Winterwind. (Zwevend gedichtje)
 

Waar ben je, jij
die de rivieren van mijn verdriet
in hun woeste loop kan stoppen
die het wilde dier van woede in mij
in haar grommen kan bedaren.

Die mijn ogen weer kan klaren

Daar ben je, jij

Waai me maar
mijn woud van liefde

Beweeg me maar
de rotsen van mijn hart

Ik wil op je zweven,
Mijn lieve, zachte winterwind


In de natuur kun je ook heel veel schoonheid zien, als je soms een beetje verdrietig bent. :)

Je geeft echte hele mooie beschrijvingen. :)
En inderdaad, de natuur kan erg mooi zijn. Ik vind ook dat je een prachtig beeld schept.

Die mijn ogen weer kan klaren

Ik vind het heel leuk dat je deze zin apart en schuingedrukt zet; dan komt o.a. de rijm heel mooi uit. :)