'Stervende stad'
 

Stervende stad


In de stad van de grijze regendagen
slaat de wanhoop kil op de straatstenen neer.
En mompelen eenzaam de ontelbare wezens
in hun huizen van papier (of wat het ook was)
Hun plannen van goud zijn al eeuwen verdwenen,
wat rest zijn alleen nog de dromen van glas.

Daar, waar de liefde eens weelderig bloeide
is leegte gegroeid tot een beangstigend feit.
Verloren in blauw-zwarte inkt zijn de wegen,
en verpakt in karton is de donkere nacht.

-Slaap zacht, mijn schaapjes, de dood houd de wacht-

Als maanlicht tenslotte de stad heeft gevonden
verspreid zich als woekerend vuur een gerucht.
Een man met een mantel schiet uit een van de huizen
en verdwijnt dan met spoed op zijn paard in de nacht.

----------------------------------------------

Hmm met dit gedicht ben ik lang bezig geweest, en naar mijn gevoel wil de vorm niet zo lukken. :s Heeft iemand opmerkingen of eventueel ideeen?

Ik vind het heel goed te merken dat je er lang op hebt gezeten, mijn complimenten daarvoor. Op zich is er imo weinig mis met de vorm, maar ik vind enkele zinnen wel wat minder:

- de eerste drie regels zijn heel goed te lezen met lange uithalen, echt als een sprookje met veel ritme. De vierde regel is echter veel abstracter en korter, waardoor het ritme ineens omslaat. Het eerste gedeelte kan goed, maar als je dan het gedeelte tussen haakjes leest slaat de boel imo wat vast. Toch is het een leuk stuk, dus ik zou van het eerste deel het volgende maken:

In de stad van de grijze regendagen
slaat de wanhoop kil op de straatstenen neer.
En mompelen eenzaam de ontelbare wezens
in hun huizen van papier. - of wat het, dan ook was -

- De twee zinnen die daarop volgen zijn prachtig, al zou ik nog het woordje 'hen' tussen 'wat' en 'rest'.

- Ik vind 'nacht' niet zo'n goede afsluiter voor de tweede strofe. Natuurlijk is het leuk dat er 'nacht' op 'wacht' rijmt, maar de tweede keer nacht aan het eind vind ik de slotzin verpesten omdat er dan een herhaling is van nacht. Oftewel: imo sla je twee vliegen in één klap door de eerste nacht te veranderen. Bijv.:

Daar, waar de liefde eens weelderig bloeide
is leegte gegroeid tot een beangstigend feit.
Verloren in blauw-zwarte inkt zijn de wegen,
en verpakt in karton, 't is een donkere tijd.

Verder vind ik het een prachtig gedicht, er zit een echte verhaallijn in en het oogt als een soort mythe. Heel mooi: goed ritme over het algemeen en prachtige omschrijvingen.

Ik vind echt dat je prachtige beschrijvingen geeft. Verder heeft xineof eigenlijk al alles gezegd; ik heb daar nog weinig aan toe te voegen.

-Slaap zacht, mijn schaapjes, de dood houd de wacht-
het moet houdt zijn. :)

Jep. En

verspreid zich als woekerend vuur een gerucht.
moet verspreidt zijn :)

Verder vind ik het heerlijk treffend luguber. Prachtig :o