vriendschappen
 

zijn ook relaties per slot van rekening.

op een of ander manier kan ik heel slecht vriendschap maken.
ik maak vrij makkelijk contact met mensen op uni ofzo maar daar blijft t dan ook vaak bij. ik heb n soort van barriere om iemand ergens mee naartoe te vragen of iets af te spreken ofzo.
ik vind dit idioot van mezelf want ik ben, al zeg ik t zelf, best n spontane meid en kan met veel mensen opschieten. toch wacht ik altijd af tot iemand anders de eerste stap naar verder contact maakt. ik heb dan ook niet veel vrienden. en als ik eenmaal met iemand langer omga buiten de gebruikelijke ontmoetingsplek(zoals school) duurt t nog een eeuwigheid voor ik iemand 'vriend' noem. op een of andere manier bewaar ik heel lang afstand. ik durf ook niet zo goed iemand snel ''vriend'' te noemen omdat ik nooit goed weet hoe de ander over onze ''relatie'' denkt. t is n gek soort onzekerheid ofzo

nou ben ik best tevreden met mijn huidige vriendenstatus:) maar ik irriteer me aan dit aspect van mezelf. Nou vraag ik me af, hoe gaat t bij andere mensen in zijn werk, vriendschap sluiten. ik weet t is n rare vraag maar ik voel me af en toe zo naief

Tjah, bij mij gaat het gewoon vanzelf. Het is iets wederzijds en ik vraag nooit wil je 1 van mijn vrienden zijn ofzo ;)

Gewoon.. ik waardeer mensen en zij waarderen mij en daarom blijf ik dingen met ze doen omdat het gewoon leuk is. Zodra deze waardering wegvalt, probeer ik afspreken zo veel mogelijk te vermijden enzo.

Helaas heb ik nu vrij veel mensen waarmee ik leuke dingen kan doen en leuke vrienden en ik kan niet elke maand met iedereen afspreken en dat vind ik best jammer.

Op de een of andere manier word ik altijd een beetje bang als mensen vriendschappen met relaties vergelijken :o Ik vind deze vergelijking niet terecht namelijk, een relatie kan ook uit vriendschap bestaan, maar andersom werkt het niet zo.

Verder overigens hetzelfde als Kaneelstok.

k weet wat het is, ik heb dat namelijk ook. Ik denk dat dat een stukje onzekerheid is, bang zijn wat iemand anders van je denkt. k hou mensen ook altijd op een afstandje totdat k ckr weet dat ze me aardig vinden.
gelukkig weet ik op dit moment wel wie mijn goede vrienden en vriendinnen zijn en wie niet..:) en k vind je niet naief je kijkt eerst ff de kat uit de boom want je wilt neit gekwetst worden denk ik..

-xxx- krista

dat heb ik ook!! kben best spontaan en heb redelijk veel vriendinnen! Maar er komen geen nieuwe mensen bij. Ik vind ze aardig en spreek ze tijdens het uitgaan, ma da blijft het bij. Ik houd ook een zekere afstand tegen hun.

ik dacht vreselijk hard dat ik de enige was met dit eh, complex. maar goed. ik heb dus ook geen idee wat ik er mee moet.

Ik herken het heel erg. Ik heb dan vriendinnen die ik allemaal heb overgehouden aan de middelbare school, want toen ging het heel makkelijk.

Nu heb ik alleen het idee dat mensen me niet zo de moeite waard vinden en duurt het echt een tijd voor ik geloof dat mensen echt geïnteresseerd ben. Nieuwe vriendschappen heb ik al erg lang niet meer gemaakt, want ik blijf toch afstand houden. Mensen moeten bovendien heel erg veel initiatief nemen, ik laat namelijk weinig van me horen. Ik wil dan wel, maar ik heb nooit zin omdat ik bellen zo haat etc.

Ik kan je dus niet helpen, maar herken het wel :P

In ieder geval gaat het de laatste tijd beter, ik heb vaker het gevoel mensen iets te bieden te hebben en doe meer moeite ervoor.. dat komt doordat het net uit is met mijn vriend en daarvoor al niet goed ging, dan merk ik hoe fijn het is als wíe dan ook iets van zich laat horen en dan durf ik het zelf ook weer meer.