Dit is toch niet goed?!
 

Mijn oma is heel vaak heel erg aan de diaree. Het loopt soms gewoon tussen haar broek door en ze is er echt vanaf aan het raken.

Ze mag alleen van mijn opa niet naar de huisarts en zelf heeft ze ook zoiets van: Is niet nodig.

Maar ik hoorde haar gisteren wel jammeren van de pijn toen ze op de wc zat. Dat deed mij best pijn. Ik heb haar toen een homeopatisch spijsverteringstabletje gegeven, ddie helpt bij diaree. Maar die moet je bij zulke erg ediaree altijd elk uur innemen en ze heeft er maar 1 op.

Ze wordt in februari al 80, dus ja, ze zal veel last van de ouderdom hebben. MIjn moeder werkt in de thuiszorg en is het wel gewent om stront van de wc af te vegen e.d., maar ik vind het ronduit goor.
Maar mijn moeder zegt ook, dat ze beter af is in een verzorgingstehuis. Alleen mijn opa zal dat niet onder ogen willen zien, want zodra mijn opa alleen komt te zitten, zal hij het ook niet lang meer uithouden. Ook gezinshulp wijst mijn opa af. Mijn moeder probeert het er wel constant over te hebben, maar mijn opa is gewoon zo eigenwijs :mad: (maar wel lief hoor ;))

Maar mijn moeder is de enige familie in de stad, dus alles komt op haar neer en zij kan het ook niet allemaal hebben. Daar ontstaat ook veel stress door thuis en zo.

Nou vraag ik me af, wat zouden jullie in dit geval doen? Ik voel me best wel machteloos en ik maak me best wel een erge hoop zorgen :(

Mijn oma onder mijn arm pakken en d'r naar de dokter slepen :|

Maar serieus, het klinkt niet goed (óók niet voor iemand van 80...). Probeer je opa te omzeilen zou ik zeggen. En rijk elke hand toe die ze nodig zou kunnen hebben (een lift, een arm, een bezoekje aan de apotheek..).

Probeer je opa en oma ervan te overtuigen dat je oma nodig naar de dokter moet. Je kunt bijvoorbeeld je oma ermee confronteren dat je haar hoorde jammeren op het toilet, en zeggen dat jij je zorgen maakt om haar.

Vertel je opa en oma dat het zo alleen maar erger zal worden, omdat ze simpelweg te oud worden om nog alles te kunnen, en een gezinshulp oid dus best op zijn plaats zal zijn. Oudere mensen zijn in dit soort dingen heel vaak ontzettend koppig.

Ik zou samen met je moeder (en eventuele andere familieleden) in de eerste plaats je oma ervan proberen te overtuigen dat het echt nodig is dat ze naar de dokter gaat. Vervolgens zal er inderdaad een oplossing gezocht moeten worden als je oma het beste af is in een verzorgingstehuis. Misschien kunnen jullie zo vaak mogelijk bij je opa op bezoek gaan als je oma uiteindelijk echt in een verzorgingstehuis zit? En je opa zovaak mogelijk naar z'n vrouw toe brengen in het verzorgingstehuis (als hij zelf geen vervoer heeft).

Ik weet niet hoe het verder met je oma is, maar jullie kunnen het natuurlijk ook eerst proberen met thuishulp. Bij mijn oma speelde zich hetzelfde af en ze wilde absoluut geen hulp van 'vreemden'. Uiteindelijk hebben we kunnen regelen dat mijn moeder het huis bijhoudt, en dat er alleen hulp is bij het douchen.

Maarja, ik zou je in ieder geval willen aanraden er ook eens goed met je opa en oma zelf over te praten :)

Me er niet mee bemoeien.
Je oma geeft aan dat ze het niet nodig vindt en je opa geeft aan dat ie het niet lang zal uithouden wanneer je oma naar een verzorgingstehuis gaat.
Het is een zaak van hen en als zij het zo genoeg vinden, dan vind ik niet dat je je daar mee moet bemoeien. Soms moet je accepteren dat ouderen van een bepaalde leeftijd gewend zijn aan kwalen en geen hulp meer willen.

Een goed gesprek erover en uitleggen dat je je zorgen maakt kan nooit kwaad. Als dat niet helpt kan je het nog altijd laten zoals het is, maar dan weet je wel dat je het geprobeerd hebt!

alleen ben ik van mening dat je het niet hoeft te hebben geprobeerd. Die vrouw is 79 en voelt zelf wat het met d'r doet. Dat hoeft een 19-jarige kleindochter d'r niet uit te gaan leggen. Bovendien hebben ze het al vaker geprobeerd, als ik naar de tekst kijk, dus die oma en opa weten nu dat ze zich zorgen om hen maken. Toch kiezen ze ervoor om er niks aan te doen en te zien waar het schip strandt. Ik vind dat je dat, hoe moeilijk ook, moet accepteren.

Ik denk ook dat het ermee te maken heeft hoe de band met je opa en oma is. Als je echt een hechte band met ze hebt, en je ziet dat het fout gaat, vind ik toch echt dat je moet ingrijpen (of het in ieder geval moet proberen).
Zelf heb ik een hele goede band met m'n oma (ze is ook m'n buurvrouw, dus ik zie haar dagelijks). Ik zou het echt niet kunnen aanzien als ze zichzelf min of meer aan het verwaarlozen is.

Hier ben ik het wel mee eens. Maar het kan toch nooit leuk zijn voor haar als er elke keer wanneer ze opstaat weer bruine strepen op de stoelen zitten en dat ze op een handdoek moet zitten?

Ik zou me er nooit prettig bij voelen, maar aan de andere kant weet mijn moeder het wel subtiel te brengen. Maarja, dat is bij mij thuis, wat als ze in de bus of auto zit?

Ik maak me best wel zorgen om haar.

Oude mensen zijn altijd eigenwijs. :o Teveel je mening erdoor duwen heeft geen zin. :o

Anders bel je een keer met hun huisarts? Ze hebben vast telefonisch spreekuur en misschien kan hij/zij tips geven, geruststellen of hoe dan ook helpen.

Mijn opa en oma wonen samen in een ouderenflat. Er komt elke dag een verpleegster langs om mijn opa te helpen met douchen e.d. Misschien is dat iets voor jouw opa en oma? Het enige wat je oma dan hoeft te doen is tegen de verpleegster zeggen dat ze last heeft van diarree, huisarts komt langs de deur enz. Hoeft ze de deur niet eens uit :)

ga je verhaal doen bij een profi,
als die zegt dat er iets moet gebeuren,
dan kom je maar in actie.

Maar misschien verkiest ze dat dan toch nog boven een verzorgingstehuis, hoe raar dat voor ons dan ook klinkt.

Het is bovendien ook heel moeilijk om zulke privékwalen over te geven aan een onbekende zuster die je 'wel even komt verschonen'.