Geen zin meer
 

Ik heb door alle dingen die er de laatste tijd zijn gebeurd geen zin meer in het leven het enige waar ik nog aan kan denken is zelfmoord. Het leven heeft voor mij geen zin want alles gata toch fout. Ik weet het niet meer wat moet ik doen

Met iemand praten. Niet hier, ga naar een goede vriendin toe, naar je ouders, dat als eerste. En daarna naar de huisarts. Die mensen kunnen je helpen aan andere dingen te denken, en je leven weer wat fijner te maken.

Ga naar iemand die je vertrouwd en zeg waar je mee zit. Ga naar je ouders, je huisarts. schakel desnoods een psycholoog in.
Zoek hulp!

Dit past beter op psychologie, denk ik. :)

Zelfmoordaankondigingen zijn niet toegestaan.
However, we kunnen dit topic zien als vraag om hulp. Tips over hoe het nu verder moet zijn welkom. :)

omg die sig :eek:

ja wat nu? het enige wat wij kunnen zeggen is: zoek (prof) hulp,
praat erover

en een hoop niet politiek correcte dingen maar ik zal me inhouden]

Je neemt in ieder geval nog wel de moeite het hier te posten hetgeen indirect kan betekenen dat je wèl open staat voor 'advies'...?

Bezoek je huisarts en laat deze je doorverwijzen na een hulpverleners-instantie. Wacht niet te lang, je hebt immers te maken met wachtlijsten -crisis uitgesloten-.

Take care, Jojz

Idd, wanneer het echt serieus is, kan het zijn dat je huisarts je iets voor wil schrijven, wanneer je dat zelf wil natuurlijk. Maar zoek écht absoluut iemand om mee te praten, dat helpt echt.

Idd!! Ga dr over praten.. zoek steun bij mensen..
Ik weet natuurlijk niet wat er allemaal gebeurd is waardoor je je zo rot voelt.. Mss dat je daarvoor hulp kan gaan zoeken, het eerst allemaal een beetje draagbaarder kan maken en dan weer ff verder kijken..

Neem alsjeblieft niet DIE beslissing.. die is veel te definitief..
Je kunt erover heen komen, geloof me.. heb het ook gehad..

Blijkbaar houd je genoeg van het leven en jezelf om er zo'n aanstoot aan te nemen als het niet goed met je leven gaat om niet meer te door te willen. Ik denk niet dat je dood wil.

zelf ben ik ook een tijd depressief geweest, maar ik weet ook heus wel van mezelf dat dat juist komt omdat ik nog van mezelf en van het leven houd.. zelfmoord is nooit een optie. want als je niet meer van jezelf en het leven zou houden, waarom zou je dán nog zelfmoord plegen?

Het is inderdaad zoals de anderen al zeggen, wij kunnen niet veel meer doen dan zeggen dat je hulp moet zoeken, helaas. Probeer toch iemand te vertrouwen, praat erover, schrijf erover in een dagboek of wathever, gooi het er uit! Misschien kun je een goede vriend of vriendin vertrouwen en kan die je helpen. Probeer door te zetten...

Ik ben het misschien wel een beetje met de andere eens over het feit dat je eens zou moeten nadenken of ook echt álles mislukt is zoals je zelf zegt en écht de enige optie is om zelfmoord te plegen. Doorzetten! Er zijn zó gigantisch veel mensen die álles willen doen om te kunnen blijven leven zoals kankerpatiënten of andere mensen die een levensbedreigende ziekte hebben... Kom op, sterkte! :)

praat iemand nog even een schuldgevoel aan ook

maar het is zo gemakkelijk om op te geven en te stoppen met het leven.
Het is toch een soort weglopen voor je problemen.
En dat recht heb je, als jij dat echt wilt, moet je dat ook doen vind ik.
Maar meestal wil je gewoon een fijner leven, en daarvoor moet je meer doen dan jezelf zielig vinden.

Ik vind mensen die zulke dingen zeggen altijd vervelend, al weet ik wel dat ze het enigzins goed menen. Niet persoonlijk bedoeld, maar het is vind ik zo'n cliche voorbeeld, dat ik er ziek van word...

jah ik ook
het klinkt mij een beetje in de oren als: koop geen nieuwe broek als je er al een hebt want een kind in - vul in derde wereldland - kan er een jaar van leven

net zo goed als iemand zelf moet weten wat ie met zijn geld doet, moet ie zelf weten wat ie met zijn leven doet, vind ik

Dan zitten we in hetzelfde schuitje.

Als alles toch fout gaat heeft een zelfmoordpoging natuurlijk ook weinig zin

@ Benfatto al kan ik er wel om lachen als ik het zo lees, past die hier niet - vind ik

en @ de mensen die het moeilijk hebben:

als ik het eerlijk zeggen moet heb ik die periode ook gehad
maar het heeft toh geen nut om zo te denken.

Ik zat altijd van ja ik heb geen vriendin, school ging kut, vrienden ging kut, familie ging kut.
Ik had er ook geen zin meer in.
Maar ik heb het nog even 'volgehouden'.
En nu is alles prima in orde
als je zo depressief ingesteld bent dan ervaar je alles ook echt als een tegenslag, terwijl dat niet nodig hoeft te zijn.

Ik hoop dat je er wat aan hebt

Rob

@ robbie

wel vraag ik me af wat 'even' is :s

zoek dingen die je leuk vind en houd je daar aan vast en stop daar energie in. Gebruik dat als afleiding. En probeer het uit te buiten (dwz, erin groeien, bijv contacten opbouwen of er beter in worden).

Heeft mij door een hele zware periode van 2 jaar heen geholpen. En ik ben na 3 maanden nog steeds de behoorlijk sappige vruchten aan het plukken en dat zal waarschijnlijk voorlopig nog niet ophouden.

En laat je niet kisten door tegenslagen. Blijf focussen.

Succes en sterkte!

Hoi schaap1986,

Inderdaad, ik denk dat het het beste voor je is als je eens met iemand gaat praten hierover. Want zo gaat het niet goed met je, als je hiermee blijft zitten.

Wil je ECHT niet tegenover iemand gaan zitten en 'zomaar' je verhaal doen, ook al weet je voor jezelf dat het echt wel broodnodig is, je mag mij altijd een PM sturen, oké? (Ik ben kinderpsychologe).


Vele lieve groetjes,
Sylvie.

wat is het verschil?
maar pas op hoor: straks word je overstelpt met berichten :p
ik geloof dat meer dan de helft van de actieve posters hier zulke gevoelens heeft ;)

Maakt mij toch niets uit? :) Mijn beroep is om mensen te helpen, en ik denk dat ik heus wel de 'echte' kan onderscheiden van de 'fake'-problemen, niet? ;)

Ja sorry, het kwam zo in een opwelling. Maar zoiezo, iemand die een zelfmoord aankondigt zal het waarschijnlijk niet doen, het bemoeilijkt immers je plan.
Om er inhoudelijk op in te gaan; ik zie twee problemen:
- er zijn dingen gebeurd die waarschijnlijk onaangenaam waren.
- dingen die zij ondernomen heeft zijn mislukt.

In het eerste geval is het de moeilijkheid tegenslagen te incasseren of te accepteren, in het tweede geval laat zij zich klein krijgen door een tegenvallend resultaat, in plaats van zich erover heen te zetten.
De oplossing is eenvoudiger dan menigeen zal denken: geniet van ieder moment met volle teugen, sta niet te lang stil bij dingen die gebeurd zijn (die kan je niet veranderen) of bij dingen die zouden kunnen gebeuren (geen enkele voorspelling is 100% betrouwbaar).
Oftewel, kies voor het heden (eigenlijk is er geen sprake van keuze, eerder van inzicht)

Daarom zeg ik ook eerlijk dat k erom kan lachen :)

on-topic:

zoiets als Daboman zegt moet je doen.
Ik heb me gewoon gericht op leuke dingen, grenzen verleggen enz.
Het wat voor mij onbekend was opgezocht (voor een Benfatto-opwelling: niet de mij onbekende dood ;) :P).

En bij mij heeft het misschien wel 5 a 6 maanden geduurd, de moeilijke periode. Dan niet alleen maar depressie ofzo maar naar het 'normale' leventje toeleven

echt/fake waar ligt de grens
maar zo bedoelde ik het niet hoor
er zijn hier zooo veel mensen met problemen

Soms is de grens echt wel duidelijk zichtbaar, vind ik :)
En ja... Ik denk dat er altijd een heel deel mensen zullen zijn met problemen, maar gelukkig is er voor hun goede hulp :)

naah ik zal dit topic niet langer vervuilen
maar ik bedoelde gewoon dat jij niet een soort huispsycholoog hier wordt ofzo ;)

Héhé, neen, daar let ik wel voor op, hoor ;)