mijn ambities?
Tis een soort autobiografische column. Vinden jullie hem leuk ?
Mijn vader zat met een kop koffie op de bank. ‘En, heb je vandaag al wat gedaan?’, vroeg hij geïnteresseerd. ‘Ik was om 12 uur al uit bed.’ ‘en ik heb koffie gezet’, zei ik. ‘Dat bedoel ik niet, heb je al wat aan je studie gedaan, je hebt toch maandag een tentamen? ‘Oh, ik heb gisteravond al het boek uit de kast gepakt. Het ruikt heerlijk en het heeft een hele mooie afbeelding op de kaft.’ Ik liet mijn vader de kaft van het boek zien en waaide wat met de bladzijden langs zijn neus. ‘En hoe gaat het verder, heb je dit jaar al resultaten behaald?’ ’Nou, niet zozeer resultaten in de vorm van studiepunten, als je dat bedoelt. Maar er zijn ook andere manieren om je te ontplooien op mijn leeftijd, moet je weten. Volgens mijn studieplan ga ik trouwens straks de inleiding van mijn boek lezen.’ Nog koffie?
De laatste tijd heb ik het idee dat ik op de universiteit en ook daarbuiten tussen allerlei carrière volk loop. Iedereen is de laatste tijd meer dan ooit bezig met hun toekomst, hun leven en hun levensloop. De regeling daarvan ook al bijna. Het lijkt wel of ze ineens allemaal heel graag volwassen willen zijn nu ze studeren. Neem één ding van mij aan, studeren heeft niets met volwassen zijn te maken. Allemaal ongelooflijk serieuze meisjes en jongens die mij enthousiast weten te vertellen dat ze tot nu toe ál hun punten hebben gehaald en zelfs al flink bezig zijn met ‘CV Building’. Maak je maar geen zorgen, ik kende het woord ook niet. ‘Vind je het nou leuk om het bestuur van die vereniging te doen?’ ‘Niet echt, maar het staat erg goed op je CV hoor.’ ‘Nou én?’ ‘Een beetje building weet je wel. Het is belangrijk.’
Ik ben niet zo bezig met mijn CV, mijn carrière of mijn pensioen. Ik zou ook niet willen zeggen dat ik trots ben op mezelf over wat ik de afgelopen jaren concreet bereikt heb. Ik woon in een container in Amsterdam Noord, ’s avonds is het doorgaans laat dus ik lig elke dag tot 1 uur in mijn bed, en overdag besteed ik mijn tijd aan het schrijven van stukjes voor achterlijke krantjes, in de hoop dat er een toekomst voor mij ligt in de media. Allemaal in plaats van studeren, natuurlijk. Zo hoop ik binnenkort de opening van de nieuwe vers-supermarkt in de buurt te verslaan. Niet erg gewichtig, maar je moet toch ergens beginnen. Toen de echte carrière jager mij vroeg wat ik eigenlijk met mijn studie wil zei ik: ‘liever niet iets wat met geschiedenis te maken heeft’ ‘Liever iets met tv ofzo, of iets met schrijven. Ik weet het eigenlijk niet.’ En ik plopte bijna direct daarna een Grolsch flesje open. Het is allemaal niet zo naargeestig als ik het hier wil voordoen. Ik ben gewoon wat minder bewust bezig met mijn toekomst. Mag ik.
Ik benijd de mensen die het wel doen soms wel eens. Ze hebben vaak een leuker huis dan ik, meer hobby’s, meer studiepunten en meer geld omdat ze natuurlijk nooit uitgaan.
Ik vraag ze dan wel eens of ze na college even meegaan een biertje drinken. ‘Nee, want ik moet van mezelf vandaag minstens 90 pagina’s lezen, en ik ben nog niet op de helft.’ En alweer was er een Grolsch-flesje open.
|
