Een legende.
 

Een legende is gevallen. Vandaag, kort voor zes uur. Ik keek naar de hemel en zag hem, met zijn schitterende aura en een spoor van dapperheid achter zich. 'Wat wil je nu?' vroeg ik hem en keek spottend naar zijn instortende zelfbeeld. Een stille schreeuw joeg over het oppervlak, boven de steden, boven de zee. Boven alles wat er te zien was, een dun goudkleurig laagje stof werd voortgeblazen. 'Wat blijft er nog van je over?' De legende bleef vallen. Het spoor aan de hemel werd steeds kleiner, de sterren achter hem waren weer goed te zien. De laatste kus zweeg. Wat zou je moeten doen als zelfs de Dood stierf? Ik liep terug naar binnen, sloot de balkondeuren. Zuchtend liet ik me vallen in de trouwe lederen stoel en las verder in mijn boek.

Es war kein Traum.

Okeeeee....en nu?

Wat wil je hier precies mee zeggen?

Dat was ook ongeveer hetgeen dat bij mij opkwam ja. :D

Hmmm, het leek langer te zijn...

Dat is altijd zo, best irritant;)

Ik vind hem op zich best leuk, hoor, het idee is er:)

Apart.

Nee, daar hebben we wat aan! :p
;)

Je bent mijn heldin!

poëtisch

:rolleyes:

Wat?

Een wilde gooi in een volstrekt willekeurige richting.
voor het geval dat ik wat raak.











:p