Wanneer is het voorbij?
 

Soms maakt me het bang
Soms voel ik me er goed door
Meestal is het verwarrend
Dan weet ik echt niet wat ik moet
Maar toch stop ik er niet mee
Ik ga er maar mee door

Je doet het om de pijn van binnen,
Niemand die het snapt,
begrijpt,
Wel mensen die je pijn doet,
Als je in jezelf snijdt.

Bloed dat uit de krassen vloeit
Over m’n pols naar benee
Zo bevrijdend
Even, heel even
Voel ik de pijn in me hart niet meer
Het is een soort verslaving
Het doet niet eens meer zeer

Diepe sneden in m’n huid
Tranen van verwarring
Een schreeuw van ongeluk
Binnenkort is het te laat

Ik kijk naar m’n arm,
Wanneer zullen die wonden helen.
Dan maar lange mouwen aan, eigenlijk te warm
Maar dat kan me nu even niks schelen.


Ik wil er wel mee stoppen,
Ik wil weer vrolijk zijn,
Maar dat kan niet zomaar,
Het moet eerst afgelopen zijn met die pijn.

jij bent de enige die voor deze pijn kan vechten..
sterk jezelf op meis..en heel jezelf..van je pijn..

laat mensen toe in je verdriet..mochten zij je kunnen
steunen bij de pijn en verwarring..

You Can Do it..

liefs Dyana.. :)

ps: ik vindt het een super gedicht..alleen soms het rijmen wat minder.. :o