Angst.
 

Rustig loop ik de kamer in, de matrassen liggen er nog en één persoon slaapt zelfs nog.
Ik zie ze gelijk liggen, het meisje, en precies de jongen van wie ik het het allerminst verwacht half over haar heen.
Gisteravond begon hij haar arm te strelen, nu haar gezicht.
Ik vraag me, walgend van de jaloezie die als een golf over me heen komt, af hoe het verder zal gaan.
Langzaam stromen de mensen weg.
Haar gezicht verraad niks, het zijne ook niet.
Ik ga douchen, een verwoedde poging het gevoel weg te spoelen. Het lijkt zelfs even gelukt te zijn.
De nog overgebleven mensen van het feestje zijn buiten verwikkeld in een sneeuwballengevecht en met alle energie van de vier uurtjes slaap die ik had stort ik me er in en vergeet even alles.
Later zit ik met haar in de auto, op weg naar het station.
Ik probeer met haar te praten.
Alsof ik een geintje maak begin ik over de jongen die over haar heen lag, degene voor wie ik bang ben.
Als het op fysieke kracht aan zou komen dan zou hij het verliezen, komt het op woorden aan ben ik geen partij voor hem.
Hij is in staat haar in te pakken en dat is waar ik bang voor ben.
Ze gaat er niet op in.
Ook tijdens de treinrit blijft het stil en zit ik ermee in m'n hoofd.
Ik probeer het eruit te krijgen, wetend dat ik mezelf gek maak.
Het zit vast, hardnekkig als een kakkerlak, het beeld gegrift in mijn geheugen.
Waar onze wegen zich scheiden krijg ik terwijl ze haar mobiel vast houdt een knuffel.
Rustig en vol hoop loop ik naar de deur van het collectief en bel aan.
Natuurlijk is Annemiek aan het werk, de intercom houdt zich dood.
Ik loop om het gebouw heen, dat als een gigantisch soort hoefijzer onderdak biedt aan honderden mensen.
Rustig bel ik bij haar aan en zonder dat er door de intercom gevraagd wordt wie er voor de deur staat klinkt er een laag gezoem en kan ik de deur opentrekken.
Ik loop de gang in en bij de trap staat ze weer voor mijn neus.
''Wat doe jij hier ?'' vraagt ze me rustig.
Moeizaam uit mijn woorden komend maak ik duidelijk dat iedereen aan het werk is en dat ik het huis van mijn logeeradres niet in kan.
Ook proberen te bellen heeft geen zin dus krijg ik een reservesleutel en kan ik haar huis in als ik wil.
Bij de voordeur wordt me een kort ''ajuus'' toegeworpen en loopt ze nietsverradend de trap af op weg naar buiten.
Later op de avond spreek ik haar nog op msn.
Moeizaam probeer ik te vertellen waar ik mee zit maar het lijkt alsof ze t niet toe wil geven.
Twijfelend aan mezelf waag ik nog een poging maar dit mislukt.
En nu zit ik hier, als de dood dat ik haar kwijt ben.
Door mijn eigen jaloezie.
Misschien is het beter als ik het haar niet verteld had.
Nu ziet ze me vast als een jaloers iemand, wat ik ook ben, omdat ik als de dood ben haar kwijt te raken aan iemand die ze nog geen dag kent.
Iemand die mij kan vermorzelen en daar nog van zal genieten ook.
Maar door er eerlijk over te zijn tegen haar ben ik haar misschien wel kwijt...
Waar blijft ze toch?
-------------

Nog steeds walgend van mezelf probeer ik het van me af te schrijven.
Verliefd op haar innerlijk.

Ik vind het wel aangrijpend... Mooi beschreven hoe je jaloers, die gene, ( jij?) was/ bent.
Ik stoor me alleen heel erg aan de vele 'enters'. Hele tijd neem je een nieuwe zin. Maak er lopende zinnen van.
En verder:

We komen om half 4 aan.

:confused: :confused:

Waarom staat dat daar? Haal die zin maar weg. Snap niet waarom, loopt en leest niet fijn..

En verder.:

Verliefd op haar innerlijk.

Aaaaaaah.. :bloos: :D

Lief....
Anki

Mooi geschreven :) Ik weet er verder niet zoveel over te zeggen, maar ik vind het echt heel goed.. Liefs Laura

Enters heb ik er eigenlijk helemaal niet in gebruikt.
Ik heb mezelf helemaal gek zitten maken dus ongeveer alleen maar geprobeerd alles zo leesbaar mogelijk kwijt te raken.
Het heeft nog een tijd door m'n hoofd gespookt, bijna martelend. Vanochtend is het opgelost. :)
bedankt voor jullie reacties !

Paddo's of pillen ?

wat is dat voor kutopmerking?! Misschien bedoeld hij wel dat het eindelijk op papier heeft kunnen zetten ofzo..

maar ja, ik kan het ook fout hebben natuurlijk.. ;)

oke eff duidelijk, ik heb er gisteravond nog een kuteind op zitten piekeren en ik kon gewoon wel van het dak springen zo irritant als het werd.
vanochtend heb ik met haar gepraat, alles is duidelijk.

Mijn excuus.

Ik had niet gezien dat het geen fictie was.

Nu heb ik het verhaal gelezen. Ik vind het niet mooi of sierlijk, maar het zit wel vol gevoel. Zeer herkenbaar. Die machteloosheid, die angst.

Ik hoop voor je dat het goed komt. Als ze zo blijft doen: afkappen.

Echt.

Vandaag.
Vanochtend heb ik haar mijn angst verteld.
Ze zei dat ze me niet zomaar zou laten zitten.
Met het goeie gevoel dat alles weer enigszins normaal is krijg ik een smsje en vraagt ze of ik langskom.
Voor mijn idee min of meer het bewijs dat het goed is.
Het is er gezellig.
Maar ze lijkt in een kooi te zitten, en tochzoveel mogelijk om andere mensen heen. Probeert ze me uit de tent te lokken?
Het gevoel komt niet op, van niemand heb ik wat te vrezen.
Toch blijft ze vreemd doen.
Niet zoals ze vaker was, maar nu zelfs vreemd voor haar doen.
Opeens gaat ze naar huis.
Ik blijf met 2 mensen over en twijfelend begin ik erover.
Ik had gelijk......
----

het gaat van kwaad tot erger :(

Wat een trut!

Ok, nu ff over het verhaal. Ik heb het 2x achter elkaar gelezen, want de 1e x vatte ik er echt helemaal niks van. De 2e x werd het ineens duidelijk. Ik vind haar niet lief! Verder: heel goed verwoord.

Ik vraag me af of het nou nog echt wel om een verhaal gaat.
T'is voor mij in ieder geval iets te cryptisch om er wat over te zeggen...

Daarom las ik het ook 2x.

Gaar, ik weet niet of je deze problemen niet in een ander forum, dat voor dit soort problemen gemaakt is, moet plaatsen...
Maar zolang je het in verhaalvorm houdt, mag ik niets zeggen.

Best een goed verhaal, als je als eerste doel neemt dat je met een gevoel wilt aankomen. Echter, wil je er een wat beter verhaal van maken, dan zul je toch echt de ene zin wat vloeiender in de andere moeten laten overlopen.

Chan

Ik heb gewoon een poging gedaan om iets min of meer in verhaalvorm te verwoorden.
Het is niet mijn bedoeling om een probleem voor te leggen, maar gewoon om het kwijt te zijn. En als de bazinnen en de bazen t er niet mee eens zijn dan merk ik t wel.

Evrouwcipatie! Eindelijk iemand die de vrouw voorop zet :D.

Rotwoord, vrouw.

Tja...women is mooier he.. :D