Mijn ogen doen pijn van het niet huilen.
 

Mijn ogen doen pijn van het niet huilen.

Ik stopte mijn vinger in heet kaarsvet
en ik keek recht in de vlam.
Ik stopte mijn vinger in de vlam
en ik keek recht in een brandwond.

Ze zeiden dat ze terug zouden komen, ze zeiden dat ze me op zouden halen.

Ik moest op wacht staan, ik moest kijken of er niemand thuiskwam. Ze kenden de mensen en hadden een verrassing voor hen. Natuurlijk zou het niet leuk zijn als de bewoners thuis zouden komen voordat de verassing klaar was. Ook ik begreep dat. Ik mocht in geen geval naar huis gaan, zelfs niet als de schemering nacht zou worden.
Bij elke passerende auto moet ik seinen dat ze op moeten letten, want niemand mag zien dat er mensen in het huis zijn. Ze zouden nog denken dat we inbrekers zijn.

Ik weet niet hoelang het duurt een verrassing voor te bereiden, maar ik geloof dat ik hier nu al uren zit. Het schemert allang niet meer en ik begin het koud te krijgen. Ik steek de kaars aan die ze me gaven: “Voor wat licht en warmte, mocht je het koud krijgen”. Ze hebben aan alles gedacht, zoveel geven ze om mij. Ik ben benieuwd of ik de verrassing ook mag zien. Misschien is het wel een bubbelbad, daar houd ik zo van. Of ze hebben overal slingers opgehangen omdat er morgen iemand jarig is. Het duurt natuurlijk zolang omdat ze er niet goed bij kunnen: het huis is erg groot en hoog. Ik geloof niet dat ik ooit zolang op ben gebleven. Ik ben tegen een muurtje aan gaan zitten en teken figuurtjes in het zand. Er rijdt een auto de oprit op.
Snel blaas ik de kaars uit en ren richting de voordeur die nog openstaat. Ik hoor hoe de achterbak van de auto wordt dichtgeslagen. Ik probeer Johan te waarschuwen en roep dat hij de verrassing moet verstoppen. Ik ren door de gang de kamer in, maar Johan zie ik nergens. In de keuken ligt een mevrouw op de grond. Overal is rook en de mevrouw ziet zwart. Opeens hoor ik iemand schreeuwen. Een man duwt me opzij en knielt naast de mevrouw neer. ‘Zij was het’ roept hij half huilend uit, en hij wijst naar mij.

‘Zij was het, het kaarsvet zit nog op haar handen.’

Nou, weet je, ik vind het een beetje vreemd. Om de een of andere reden dacht ik eerst dat het in de oorlog speelde, vanwege die kaars, maar toen las ik ineens tegen het bubbelbad aan. Ik moest het twee keer lezen voordat ik het snapte (nu is dat op zich niet erg hoor, maar toch).

Deze zin past qua tijd niet in de eerste alinea. Eerst schrijf je in de verleden tijd, dan spring je hier ineens naar de tegenwoordige tijd en in de zin daarna zit je weer in de verleden tijd. Ik snap het wel, daar niet van, maar ik denk dat het mooier is als je ook deze zin in de verleden tijd zet.
Verder... Nah, ik weet niet hoe oud dat meisje is (als het een meisje is, zo komt het op mij over), maar is het niet een beetje onwaarschijnlijk dat mensen denken dat een kind "zomaar" iemand vermoordt? (Dat meisje -als ze het is- komt namelijk op me over als een jaar of vijf. Dat komt doordat ik dus eerst dacht dat het in de oorlog was, en ik heb een paar jaar geleden een manuscript gelezen over een oorlogsboek, waarin een meisje van vijf de hoofdpersoon was.) O god, wat kan ik een eind weglullen. En als laatste: Ik snap de titel niet zo goed :confused:.
O, en je hebt in de laatste zin
staan, moet dat niet "was" zijn?

PS: Sorry dat er een paar vreemde, haast onleesbare zinnen inzitten.

Kleine toevoeging: je schrijft twee keer verassing i.p.v. verrassing.

Ach, het is wel een aardig verhaal. :)

Chan

Ik moest me schamen, en dat doe ik.

Roosieh: Ik ben me ervan bewust dat de tijden op een gegeven moment niet goed aansluiten. Ik wist niet goed hoe dit te veranderen. Ik zal er denk ik nog eens naar kijken.

Ook heb ik over de leeftijd van het meisje nagedacht. Eerst besloot ik dat ze verstandelijk gehandicapt is, maar nu uiteindelijk vind ik dat de man zo emotioneel is en daarom zegt dat het haar schuld is.

Je vorige verhaal vind ik veel beter. Dit raakt niet, en door de wisseling van te tijden valt het af en toe moeilijk te lezen.

niam

Ik vind het op zich best een aardig verhaal, maar ik snap hem geloof ik toch niet helemaal.. Het blijft een beetje onduidelijk waar het nu écht over gaat. Dat is waarschijnlijk ook je bedoeling, omdat je vanuit het gezichtspunt van het meisje schrijft, maar misschien kun je proberen om het einde wat duidelijker te maken of zo.

En het doet me trouwens heel erg denken aan een of ander verhaal dat we voor Duits behandeld hadden, en dat was pure literatuur, dus ja:p

Heel origineel! Het leest lekker. Raadselachtig en vreemd, maar dat is juist goed, want ik word er nieuwsgierig van. :)

ik snap niet echt wat het achterlaten van het meisje te maken heeft met de moord (als het een moord is...) het enige verband dat ik ertussen kan vinden is dat de mensen die haar hebben achtergelaten die vrouw ook vermoord hebben en het meisje de schuld wouden geven ofzo...

verder zitten er een paar slordigheden in, maar die heb je al gehoord (ik zal je er verder niet mee belasten :p)

maar goed verder geen gezeur meer, ik vond het wel lekker lezen, het roept vragen op en verwarring, dat vind ik wel mooi. je moet het haast twee of drie keer lezen en dan begrijp je het nog niet. wel goed dat je het verhaal dan zelf verder kunt verzinnen

sorry voor onduidelijkheden etc. ik had een beetje haast...

Leuk verhaal, voor de rest niets toe te voegen ofzo :) (y)

Volgens mij ging het om brandstichting :)

CSN, wat een grappige gast...

ik heb t nog een keer gelezen en dat kan inderdaad ook ja...