Ben jij vaak teleurgesteld in jezelf?
 

..dat je echt dacht van..
"Wow!! Ik had niet verwacht dat ik zo zou doen,
maar ik deed het toch?"

Ik heb dat de laatste tijd best vaak. En dan heb ik best spijt
en dan zeg ik het die mensen in kwestie ook. Het gaat vaak om teleurstellingen naar mezelf toe trouwens. Heb het idee dat ik (in real life) mensen zeer zelden teleurstel. Maar vaak is het dus naar mezelf toe. Dat ik voornemens heb om aan school te werken wat ik dan uiteindelijk niet doe of dat ik zeg dat ik met forum wil stoppen. Dat laatste is me best vaak gelukt, maar de laatste tijd lukt het me niet meer.

Ik heb mijzelf gezegd: "Jij gaat nergens meer naar toe met de trein zolang jij je propedeuse niet hebt." Dat lukt me nu al heel lang. Ik heb tijd genoeg om mijn laatste werkstuk te maken. Vandaag heb ik er wel wat aan gedaan. Niet al te veel, maar toch. Het begint eindelijk ergens op te lijken.

Hoe zit het bij jullie? Hebben jullie vaak voornemens of andere dingen (misschien wel zelfs beloftes) die je niet nakomt?

ja ik neem me altijd wel dingen voor...
een keer niet zo vaag doen tegen mn vrienden, of op tijd te gaan slapen maar meestal lukt dat niet..

heb meestal wel het gevoel dat ik andere teleurstel en mezelf ook wel... maar ben toch vooral bezig met de ander..dat ik die weer laat vallen, dat ik faal of weer zo deed dat ze teleurgesteld zijn in mij.
maar ben hard aan het werk om dat te veranderen en moet zeggen het gaat toch al wel een stuk beter..

Altijd.

ik neem me vaak dingen voor die ik uiteindelijk toch niet doe

all the time...

het is vet irriterend dat ik elke keer alles op 1 of andere manier doe hoe ik het achteraf niet had willen doen.

Ja heel vaak en dat maakt me echt heel erg onzeker :(

ik gebruik die uitspraak ook heeeel vaak : ik ben teleurgesteld in mezelf.. maar bij mij is het dan ook altijd zo dat als ik teleurgesteld ben in mezelf dat ik mezelf dan altijd wil straffen op de een of andere manier :S..

misschien ben ik al die momenten niet echt teleurgesteld in mezelf maar is het soms gewoon het gemakkelijkste om mezelf de schuld te geven in plaats van iemand anders..(en niet meteen denken dat ik onzeker ben ofzo).
maar ik moet toe geven dat ik soms ook echt dingen doe waarvan ik laterna ga denken van hoe heb ik dat in godsnaam kunnen doen :s

Ja, heb ik heel vaak. Dingen waarvan ik echt aan mezelf beloof dat ik ze wel of niet doe, en die belofte gewoon niet nakom.

Dan raak ik ook best wel teleurgesteld in mezelf, maar dat ik anderen ook teleurstel vind ik nog het ergste. Maar het komt wel minder vaak voor dan eerst. :)

ik ben best vaak teleurgesteld in mezelf. Vrijdag had ik mijn moeder beloofd dat ik de huiskamer aan kant zou maken en de rozen in de vazen zou doen, maar ik was het echt straal vergeten. Mijn moeder was er best kwaad over. Ik was ook heel kwaad op mezelf, ik had het beloofd, en ik had er ook best wel zin in, maar omdat m'n vriendin in paniek had gebeld over haar presentatie was ik ook helemaal in paniek, en toen ben ik het gewoon vergeten. Ik vind het zo stom van mezelf!
Zulke dingen komen wel vaker voor dat vind ik heel erg stom van mij.

Soms zeg ik wel eens tegen mezelf dat ik dat nu es moet gaan doen, mijn kamer opruimen bijvoorbeeld, maar dan komt er niks van. Als ik dat doorheb, verbeter ik mijzelf door het die week daarna (ik doe het vaak in het weekend) wel te doen en dan ook extra goed.

En ach, ik denk dat iedereen dat soort dingen wel eens heeft.

Ik ben heel vaak teleurgetseld in mezelf... Mrja :s

hmm....als ik een onvoldoende op iets haal ben ik altdij erg teleurgesteld, maar ik probeer de dingen die ik wil doen ook echt te doen (en dat gaat meestal goed) en tsjah....soms teleurgesteld in anderen maar niet echt in mezelf

Waar ik 'teleurgesteld' in ben over mezelf is ten eerste dat ik geen discipline heb om m'n afspraken met mezelf na te komen (zoals op tijd naar bed, huiswerk maken, meer sporten) en ten tweede dat ik op sociaal vlak niet altijd alles durf wat ik zou willen.

Qua school heb ik weleens goeie voornemens die ik dan vervolgens niet doe. Maar ik heb er nooit spijt van een beslissing die ik neem, want alle beslissingen bij elkaar hebben me toch tot dit punt van het leven gebracht en wie weet wat de toekomst brengt.

te vaak helaas, soms doe ik echt dingen waarvan ik zelf ook versteld sta, en waar ik later spijt van krijg, maar te eigenwijs voor ben om sorry te zeggen..

hmm..........werkt toch niet krijg ej toch alleen onafgesloten perioden?

Ik ben redelijk vaak teleurgesteld in mezelf. Maar ja, wat doe je eraan..

ik ben eigenlijk wel heel verdraagzaam tegenover mezelf. Gewoon omdat ik mezelf goed ken. Als ik me niet goed voel, en moet een werk voor school, ga ik echt niet teleurgesteld zijn dat ik het niet gedaan heb bijvoorbeeld, kan ik heel goed met om gaan. Als ik natuurlijk uit pure luiheid het niet doe, aanvaard ik dat ook gewoon. Heb er met leren leven dat ik niet veel zelfdicipline kan opleggen aan mezelf, dat ik me rap niet lekker voel. Echte teleurstellingen heb ik niet, wel zal ik altijd nadenken over wat ik wel of niet heb gedaan, en hoe ik het beter kan aanpakken.

ik luister niet naar mezelf en mijn afspraken, ik weet niet of ik daar teleurgesteld van word in mezelf, eerder beetje boos :bloos:

idem...:)

Ja, ik denk vaak, waarom had ik dat nou niet gedaan, waarom had ik niet genoeg moed.
Regelmatig mezelf pijn gedaan (vroeger..) omdat ik vond dat ik niks kon, nutteloos was.

Ik ben regelmatig in mezelf teleurgesteld. Ik heb ook het gevoel dat ik hierdoor ander ook teleurstel in het kunnen van mezelf. Ik neem me dan steeds voor om beter op te letten en meer m'n best te doen. Maar vaak lukt me dit niet altijd omdat ik niet altijd mijn gedachten erbij kan houden.

Zelden, gelukkig. Zou niet weten waarom wel.

Ik weet vaak wel wat te verzinnen wat waarin ik teleurgesteld ben ja..

Ik lijk constant wel teleurgesteld in mezelf. In mijn ogen doe ik bijna alles fout momenteel. Ik keur niks goed van mezelf en ik loop best wel keihard constant tegen mezelf aan.

Best irritant, maar nu mag ik ook al niet zeuren van mezelf :o

Alles wat deze maand gebeurd is is 1 grote teleurstelling geweest...

ja vaak zat, dat varieert van huiswerk, tot voedsel, van sociale contacten tot gevoelens...
houd me altijd voor me huiswerk goed af te maken.. wanneer dat niet gebeurd, als ik me echt niet erop kan concentreren voelk me kei klote, heb het niet afgemaakt, terwijl ik het me wel had beloofd zeg maar...
voedsel... tja, *wat ben ik toch oppervlakkig* ik mag gewoo niks eten alsk mezelf weer eens te dik voel... en daar houd ik mij meestal *gelukkig* nooit aan... maar dan voel ik me wel weer zo zwak.
sociale contacten... ben gewoon moeilijk, durf niet goed, ben verlegen. als ik me dan voorneem iemand spontaan aan te spreken, of een gesprek op gang te houden lukt het meestal niet, omdat ik toch weer te onzeker ben... en dan voelk me weer kut.
gevoelens heb ik altijd, en kweet ook van mezelf dat ik er een paar heb die gewoon niet goed zijn... last van ziekelijke jaloersheid, totale achterdochtigheid, wantrouwen, noem maar op.... en dan in zon helder moment besluit je: "ik ga die gevoelens niet meer voelen" maar dat is no het lastigste van alles hier... die sluipen mn hoofd gewoon in... en daarna denk ik weer, he verdorie, dat was niet de bedoeling...

ik begin me de laatste tijd weer steeds meer aan mezelf te ergeren. maar zou ook echt niet weten hoe is die houding kan veranderen, ik heb geen doel meer om voor te gaan.

ja ik kan me soms echt aan mezelf ergeren als ik me iets heb voorgenomen en dan te slap ben om mezelf eraan te houden...bijvoorbeeld meer sporten, gezonder eten, etc.

het vervelendste is natuurlijk als ik van mezelf merk dat ik rot doe tegen anderen...daar kan ik me heel schuldig over voelen. Als ik ruzie met mn ouders heb gehad en flink uit mn slof ben geschoten, schaam ik me achteraf dood en wou ik dat ik een ander, makkelijker karakter had.

Precies wat ik wou zeggen!:)

Afgezien van school kom ik al mijn beloftes na en heb ik dus weinig reden om teleurgesteld in mezelf te zijn. :)

Ja en nee, eigenlijk. Ik ben niet teleurgesteld in mezelf in de manier waarop ik met anderen omga, maar wel in de manier waarop ik met mezelf omga. Vooral met m'n studie eigenlijk. Ik ben teleurgesteld in mezelf, omdat ik geen doel kan vinden in of zin kan geven aan m'n leven.

ja..als ik merk dat ik weer zo fucking onzeker bezig ben...ik lieg over dingen die niet belangrijk zijn..en als ik ontdek dat ik eigenlijk heel graag ergens 'bij wil horen'..

ik ben nooit zo blij als ik zulke dingen zie..omdat ik juist een hekel heb aan meelopers en bang ben om het te worden

wat betekent teleurstelling?

Vaak zat.. :(

Het begon eigenlijk vorig jaar al, dat het ech slecht begon te gaan. Begon me ech anders te gedragen, heb geblowt, kuste met 2 jongens op 1 avond.. deed allemaal domme dingen. Tuurlijk krijg je dan een naam op school, en 'k moest toen echt veel moeite doen om mezelf weer een beetje 'sterk' te krijgen.

Nu denk ik wel beter na bij dingen die ik doe, maar nog steeds stel ik mezelf en waarschijnlijk andere ook heel vaak teleur. K heb vaak een hele onafhankelijke houding tegenover andere terwijl ik me helemaal niet zo voel.

Beetje wazig verhaal misschien, maar 't komt er dus op neer dat ik mezelf en helaas ook andere heel vaak teleurstel..

zo vaak..

Ja, erg vaak. Misschien stel ik te hoge eisen aan mezelf (ik weet bijna zeker van wel) maar dat zijn maar kleine dingen (zeg maar een 6 halen terwijl ik eigenlijk hoger had gewild, terwijl het voor mijn cijferlijst voldoende is). Het gaat vaker om sociale dingen... Ik weet niet hoe ik mijn eisen aan mezelf moet stellen want ik weet maar niet wat ik fout doe in de ogen van anderen. Dan ben ik vrijwel altijd teleurgesteld.

dagelijks.

[onmogelijk snelle edit: zojuist nog]

Nooit.

balen.

Nee hoor.
Teleurgesteld zijn in jezelf is vrij nutteloos. Gedane zaken nemen geen keer.

the less you have, the more you gain :)

en indeed NIJN* (?)
anderen teleurstellen is nog veel erger..

ik stel mezelf zo vaak teleur, maar ik stel ook raar hoge eisen.