voor glenn
 

De herinnering brandt van verlangen
Tot bloedens toe
Brandmerkt mij in mijn nek
Door littekenweefsel getekend

Jouw razende woede
Stompt zich in mijn lichaam
Je beukt met elke vezel
Omdat je niet anders meer kan

Het centromeer van liefde en haat
Omarmt de begeerte
Die we hebben gedeeld
Die ik tevergeefs wegsla

Verblind door wanbegrip
Win je toch wel elk spel
Open je ogen!
Dan mis ik niet meer



ik weet nog niet precies wat ik ermee moet...of wat ik ervan vind.
het is gewoon wat ik na veel gedoe kwijt moest.

het is mooi dat je je gevoelens kwijt wil en ze dan op papier zet, dat maakt een gedicht altijd speciaal.

Veer