De jongen, zijn opa en de dood
 

Dag oude opa meneer
- Dag lief klein jongetje,
- is alles goed met jou?
Natuurlijk meneer, nu ook wel weer

En met u ook meneer?
- Nou mijn lieve jong,
- beter kan eigelijk niet
Is het dan beter dan vorige keer?

U had zo'n last meneer,
van alles en nog-wat
- Nu gelukkig niet jong,
- ik heb nu helemaal geen last meer

Gelukkig maar meneer,
want ik wilde al spelen
- Dat kan nu niet jong,
- dat kan misschien wel nooit weer

Wie is die andere meneer?
- Ik ga nu met hem spelen
Wilt u dat niet met mij?
- Ik wil wel, maar dat mag niet meer

Van wie dan niet meneer?
- van die andere meneer
Van hij daar achter u?
- Hij heet dood en ontneemt mijn zeer

Wanneer zie ik u dan weer?
- In je dromen lieve jong,
- wordt maar weer wakker
Ik zal u missen opa, tot ooit een keer

Ene dialoog experimentje, ik vind het wel leuk uitgepakt. Wat jullie?

uhm kvind hem niet zo goed. Vooral dat gerijm met woorden als : meer zeer keer weer. Is best wel irritant

*kuch* :o

Verder met de inhoud van het gedicht. Ik vind het leuk verzonnen, het einde is sterk. Maar dat valt vind ik een beetje in het niet met het slechte begin. Je begint slecht vind ik, het gerijm is standaard en niet erg origineel, laatste strofe(s) zijn beter. Ik zou het nog beter uitwerken en niet zo lang maken. :)

vind t best een geslaagd experiment eigenlijk, het leest wel leuk met dat ge 'eer' ;)
vooral vanaf strofe zes trek je erg de aandacht van de lezer (althans, die van mij dan) doordat er opeens 'de dood' in voorkomt, wat een raar contrast vormt met de kinderlijke en impulsieve schrijfstijl. Ja, ik vind 'm wel ok !

Hehe, om het kinderlijke te onderstrepen he? *kuch* :o

Hij moet inderdaad iets minder lang, maar moet ik eventjes nadenken hoe ik dat ga doen.

Tnx voor de feedback (y)

Idee is heel erg leuk. Het raakt me ook wel, maar ik denk dat het me meer had geraakt als de vorm beter was geweest. Zoals al voor mij is gezegd: dat voortdurende gerijm op -eer, waarbij je eigenlijk niet verder komt dan meneer, meer, weer, keer en zeer irriteert me nogal. Gewoon, omdat deze rijm verre van origineel is. Ik zou het nog eens proberen, want ook de dialoog-vorm spreekt me wel aan. Eigenlijk is het alleen de rijm die me stoort, en dat is jammer.

Dat constante ge-eer komt doordat ik vast wilde houden aan het 'meneer' van het jongetje, maar ik denk inderdaad dat ik die ga verplaatsen naar andere plaatsen in de strofes.

Ik heb in ieder geval nu wel een idee in mijn hoofd voor een 'echt' gedicht in deze richting :cool:

Stoer. :) Ik ben benieuwd!

Ik vind het idee heel leuk, vooral hoe de rollen duidelijk worden naarmate het gedicht vordert. Alleen sluit ik me verder aan bij de irritatie om het ge -eer, ik zou dan maar niet vasthouden aan 'meneer', om het iets afwisselender te maken..