Daar loopt hij
 

Daar loopt hij nu dan, kwaad en ontdaan,
hij is ook te snel de deur uit gegaan

Zijn jas die is oud, vaal en versleten,
de muts die hij had, die is hij vergeten

Eén blik naar binnen was voor hem genoeg,
omdat hij het toch zo lang al verdroeg

Zijn vrouw die hij eeuwig zijn trouw had beloofd,
heeft met voorbijgaande leugens zijn liefde gedoofd

Rond was zijn ring, rond is ook dit punt,
opnieuw is hier hem een keuze gegund

Wat is de richting, zonder ogen en haken,
welk is de weg, die hem wijzer zal maken?

Hij loopt al weer verder, met stevige pas,
en daar in het midden, daar ligt zijn jas

Treffend. En gaaf.

Mooi gebruik van vrij normale woorden. Door dit, en ook door de groepering per twee zinnen straalt het gedicht iets recht-door-zeeïgs uit. Er ging wel een paar keer een wenkbrauw een klein pietsje omhoog bij het lezen, zoals bij 'nu dan', de komma in de tweede regel, of de ringen, ogen en haken. Maar dat zijn maar kleinigheidjes.

(y) :cool: