ervaringen van opname in een psychiatrisch ziekenhuis!!
 

hoi ik ben 2 keer opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis 2 keer met een ibs en ik was er enorm boos over!! Ik heb ook 2 keer het gevoel gehad alsof het niets geholpen heeft en ik wil graag weten of dit normaal is of niet? en of jullie ook nog ervaringen hebben over opnames?

Een ibs op een gesloten afdeling staat meer voor 'tot rust komen' uit een crisis. Je wordt tijdig opgevangen en daarna kijken ze of je het leven weer een beetje aankunt.

Het is dus wel redelijk normaal, dat er voor jouw gevoel niks veranderd was daarna.

ja maar als ik dan uit zoon crisis ben gekomen een beetje en ze geven me een advies dat ik beter nog even naar een behandelafdeling ga kies ik er altlijd voor om gelijk naar huis te gaan

Dan zou je eigenlijk naar de behandelafdeling moeten gaan om iets te merken van het effect van de opname. Ze kunnen je daar beter behandelen en je dingen leren, zodat het dagelijkse leven wat makkelijker verloopt.

ja maar zo denk ik op dat moment niet ik denk gelijk van ik mag naar huis en dan ga ik ook dan kan niemand mij meer tegenhouden ik was dan ook met de kerstdagen niet thuis enzo
ik wilde gewoon heel graag weer paardrijden enzo.

Dat is te begrijpen. Ik wilde ook wel eens dolgraag naar huis, maar ik begon in te zien, dat het daar beter voor me was. Ik wilde bijvoorbeeld ook graag gaan paardrijden, maar ik genoot er nooit echt van. Ik zag in, dat ik er pas van zal kunnen genieten wanneer ik wat beter werd. Wanneer ik wat handelingen aangeleerd had gekregen, waardoor het leven wat makkelijker werd voor me.

Ik mocht op een gegeven moment in het weekend naar huis en dan reed ik gewoon in het weekend paard.

ik mocht ook al in het weekend naar huis maar ik vond dat niet genoeg en ik kreeg les op de dinsdag en dat miste ik ook enorm en ik heb ook nog een klein zusje en die miste ik ook enorm en een hond enzo en ik ben niet iemand die elke dag alleen maar binnen kon zitten en dat moest daar wel

mochten jullie niet naar buiten? Wij hadden een tuintje, midden in het JPC zeg maar. Het was dus omringd door muren van de andere afdelingen. Ook mochten wij wandelen met een socio als we dat wilden.

we mochten alleen naar buiten als je rookte en met je visite maar dan ben je nog niet echt alleen ik wilde heel graag alleen een keer naar buiten en dat mocht de hele tijd dat ik ibs had niet en ik had een ibs omdat ik van huis weglliep

Hmmz, ik denk dat iets is waar je even doorheen moet prikken. Hoe beter het met je gaat, des te meer je mag.

ja maar ik kreeg op een gegeven moment ook vrijheden en dan mocht ik eerste een kwartiertje naar buiten en dan een half uurtje en dan een uurjte en dan op afspraak maar toen zat ik er al 4 weken en vrijwillig nouja gedwongen vrijwillig
wilde ik er niet vrijwillig zitten moest ik naar de jeugdgevangenis

En toch denk ik dat ze het allemaal in je eigen bescherming hebben gedaan:)

wat ben jij gemeen zeg

nee het is ook allemaal in mijn eigen bescherming gedaan maar toch als je op een donderdagmorgen opeens uit je bed word getrokken en meegenomen word naar barendrecht en van daaruit doorgaat naar het triversum in alkmaar voel je je echt wel enorm kloten hoor

Waarom? Omdat ik ze gelijk geef, omdat ze je beschermd hebben? Sowieso denk ik dat je vrijwillige opname wel anders gaat verlopen:)

Veel succes er mee in ieder geval :)

Dat is te begrijpen ja. En het is ook allemala niet leuk om het mee te maken, maar het is ook helemaal niet leuk om zo door te leven, of wel soms?

beschrijf jij je socio's is dan doe ik dat ook van het triversum

Ik stuur je er wel een pm over:)

wij hadden
theo dat was een top socio hij was heel aardig en heel grappig en maakt altijd grapjes en begreep je heel goed hij zag er ook heel aardig en leuk uit

nancy die vond ik nog aardiger dan theo zij was er jammergenoeg maar 2 keer per week en vond het ook jammer dat ik wegging en heeft me veel succes gewenst.

annelies mocht ik niet zo dat was een beetje een mollig type en ze stonk en er was geen gesprek mee te beginnen

laura was wel aardig zag er wel leuk uit was heel groot en er was geen hoogte van te krijgen

miriam ze dacht dat ze alles prima wist hoe ik me voelde enzo maar dat was helemaal niet zo ze is een oud kut wijf


edwin heb ik maar 1 keer gezien dus kan ik niet echt omschrijven

suzan echt zoon modetrutje en heel erg streng altijd werd je naar je kamer gestuurd door haar

en dan heb je nog 2 stageres en daar kon ik helemaal niet mee opschieten

Zou jij misschien je zinnen wat leesbaarder kunnen maken?

shiiiiiiiiiit... dyslexie?

Heej, ik heb ook op het triversum gezeten, eerst 4/5 weken op de opname en daarna observatie, mmm, ook ervaring met al die socio's. Hehe, annelies was m'n mentor! ( ben het helemaal met je eens). Theo nog steeds zo'n lieverd?

ik ga nooit meer terug naar dat ziekenhuis !
ze hebben me er niet kunnen helpen,en ik kwam er slechter uit dan toen ik er binnen kwam !
nu heb ik een man leren kennen die me in een 1.30u gesprek al meer heeft geholpen dan ik die daar 5 weken heb gezeten...

Je klinkt als ik op mijn 13e. (ben blij dat ik niet meer zo denk)

wat bedoel je? gaan we beledigen

ik denk dat het iets te maken heeft met interpunctie, weet het verder ook niet hoor.

:bloos:

nee meer het hatelijke naar andere mensen toe, het afzetten

of het doodmaken van mieren op zeer jonge leeftijd met kokend water en azijn,

dat lijkt mij logischer,

eigenlijk.

ben zelf opgenomen met een RM. Heb al 3 IBSén gehad en 3 of 4 RM's... Ik ben niet blij met mijn opname maar als ik niet op zou zijn genomen dan wa ik allang dood...

Hoe kan het eigenlijk dat je in een zo'n ziekenhuis of in een andere instelling terecht komt??
Stel dat het nou bv. niet goed met je gaat wie zorgt dan dat je daar komt...

de meeste mensen hebben al hulp voordat ze in een instelling terecht komen. ik zat bij het riagg en die vonden dathet niet goed ging en de psychiater heeft me toen doorgestuurd naar een instelling en zo ging dat een paar keer.

Als je geen hulp hebt, kan de politie voor een opname zorgen, maar die is dan wel gedwongen en er moet spraken zijn van een acute noodsituatie.

Ben zelf 1x opgenomen geweest met een ibs.
Via de weekendarts had ik een afspraak bij het riagg gekregen en bij het eerste gesprek hebben ze me gelijk door gestuurd met een ibs.

Ben zo'n 2 maanden opgenomen geweest.
De eerste 3 weken was met een ibs, en daarna ben ik zelf gebleven.

Hoe ik het ervaren heb?
In het begin wou ik heel graag naar huis. Maar toen m'n ontslagdatum inzicht kwam wou ik helemaal niet meer naar huis.
Tijdens de opnamen ben ik eigenlijk ook achteruit gegaan.
Heb zelf een een zelfmoordpoging gedaan toen ik op de gesloten afdeling zat, terwijl had ik thuis gezeten ik dat misschien helemaal niet gedaan zou hebben.
En vlak daarna werd ik met ontslag gestuurd.
Ze vonden dat ik gehospitaliseerd was (hopelijk schrijf ik dat goed).

Met de socio's kon ik over het algemeen goed overweg.

En voor de nieuwschierige het was op het Triversum, al bijna 3 jaar terug weer.

@Linda, volgens mij ga je dan juist dingen ondernemen om je ontslag tegen te gaan. Dat bedoelen ze volgens mij met hospitaliseren.

Ik had dat soms ook wel een beetje. De laatste keer heb ik het tegen weten te gaan. Het leven buiten de kliniek is nou eenmaal veel vrijer. Alleen raakte ik enorm in paniek toen ik eenmaal de auto in moest stappen. Toen heb ik nog een gesprekje gehad met het afdelingshoofd (dat was ook mijn mentor) en van haar mocht ik gewoon nog een week lang bellen als het niet ging.
Eenmaal thuis ging het veel beter, waardoor ik eigenlijk nooit meer gebeld heb :)

Daar kan je wel eens gelijk in hebben.
Toen der tijd snapte ik het niet. Maar nu snap ik het heel goed dat ze met ontslag hebben gestuurd.
Het enigste nadeel was er van dat ik daar niet verder behandeld werd. Maar zonder hulp ben ik ook al veel verder gekomen....

Ps: Zou ik soms je msn-adres mogen?, je komt me ergens bekend van voor

Ik ben ook 2 keer opgenomen geweest, 1 keer met een IBS voor 3 weken
en vrijwillig op open voor 4 maanden

Hoe ik het heb ervaren: nou eerste nacht moest ik in de sepereercel, was dus alles behalve een pretje, maar achteraf gezien toch wel nodig, opzich daarna best toffe tijd gehad, leuke mensen en veel rust

Op open was het echt een super toffe tijd, echt hele leuke mensen en de begeleiding viel ook reuze mee...ongeveer in het midden van mijn opnamen ging ik heel erg achteruit en ik automutileerde er mee dandat ik thuis had gedaan en ook een zm poging op het eind van mijn opname, moest terug naar gesloten, maar wou het echt niet en ik mocht gelukkig op open blijven..voor de rest waren de therapieen best leuk soms zwaar, maar dat hoort erbij denk ik..Toen ik later ontslagen werd had ik heter heel moeilijk mee, je zit toch op een veilig plekje waar 24 uur per dag voor je gezord wordt, en dan ineens thuis, soms nog wellis heimwee :bloos:

Ik zat btw in Dijkzigt

Ja, ik denk dat heimwee een hele tijd bij je blijft. Het blijft een veilige plek en omdat je snel de neiging hebt om terug te vluchten naar een veilige plek en veel begrip is zo'n afdeling natuurlijk een geweldige uitkomst.

Ook krijg je een zeer aparte, maar erg hechte band met die therapeuten en naja, dan ga je ze snel missen als je ze opeens nooit meer ziet.
Het is net of een vrij goede kennis van je voor altijd uit je leven stapt.
Zo'n afdeling wordt een soort vriend van je, lijkt wel. En die vriendschap moet je laten schieten, terwijl je dat helemaal niet meer wilt.

Ja idd, het is nu 2 jaar geleden en die heimwee blijft gewoon, soms best vervelend, maar ik zou toch ook een leven moeten hebben buiten de kliniek..Alleen wel 1 voordeel, heb der mn vriend leren kennen ;) en de mensen mis ik ook gewoon nog steeds, met sommige nog contact, vriend bijv., maar toch de groep zo samen gezellig, alles samen doen.... soms nog steeds jammer vind dat ik dat nu niet meer heb (n)

Ja, gezellig even de stad in met z'n allen, socio's dwars zitten, enz. Dat mis ik ook nog wel eens. En gewoon iemand die je begrijpt altijd in de buurt. De enige die me echt helemaal begrijpt is mijn psychiater. Bij de rest moet ik altijd nog vanalles uitleggen en dan snappen ze me alsnog niet.
Ik mis het soms echt wel.

ik heb een stuk dagboek gevonden, maar dat had je geloof ik al gehad van me: http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=144208