mij op school hebben ook niks gekost, ik was 14 dus dan mogen ze ook niks verwachten van mij. Veel succes in ieder geval!

Is dat erg dan?

Het is niet gek... sterker nog, je wilt iets aan je problemen doen (y) :)

ik weet niet.. ik voel me dan zo lullig..

dan denk ik dat zij over mij denkt van "wat een aansteller" ofso,, misschien denkt ze dat niet.. maar zo'n gevoel krijg ik dan! :(

Huilen is niet erg, dat maakt ze heus wel vaker mee!

En ze zal je ook niet gek vinden, want ze heeft niet voor niets voor dat beroep gekozen. Ze zal je dapper vinden omdat je erover probeert/wil praten.. :)

Het voelt gewoon zo.. machteloos.. alsof ik het niet in me eentje kan oplossen..

blijkbaar niet.. anders komt ze niet..

maar weetje.. ik wil gewoon dat ik morgen wakker word en denkt "het verleden is nou eenmaal zo, vanaf vandaag is er niks meer gebeurd" maar alles wat ik doe.. herrinnert me eraan..

Dat is dan toch ook nie het geval? Of nouja, je krijgt er hulp bij.
Nee, dat weet ik niet. Maar idd, (on)prettige momenten herinner je het beste.

maar omdat ik die onprettige herrinneringen BLIJF houden.. willik dat ze weggaan,, ik wil gewoon niet zo lang afhankelijk zijn van mijn problemen,,! :(

Dan kun je er het beste iets aan doen, ook al is niet elk probleem op te lossen... je zou er bijvoorbeeld ook mee om kunnen leren gaan.
Om maar eens een voorbeeld te noemen: mijn moeder is 6½ jaar geleden overleden. Ik kan er nu ook zonder extreme uitbarstingen aan terugdenken :)

ja kijk, en zo wil ik ook erover terug kunnen denken..

5 jaar geleden is mijn nichtje overleden, ze was 18 maanden, en nu als ik erop terug denk.. het lukt me niet.. en als ik een klein meisje van +/- 18 maanden zie, raak ik in paniek.. :$

Maar ik moet echt huiswerk maken... craziiejj_fr0g@hotmail.com ,,, voor het geval dat..

ik hoop echt dat het goed komt.. ik vind het niet leuk meer zo.. en ik denk de laatste tijd maar aan 1 ding....

*zucht*

de maatschappelijk werkster hefet nog niet gebeld voor een afspraak,, het maakt me zenuwachtig,,

zallik het afzeggen?

kben raaaaaaadelooooos!!! :(

Waarom? Ze belt heus wel.

ja maar het maakt me nerveus.. ik durf niet meer...

Waarom maakt het je nerveus/zenuwachtig, wat kan het
betekenen volgens jou?

En kan je niet zelf contact opnemen?

Bovendien; waarom zou je het afzeggen - schiet je daarmee
iets op?

(beetje veel vragen - maar ik vraag het me wel af..)

Als ik jou was, zou ik afwachten, en als je dat echt niet kan of
wil; neem dan zélf contact op, zou ik zeggen..

Waar ben je bang voor? Waarom zou je daar bang voor zijn? Het enige wat ze wil, is jou helpen. En bovendien heb je zelf om hulp gevraagd.

jullie hebben we lgelijk...

maar het maakt me tog zo.. ja ik weet niet. het geef me zo'n zenuwachtig gevoel..

ik ga idd afwachten.. maar tog weetik niet hoe ik ermee om moet gaan...

ik ken het gevoel, meid.

ervaring, het beste is zo realistisch mogelijk te blijven denken, ik weet wel dat dat heel erg moeilijk is maar probeer het maar.

I'll try.. but.. it isn't so easy... *zucht*

weet dat het lastig is (knuffel)

Ik vind het niet gek dat je zenuwachtig bent, dat zijn wel (veel) meer mensen als ze voor het eerst met iemand gaan praten. Ik geloof dat ik zelf ook wel vrij gespannen was (al scheen zij dat meer in mij te bemerken dan ikzelf). Maar denk je in: wat kan er nou gebeuren? Je verliest er niets bij, je moet er alleen even doorheen bijten. En wat je eruit kunt halen kan je zo veel helpen!

Dus niet opgeven hoor!

ik blijf ook doorzetten...

alleen het is zo moeilijk die.. die.. die eerste stap te zetten zeg maar..

*zucht* :(