levenswijsheid...?
 

A-ritmisch en stijlloos...

- - -

Elke dag zie ik mensen lopen
verveeld, gelukkig
onzeker over
wat er komen moet.

En elke dag zie ik meensen huilen,
huilen van geluk,
huilen van verdriet,
huilen om het leven en om
wat er te gebeuren staat.

Ik zie mensen lachen, lopen
door de paden, over de weg
lachen om de strijd van het leven
lachen om de juiste reden,
lachen van verdriet.

En zelf moet ik soms lachen
soms huilen
me slepen door de pijn
de pijn die eenieder overvalt
als men zich realiseert
wat er komen zal...

Zo jong als ik ben,
ik heb een wijze les geleerd
Bij liefde hoort verdriet,
en bij het leven... hoort de dood.

Tja... :) Wat gedachten op een rijtje... Stiekem vind ik dit een beetje te puberaal en eenvoudig voor wat ik gewend ben van je en zeker bij jouw leeftijd :D. Clichébeelden, herhalingen, voorspelbaar, onaf, de vorm die me niet aanspreekt, oppervlakkig taalgebruik. Sorry Type, maar dit vind ik nix :).

Ja, mee eens. Het is om 2 zinnetjes heen geborduurd, en dan wordt dat meestal niet al te goed...

deze twee zinnetjes:

lachen om de strijd van het leven
lachen om de juiste reden,

Mja, maar als ik daar vast blijf zitten, dan zit ik ook echt vast, en wat ik er dan ook omheen zet, het is en blijft klot'n.