Wat nu?
 

Hey mensen hier,

Met een raar gevoel begin ik dit maar te typen. Niet precies wetend wat ik ga zeggen.
Ik voel me leeg, ontzettend leeg. Ik was vandaag niet in staat om te spelen ( ik op een theateropleiding), ik kon het niet. Alles blokkeerde. Later was ik amper in staat om tegen klasgenoten te praten.
Ik doe de deeltijdbehandeling, alleen weet ik niet of ik op de goede weg zit. Of het bij mij past. Ik heb gister adviesgesprek gehad en volgens de therapeuten moeten we gewoon zo door gaan.
ik word zo bang ....er zijn nog zoveel dingen die moeten gebeuren. Ik kan me niet indenken dat die me gaan lukken en daar word ik moedeloos van.
Ik weet dat het laffe gedachtes zijn maar als ik aan de toekomst denk. denk ik " dan stap ik er toch gewoon uit". Dan niet eens met de dood tot doel, maar als ik uit het raam spring, dan maar 2 gebroken benen. Dan heb ik wel rust.
Ik vind die gedachtes van de ene kant fijn, een soort van gerusststelling. Maar van de andere kant maakt het me ook bang.
Wat moet ik nu doen? IK voel me zo leeg. Hoe kom ik hier vanaf? En moet ik maar gewoon op dezelfde weg door gaan? Ik ben dan bang dat die weg ergens ophoudt. Aangeven aan therapeuten dat ik niet weet "waartoe ik in staat ben" ?

*help*

Liefs, Aboe

Na regen komt zonneschijn!

Probeer daar aan te denken als je je 'leeg' voelt. Na klote gebeurtenissen, komen er weer leuke dingen!!!

in 't verhaal van eend (:D :)) zei zo'n therapeut ook 'je hebt alle tijd' om er weer bovenop te komen. Dat geldt voor jou ook :)
Niet alles hoeft in een week. Als je alles stapje voor stapje doet gaat 't vanzelf, je begint op de middelbare school ook niet gelijk in de 6e klas ;)
En als je bang bent jezelf wat aan te doen, lijkt me 't niet onverstandig dat te melden :)
En verder ben 'k 't eens met 'gekkie:D'. sterkte!