Morgen weer toeval.
 

De troostende adem naast mij
is de mijne teruggekaatst
door de kast van mahonie,
die hier nu staat om ik geloof
men noemt het vaak de wil van God
of levensloop bepaald door lot,
iets dat ook mij zou toebehoren.

Maar niet iets dat ik zelf bedacht,
want ben ik hiervoor dan geboren:
om te zijn een hoop van pyjama.
Gaat men nu ook mijn slaap verstoren
met ‘alles werd ooit al bepaald’?

Een godheid onnoodzakelijk
om te vertellen wat niet leeft,
dat voelt ook niet want zo ik weet
geen lot maar spier was het toch zeker
die de kast verschuiven deed?
Ik heb niet nodig dat, besefte:

Al word ik wel omhelst door laken,
niets kan mijn kussen kussend maken.

Ah! het geweldige dubbelzinnige van het woordje 'kussen'.

Leuk om eens een filosofische kant te zien. Mag ik daarbij wel opmerken dat determinisme niet vreemd is in de wetenschappelijke wereld (welke bekend staat als een wereld zonder Schepper). laat ik het anders zeggen: Toeval en Vrijheid van Wil zijn minstens zo bezopen als determinisme :)

:) Knap om dat zo te schrijven en het gedicht ook nog eens zo fijn te laten lopen.
Vooral die laatste regel natuurlijk, maar ook
die hier nu staat om ik geloof
men noemt het vaak de wil van God
of levensloop bepaald door lot,
iets dat ook mij zou toebehoren.
vind ik heel fijn. Mooi :)