mja
 

In vieren gedeeld,
in stukken uit een.
En wanhopig,
staar ik in het donker.
~
Tranen honingzoet,
versterken het contrast.
Van bitter verdriet,
dat sierlijk uiteen barstte.
~
Zó wend ik de kleine stukjes,
en zoek ik naar mij zelf.
En wanhopig,
vergeet ik mijn verlies.

goed te doen.
vind ik

wat bedoel je ?

Ik mis andere specifieke taal om de vorm wanhoopig te gebruiken. Waarom niet gewoon wanhopig?
Daarbij is het barstte (barsten -> ik barstte)

Het begin is interessant, de spitsing van vieren delen en uit een en dat ook daadwerkelijk in het woord zien is leuk gevonden (als je dat dan met opzet hebt gedaan natuurlijk, als spelfout zou ik het minder leuk vinden).
De splitsing van honingzoet stokt dan weer, zorgt voor een rustpunt waar er geen hoort te zitten.
De laatste 2 strofes vind ik nogal cliché qua woorden en beeld. Dat is staar ik in het donker trouwens ook wel voor mij.