Vraag jij je wel eens af hoe de omgeving jou ziet?
 

Ik wel. En dat zorgt voor complete verwarring. Een deel van mijn vrienden en oud-klasgenoten zien mij als die knakker die met de verkeerde mensen omging en omgaat. En noemen me vaak ook nog gangsta :o.. Op zich wel grappig, maar ik denk dat dat vooral ligt aan mn foto's die zij van mij kennen en de muzieksmaak die ik heb.

Op de middelbare school zagen de leraren mij als erg slim, maar thuis zagen mijn ouders mij als dom en een luie donder. Ik denk dat ik er tussenin zit. Ik ben niet erg slim en zeker niet als ik mijn broers zie. Die zijn gewoon beter. Die zijn gewoon slimmer. Die kunnen mentaal gezien ook meer. En lui.. ja in bepaald opzicht ben ik erg lui.

En hoe de rest mij ziet. Ik weet het niet. Het forum ziet mij in ieder geval wel totaal anders dan dat ik dat in real life ervaar.

Hoe ziet volgens jou je omgeving jou?

mn vrienden zien me als een slim iemand. (weet niet zo heel veel) die hoge cijfers haalt en goed dr best doet
thuis zijn ze trots dat ik zo lekker mn gang ga op school, goed studeer en slim ben ( :confused: )

de overige omgeving ziet me als een springerige doos die goed ligt bij de docenten :rolleyes:

dat is een vraag die ik me eigenlijk wel heel vaak stel. Want ik weet het eigenlijk niet hoe ze me zien, ik kan er alleen een (miss fout) idee van hebben. Wat ik wel weet is dat ik in bepaalde kringen wss anders wordt aangezien. Op school zien ze me denk ik als een zelfstandig meisje die soms eens raar uit de hoek kan komen en sterk afhangt van haar gevoel, met wisselende stemmingen, soms beetje stil en soms wat te luid. Leraren zien me wss als een niet zo opvallend persoon, die veel meer kan doen als ze wil. Zoiets denk ik
En in de scouts, ik weet het niet. Ook wel als een beetje afhankelijk van veel factoren, onvoorspelbaar en ik denk mischien ook wel wat zelfstandig enzo.
Thuis ben ik het brave meisje, met wisselende stemmingen, en dan weten ze da ze me gerust moeten laten. Ze weten dat ik wel verantwoordelijkheid heb een geen domme dingen ga doen, en das dan ook de reden dat ik wel veel mag denk ik.
voor de rest, dit is louter suggestief

Ik denk dat iedereen zichzelf die vraag weleens stelt. Hoe mijn omgeving mij ziet? Dat is verschillend. De mensen die me niet zo goed kennen vinden me zielig of vinden dat ik mezelf aanstel (chronische ziekte). Vrienden en bekende zien een klein meisje die nooit haar mond kan houden en die heel erg haar best doet om niet op te geven.

Ik dénk... want hoe kan ík precies weten hoe iemand anders me ziet? Ik kan niet in hun hoofden kijken... maar afgaand op wat mensen mij vertellen dénk ik, dat een deel van mijn vrienden -die me het best kennen- mij zullen zien zoals ik écht ben. Ik denk -en hoop- dat ze mij zullen zien als een goede vriend, een aardige jongen, sociaal en vriendelijk, die er altijd voor hen is.

Mijn ouders en zusje zien mij -zo hebben ze me laten merken- zoals ik totaal echt niét ben: als een egoïst. Iemand die alleen maar aan zichzelf denkt. Maar dat komt door hén. Zij denken dat ik thuis m'n echte ik ben en bij vrienden een masker opzet en me anders voordoe. De ironie is dat het juist andersom is.

Ik denk dat veel mensen mij als een streber en een wat zeurderig persoon zien. Ik was dat een aantal jaren terug wel, maar inmiddels niet meer. Ik ben veel makkelijker geworden, maar alles wat ik doe wordt in het licht van destijds gezet, waardoor ik toch niet meer van dat etiket afkom.
Verder hoor ik van familie (ooms, tantes etc.) vaak dat ze me 'een lieve meid' vinden omdat ik altijd voor hen klaar sta. Ook via-via wordt dat wel eens gezegd. Ik denk dat ze me als redelijk verlegen zien, omdat ik bij hen niet heel veel zeg uit mezelf. Toch ben ik dat maar in bepaalde situaties. Vrienden zien me juist als druk en vrolijk en vaak op de voorgrond tredend. Leraren ook, hoorde ik een tijdje terug.
En tenslotte denk en hoop ik wel dat ze me slim vinden. In mijn familie is men niet veel gewend qua opleiding, dus dat ik op de universiteit zit vinden ze heel wat. Ook kan ik redelijk gesprekken voeren, waardoor ze niet enorm teleurgesteld worden zodra ik ga praten ;)

Ik denk dat mijn omgeving mij (op school) ziet als bang, omdat ik nooit zoveel zeg, maar dat komt alleen omdat ik mezelf niet zo goed kan verwoorden. Ik denk dat mijn familie en vrienden thuis mij zien als heel druk, en gezellig. Het lijkt eigenlijk wel een beetje of ik 2 verschillende personen ben op verschillende plaatsen.

Mensen zien mij vaak heel anders dan ik ben.

Soms wil ik ze gewoon laten zien hoe ik echt ben, maar ik vind het de moeite niet waard. De mensen die me echt interesseren die weten wel hoe ik ben.

Ik word vaak gezien als brutaal. Maar dat komt omdat de rest van bijvoorbeeld mijn klas zijn mond niet opentrekt, en ik niet op mijn mondje gevallen ben.

Dus het is meer door de omgeving juist dat ik anders word gezien.

Dat vind ik eigenlijk best heel moeilijk. Ik weet wel hoe ze op bepaalde mensen over me denken, maar over het algemeen is dat wat moeilijker... Laatst kreeg ik een heel goed cijfer terug en begon de discussie of er een kans bestond dat ik zou zakken voor mijn havo examen en de meeste vonden van niet, dat waren klasgenoten. Mijn vader stelt hoge eisen aan me en wil dat ik overal goed m'n best voor doe. In hoeverre ik dat goed doe weet ik niet...
Bij paardrijden zien ze me als intelligent en rijk, terwijl dat niet zo extreem is.

Mijn vrienden zien mij als een slim, lief meisje dat hard aan school werkt. Een tikkeltje eigenwijs en soms enigzins losse handjes maar zeker niet te. Als iemand die te vertrouwen is.
Mijn moeder denkt dat ik hard aan school werk en verder dat ik soms gemeen en irritant ben.
Mijn vader vind me lui.
Op school vinden ze me hardwerkend en met veel doorzettingsvermogen en een goed concentratievermogen.

Sterk, intelligent, met groot doorzettingsvermogen, sterke eigen
wil, lief(devol), vriendelijk, perfectionistisch, behoudend, gesloten,
hard (naar mezelf), zacht (naar anderen), onzeker, besluiteloos;
dat zijn wel de dingen die het meest genoemd worden denk ik.

En mja, tuurlijk vraag ik het me weleens af - ik denk dat de
meeste mensen dat wel doen.

Ik merk vaak wel dat mijn eigen beeld van mezelf vaak heel
haaks staat op wat anderen denken; anderen denken vaak
positiever dan ik doe. Daardoor zijn complimentjes/positieve
dingen mbt mij ook best moeilijk te incasseren, ipv weg te
wuiven ed...

Ik denk dat mensen die mij oppervlakkig zien, me zien als iemand die compleet gestoord is.

Mensen die me beter kennen zien me, denk ik, als vrolijk, een beetje gek, en slim. :p

Mijn moeder heeft denk ik het beste beeld van me: vrolijk en optimistisch, maar ook een diepe denker en piekeraar.

Ja, daar was ikzelf ook benieuwd naar! Vorig jaar hebben we tijdens drama-lessen het thema gehad 'maak in subgroepjes een tekening waarin je elke medestudent in een voor hem of haar typerende rol neerzet' (Je kon kiezen tussen cirus, schip en oerwoud oid) Ik werd afgebeeld als 'leeuwentemster', 'eerste stuurvrouw' en 'wijze uil...' Op zich is het heel verfrissend te zien hoe er over je gedacht wordt.. Hoewel ik mij op het moment zelf ietwat opgelaten voelde..

Meestal wordt ik buitenshuis als neutraal, bemiddelend, rustig, (optimistisch), vriendelijk, behulpzaam, lief gezien. Maar ook wel een beetje als uitsteller, laatkomer, onverschillig en zelf depri... Ah ja, ik krijg ook wel regelmatig de opmerking dat ik een aanstekelijke lach heb. Te zien welke bui ik heb.
Een leerkracht (meerdere zelfs) zei me ook dat ik nogal 'wisselvallig' was, stemmingswisselingen had enz.

Thuis zien ze me dan als opvliegend, onrustig, soms wel eens heel lief, heel gevoelig, piekeraar/denker, kritisch, slim (doordat ik de moeilijkste richting doe van heel het gezin, maar eigenlijk is dat nu ook maar hogeschool...).

Ik denk dat ik een mengelmoes van dit alles ben.

ik vraag het me wel 'ns af. Op msn en het forum en gewoon thuis ben ik heel anders dan op school enz. Buitenshuis ben ik veel stiller en voorzichtiger en praat ik niet veel, maar thuis ben ik dat vaak helemaal niet (wel rustig maar ik praat wel heel veel).
Gister praatte ik met een klasgenoot op msn, ik praatte echt heel veel en toen zei die jongen dat ik veel meer praat op msn. Ik zei jah dat klopt en hij zei dat hij me op msn veel aardiger vind. Dus ik denk meteen: ben ik dan niet aardig op school?? ik schrok er wel van en vroeg het dus aan die klasgenoot. Hij zei dat hij op school niet echt een mening van mij kan vormen omdat ik niet vaak praat met mensen (behalve m'n beste vriendin).
Dan denk ik zo van 'vind iedereen dat soms?'.

Ik denk dat mijn omgeving me wel ziet als een gelukkige blije meid. Terwijl dat lang niet altijd het geval is.

mensen zien veel meer dan je denkt... zeker ouders en klasgenoten, alleen zullen ze er niet snel iets over zeggen, ze denken alleen vaak...

Mijn omgeving ziet mij waarschijnlijk als een intelligent, maar compleet ontspoord iemand, die te lui is om ook maar zich een beetje in te spannen voor de dingen om zich heen. Helaas ben ik niet lui, maar ben ik depressief. Helaas begrijpen sommige mensen dat niet. Bovendien heb ik het gevoel dat echt iedereen mij ongelovelijk lelijk vindt, en helaas kan ik ze niet ongelijk geven. :(

Zover ik kan zien ben je niet lelijk, niet dat het zin heeft, want je geloofd het toch niet van mij :).

Weet je dat dat nou echt gewoon heel fijn is om te lezen?
Ik weet niet waarom, maar het doet me echt wat.

idd Alopia ^

maar ja ik vraag me vaak af hoe mijn omgeving me ziet, als een afstandelijk persoon, als een slim iemand die veel leert, als erg verlegen... ik weet het niet

Maar jij behoort niet tot m'n omgeving. :o

Mijn leraren/mentoren en wat oudere kenissen zien mij als zeer volwassen voor mijn leeftijd.

Laatst vroeg ik gewoon aan een vriend wat ik was: een vrije vogel, ik doe wat ik zelf wil.

Mijn vriendinnen: Zien me als stoer, anti mode, misschien wel niet zo meisjes achtig (boul shit, maar ok)

Een paar anderen juist weer als extreem maf.

Op het forum. Geen idee! Ik chat wel met veel oudere mensen die mij ook veel ouder schatten dan 15.

Zelf word ik liever niet in een hokje geplaatst en zouden ze dat ook eens minder op school moeten doen.

de ene groep mensen ziet me als een stil braaf verlegen meisje, de andere groep vind me gek en grappig met een grote mond. Als je die mensen over mij laat praten tegen elkaar geloven ze mekaar niet. :D


In het algemeen kun je me gewoon beschrijven als vreemd,
daar is iedereen het wel mee eens.

Mensen die me nauwelijks kennen zien me als een arrogant, bijdehand, brutaal en tegendraads persoon. Schijnt.

Mensen die me beter kennen vinden me intelligent, tegendraads, lief en enthousiast.

Ze zien mij als sociaal. Wat ik soms ben en soms ook niet. De mensen in mijn direct omgeving vonden eerder altijd dat ik geen rekening hield met de mensen om me heen en teveel mijn eigen gang ging. Was ook waar, maar dat veranderd nu wel.

Ik vind mijzelf een stil en gesloten meisje, anderen vinden mij niet stil en vinden mij redelijk open.

Best gek hoe anderen je zien en hoe jij jezelf ziet :)

Ps. Je hebt wel leuke topics!

Eerst was het een slim, vrolijk meisje. Nu momenteel, thuis ben ik de vervelende puber en een naloper volgenes mijn ouders. Op school bitch, aandachttrekker, gothic?

Wil niet zeggen dat ik het daar mee eens ben ;)

mijn klasgenoten op de middelbare school zagen mij als een leerbeer, stil en apart. Iemand die nergens bij hoorde omdat ik geen moeite deed populair te zijn maar ook niet een nerd was.
De leraren zagen mij als lief, aardig meisje, die altijd alles goed (probeerde) te doen.
Mijn familie en kennissen zien mij als stil, en af en toe uit dr dak gaan.
Mijn zussen, ouders en echte vrienden zien mij als iemand die uit dr dak kan gaan, die vreemd is, maar wel volledig mezelf.

Een leraar zei vorig jaar eens tegen mij dat ik een soort diamant ben, van welke kant je hem beschijnt, ik ben altijd anders dan je denkt. Ik denk wel dat dat klopt, ik heb heel veel verschillende kanten. Ook binnen een bepaald iets ben ik weer verschillend (bijvoorbeeld in de muziek)

Ik vind dat een enigszins dubieuze uitspraak van een leraar.

Helaas is helemaal niet geïnteresseerd in wat jij vindt. :)

Mooi zo!

Dit vroeg ik mezelf laatst nog af, en daarom heb ik het gewoonweg maar aan wat mensen gevraagd...

Docenten/mentoren zijn vrijwel alle van mening dat ik een meisje ben dat zeer volwassen is voor haar leeftijd, goed/makkelijk leert, en een grote zelfstandigheid kent. Altijd streeft naar 'beter', zich goed in mensen kan verplaatsen, veel interesse toont naar de buitenwereld, in het bezit is van een behoorlijk creatieve geest en makkelijk/openminded over van alles praat. Wel waren ze van mening dat ik soms ietswat bot/brutaal uit de hoek kan komen en nogal 'laks' ben waardoor m'n inzet voor school niet optimaal is..

Mijn moeder ziet me als een lieve, volwassen meid, wie in het bezit is van een sterke eigen wil, erg op 'gevoel' leeft, en ronduit eigenwijs is.. :bloos: Verder vind ze dat ik me niet snel geroepen voel tot dingen, zoals wat in het huishouden doen, waardoor ze me bestempeld als lui. Dierenfreak & computernerd :mad:

Mijn vrienden beschrijven/zien mij over het algemeen als: Liefde(vol), Betrouwbaar, sterk, zorg/behulpzaam, creatief, sociaal, volwassen, intelligent,alternatief, bot, maf, extreem eigenwijs, ingewikkeld/moeilijk persoon. Ze weten dat de deur altijd voor hen openstaat, ongeacht de ernst van hun probleem, en hun dan altijd op m'n hulp kunnen rekenen en ik hun verhalen aan zal horen. Verder vinden ze me behoorlijk perfectionistisch,gesloten, onzeker en besluiteloos.

Ik denk dat het grotendeels wel klopt, ben altijd onzeker over wat andere van me vinden waardoor ik niet snel een besluit zal nemen. Hou veel rekening met andere mensen, in veel gevallen ten koste van mezelf. Eigenwijs, beetje een alternatieve denkwijze, geen modekutje, soms mss toch wel wat 'lui' ben. En ik denk dat met mij ook wel alles bespreekbaar is. Veel mensen vinden me serieus, maar ik denk dat ik ook vaak vrolijk/gek uit de hoek kan komen. Eigelijk is het beeld dat andere van mij hebben niet veel anders als het beeld dat ik van mijzelf heb, op enkele punten na dan.. Ondanks dat ik het niet graag over mezelf heb, valt het dus alles mee:)

in de zin van?? Neej, het kwam omdat hij erachter kwam dat ik aan theater deed. en toen dat ik drumde. en toen keek hij naar hoe ik in de klas was. en toen naar hoe ik was met vrienden (op dat moment, vandaar) dus toen was ie ff 'huh? :confused: '

hoe je omgeving je ziet kun je niet zeggen om simpele reden dat je niet in hun hoofden kunt kijken (zoals de rest al zei)

Op school zien leraren me als lui, ongeinteresseerd, lam en vervelend. Dit om dat school me gewoon niet echt interesseerd ik doe er niks en leer er niks, als ik dit jaar haal kan ik tenminste wat fatsoenlijks doen.

Hoe mijn vrienden me zien, dat verschilt denk ik per persoon en dat ligt zowel aan hun als mij omdat je je niet bewust bij andere mensen ook deels anders gedraagt, en hoe iemand je ziet ook deels een reflectie is van die persoon.

Thuis word ik gezien als, "geen student" maarja ze denken nog wel steeds dat ik intelligent bent, vanwege de discussie die ik altijd voer met mijn ouders. Ook zien ze me meestal wel als sociaal omdat ik veel eerder niets voor me ouders of zus doe als me zus voor me ouders of voor mij.

zo..
mijn omgeving ziet me in ieder geval zonder zelfvertrouwen
tenminste.. de logopediste wel

:(

*zucht*

wat ze heeft zeker niet 100% ongelijk

Mijn vrienden zien mij waarschijnlijk als iemand die niet helemaal alles op een rijtje heeft. Mijn ouders denken dat ik een middelmatige puber ben. Mijn leraren denken dat ik dom ben. En ikzelf ken mij beter als ieder van hen, ik ben een gewone jonge met een wat hoger IQ :s

Yep.. kvraag me dat heel vaak af..
Kheb et zelfs wel eens gvraagd bij mensen waarvan ik hoopte op een eerlijk antwoord.. of gwoon over dingen vind jij dit en dat.. dat zijn de mensen die me wel een btje kennen..(en et helpt!!! :) )

Njaah en volgens mensen die me helemaal niet kennen, rest van muh klas dus.. benk zo te horen oa een stuud (omdak da ech bes erg in de 1e was..) en da blijf je dan ofzow.. :confused: (wie halen er nu de voldoendes en goeie cijfers :eek: ) vandaar muh naam hea.. ;)

Maar tis denk ik bes wel een goeie om et eens aan vrienden ofzow te vragen..Weet je et iets ckerder.. moet je alleen wel mensen hebben die owk negatieve dingen durven zeggen..

soms, mensen om mij heen vinden me soms een beetje raar, vooral mn klasgenoten en huisgenoten. niet dat dat mij wat uit maakt. mn vrienden vinden mij af en toe n beetje raar, maar ook wel leuk :) . verder maakt t me niks uit hoe anderen over mij denken.

ik weet niet hoe mijn vrienden mij zien, k weet wel dat ik vooral bij onbekenden mij er heel erg druk om kan maken

Daar ben ik vrijwel continue mee bezig. De eerste klap is een daalder waard dus zorg ik ervoor dat ik in principe altijd toonbaar en representatief ben. Je weet nooit of je een ontzettend leuk en lekker ding tegenkomt. :)

Op de middelbare school zagen mensen mij altijd als een stil en verlegen meisje... Terwijl mijn (ex) baas mij bestempelde als brutaal en agressief.

Op mijn huidige baan zien mensen mij als spontaal, uitbundig en gezellig. Dat is in ieder geval wat ze zeggen... je weet maar nooit of ze je echt zo zien...

arrogant :confused:

niet mijn bedoeling hoor, maar zo blijk ik over te komen.
verder ben ik gewoon heel aardig, denk ik zo.

ja dat denken ze bij mij ook wel eens. omdat ik bij sommige mensen gewoon niet mn best doe aardig gevonden te worden (en dat is dan bij de popijopi's) waardoor ze denken dat ik me te goed voel ofzo.. maja.. is ook wel een beetje zo.. ;) soms

jah dat vraag ik me weleens af, maar of dat nu zin heeft?

mensen die me niet kennen (dan heb ik het over volwassenen) vinden me waarschijnlijk verlegen en intelligent

kennissen zien me als brutaal en intelligent

mijn familie ziet me als egoistisch, lui, mensenschuw, vol woede, kinderachtig, gemeen, meedogenloos, slordig, brutaal, zeer competitief ingesteld, arogant, neerbuigend en toch wel intelligent.

vrienden vinden me enigzins gestoord, rare humor, slim en hopelijk een beetje aardig ;)

en van vreemden weet ik het niet
maar mensen spreken mij niet snel aan, dus wellicht kom ik nogal vijandig over ;)

Te vaak geloof ik. Zeker als ik nieuwe mensen leer kennen wil ik altijd weten wat ze van me vinden. Vaak denk ik dan erg negatief op dat punt, dat zou moeten veranderen vind ik. (En zeker met de vrouwen, maar à la... :o)

Ik heb er eigenlijk niet zo over nagedacht, maar woorden die ik wel eens heb opgevangen:

Slim, onpraktisch, sterk doorzettingsvermogen (emotioneel, fysiek en geestelijk), initiatiefnemend, sterk in theorie, raar, kan ergens voor willen gaan en daar heel veel energie insteken, lelijk, heeft veel vertrouwen, voelt (al snel) vertrouwd en kan ook anderen vertrouwen geven.

Er waren zelfs mensen die in mij wel een hele goede psycholoog zagen :D

Maar ik heb dan ook tussen heel veel verschillende types mensen gelopen.

wat de omgeving denkt van mij klopt niet...

Op school zien ze me denk ik als een vreemd persoon, ik ben altijd alleen op school, ik zit daar ook absoluut niet mee, want ik ben gewoon niet geinteresseerd in de mensen uit mn klas. Maar ze denken misschien dat ik eenzaam ben ofzo, terwijl ik genoeg vrienden heb buiten school:)

Mn familie ziet me als iemand met zeer goede hersens maar als te beroerd om er wat mee te doen. Dat is ook niet waar, zo slim ben ik nou ook weer niet, en ik ben ook niet lui. Ik heb gewoon iets nodig wat ik leuk vind, interessant vind, iets om mn tanden in te zetten, dan zet ik me er echt wel voor in.

Mensen zien me vaak als lief en zacht, terwijl ik ook een hele harde kant heb. Flik je me iets, dan pak ik je 10x zo hard terug. Ik heb ook een hoge pijngrens en een dosis lef, dus je kunt beter geen ruzie met me krijgen. Alleen, die kant zien ze (gelukkig) niet vaak, omdat ik meestal problemen vermijd :)

Mensen vinden ook vaak dat ik erg veel zelfvertrouwen heb en een sterk karakter heb...dat is niet zo, ik ben vaak onzeker over veel dingen en ik heb ook vaak het gevoel dat de wereld me overdondert en dan weet ik me echt geen raad.

Wat dan wel weer klopt is dat mn zusje me een idiote freak vindt met domme humor en dat kan ik wel beamen :D

Toen ik rond de 15/16 was kon het me werkelijk geen reet schelen wat anderen van me dachten en deed ik en zei ik waar ik zin in had. (ja, ik was een kreng :o )
De laatste 2,5 jaar ben ik steeds meer aan het veranderen en me bewuster geworden van hoe ik op anderen overkom en daar ook overna gaan denken. Ik ben er niet constant mee bezig maar ik probeer wel op te letten hoe mensen op mij reageren, hoe ze zich in mijn aanwezigheid voelen.

Ja dat doe ik wel vaak.
Maar niet te vaak want ik word er heel depressief van.
Volgens mij vind mijn omgeving mij gewoon niks.
Saai en suf en ugly enzo.
Maar van binnen ben ik eigenlijk best leuk.

Echt!

Maar ja...

Als een onzeker meisje, waar je lol mee kan maken en die ook los kan zijn. Ik vraag me constant af hoe mensen mij zien, dat vind ik belangrijk, maar ik zou daar eigenlijk niet teveel over moeten nadenken.