onmogelijk
 

Misselijk van verlangen
herinner je de trein
denderend door het landschap
dat van jou had kunnen zijn

lopend door de straten
van de stad die in gedachten
jou al zovaak terug nam
zonder op mij te wachten

zachtjes klinkt de muziek
gestolen en verbogen tot over jou
- later als ik groot ben -
speelt het ik hou van jou

Had het maar gesneeuwd:
waren al die warme dromen
verzwolgen in het ijs
om stil bij jou te komen

:) Best mooi, alleen vind ik dat het soms wat minder goed loopt.

zachtjes klinkt de muziek
gestolen en verbogen tot over jou
- later als ik groot ben -
speelt het ik hou van jou

De tweede regel hiervan vind ik te lang. En ik zou de derde regel zonder streepjes schrijven: dat is in mijn ogen niet echt nodig.

De laatste strofe vind ik erg mooi. Maar waarom gebruik je wel dubbele punten en geen gewone punten, aan het einde van de zin?

Mooi wel :)
Ik struikelde ook over de derde strofe, wat Re3m zegt.

Misselijk van verlangen
herinner je de trein
denderend door het landschap
dat van jou had kunnen zijn
vind ik ook erg mooi gevonden trouwens. (Moet het -taalkundig-alleen niet herinner je je de trein zijn?)

Verder een mooi, lief gevoelsgedicht :)

ja super mooi gedicht je schept een mooi sfeertje

dank jullie wel
Re3m: je hebt gelijk, ik kan beter 'gestolen en' weglaten.
Thoughtful: het is volgens mij inderdaad 'herinner je je', tenzij het een bevel is.