emoties
 

een glimlach krult mijn lippen
pretlichtjes in mijn ogen
ik knipoog naar de zon

blij

mijn ogen staan dof
glinsterende tranen
gesnik vult de stilte

verdriet

mijn wenkbrauwen gefronsd
mijn mond is één dunne lijn
ik voel iets borrelen van binnen

woede

----

Ik ben er niet zo heel tevreden mee, vooral over 'woede'. Maar ondanks dat ben ik benieuwd naar wat jullie er van vinden :)

Ik vind de plotseling weergave van de emotie alleen bij woede passen, niet bij 'blij' en verdriet. Bovendien is blij geen emotie. Het is wel mooi gezegd, maar het is geen echt goed gedicht.

Ik vind dat alleen 'Woede' goed aansluit bij de strofe erboven, omdat het voelt alsof het een aanvulling is van de laatste zin van die strofe. 'Ik voel iets borrelen van binnen namelijk Woede.' Bij de andere strofes (strofen?) komen de 'emoties' een beetje uit de lucht vallen, en lijken ze geen 'besluit' van de strofe zoals 'woede'.

verder zou ik het woordje 'is' weglaten bij 'mijn mond is één dunne lijn', of ik zou bij de regel ervoor 'zijn' aanvullen

het was denk ik mooier geweest als je ipv 3 emoties in één gedicht, één gedicht over slechts een emotie had gemaakt. en dan eindigen met die emotie, op de manier zoals je bij 'woede' hebt gedaan

(aan de andere kant: wie ben ik om jou te vertellen hoe je moet dichten, zonder zelf ooit een gedicht te hebben gepost :| )