Omdat je wegging
 

En dat je toen
je omdraaide,
het leven zo-
maar gedag zwaaide,

en met die hand
ook wegveegde
al dat wat
nog wél leefde.

Niets
blijft achter en
een schaduwbeeld
dat ik ontken.

Een wankele droom
van stukken schijn,
die niets is van
wat jij kón zijn.

Mooi. Mooie vorm, zo, leuke rijm ook en leuk verwoord. Ik vind alleen de derde strofe veel en veel minder. Die vind ik er op de een of andere manier niet bijpassen. Misschien komt dat ook wel door het woordje 'en '. En het loopt niet (naar mijn gevoel), terwijl de andere strofes zo'n mooi metrum hebben.
Leuk vind ik ook dat je in de eerste strofe 'zomaar ' afbreekt. :)