Onzichtbaar
 

Onzichtbaar begeef ik mij op het schoolplein.
Alle kinderen spelen vrolijk met elkaar
alweer, het doet me zoveel pijn.
Waarom is alleen de werkelijkheid waar?

Onzichtbaar loop ik naar mijn vrienden toe,
maar ze zien me niet, kijken niet op of om.
Hetis beter als ik mijn ogen dichtdoe
En alleen nog naar voren kijk, niet achterom

Onzichtbaar leidt ik een eenzame kindertijd
Ik kom overal maar ben nergens echt geweest
Overal vergeten, genegeerd zonder spijt
Ik was niet op een verjaardagsfeest

Want niemand heeft me daar gezien
Ze hadden o zo veel plezier
Maar dat ik ook een plek verdien
dat scheelde ze geen zier