Het einde van de Tweede Wereldoorlog
 

Het einde van de Tweede Wereldoorlog

het kristal van de nacht weerschijnt in je blinde ogen die je langzaam sluit
het is weer 9 november en de winterkamer met je koortsige bed waaruit
je nog steeds te ziek bent om te sterven en waar je allang niet meer hoort
de donkerte schijnt het verleden diep in je nu en ik hef het woord
van trotse zegen alsof dat ertoe doet maar het is niet zelf bedacht
je gedachten vervluchtigen langzaam – ik zwijg en sta op wacht
“God is dood maar ik leef” mompel je zacht terwijl de dood aandachtig
voor afwezigheid hand in hand met gruwelijke moord van decennia terug
door je heen marcheert – de laatste blitzkrieg neemt je leven en vlucht
in het kristal van de nacht

De Wilgen, 24 december 2004

Okay... het is net alsof ik een msn gesprek van een ex van mij lees.

Ik vind hem mooi, bijzonder, maar volgens mij mis ik de helft van je boodschap :o
Het enige wat ik erover kan zeggen is dat ik me wel erg moest concentreren om het te lezen. Maar dat was geloof ik ook de bedoeling. En er zit wel een fijne ritme in. Maar dit doet zo geen recht aan je gedicht, geloof ik :)

Preaper: Bedankt voor je reactie, maar ik denk niet dat deze recht doet aan het gedicht. Tenzij je ex de laatste is die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt, misschien.
Thoughtful: Het feit dat je erg geconcentreerd hebt gelezen en de moeite hebt genomen om een reactie te plaatsen doet me al goed. Als je denkt dat er veel langs je heen gaat in dit gedicht, lees dan bovenstaande bericht aan Preaper voor een hint.

Ah, dat verklaart al, maar nog heb ik het gevoel dat ik een heleboel mis. Dat is zonde, maar dat hoort erbij, geloof ik.

Nou ja, er zit naar mijn mening veel in, dus het is goed mogelijk dat je ook veel mist. Maar dat was niet een doel wat ik nastreefde in ieder geval, om onbegrip te kweken.