Koude
 

ijskristallen vormen zich
op het hart wat is verlaten
door de wereld die eens leek
te dromen van schoonheid en geluk

nu vergeten in gedachten
speelt de tijd niet langer haar rol
breekt het ijs niet meer door warmte
die al tijden niet meer is

verlangend naar het licht
spreken de woorden enkel duister
is geen dag meer te vertrouwen
in het helse hemellicht

Ik vind je gedichten steeds beter worden!
Maar wat ik wel zou veranderen, is je gebruik van hoofdletters en interpunctie; die gebruik je namelijk helemaal niet en daar stoor ik me een beetje aan. Over het gedicht zelf: goede inhoud, heel mooi beschreven en het leest erg fijn.

is geen dag meer te vertrouwen
in het helse hemellicht
Ik vind het einde goed: dat 'helse hemellicht' komt als heel verraderlijk op me over en dat geeft je gedicht dan toch plots een andere kijk, als een soort verklaring.
Ja, mooi. :)