[verhaaltje] Weerspiegelende ogen
 

Ik stond voor de spiegel en keek mezelf aan. Er brandde alleen een klein lampje rechts van me. Ik boog voorover, leunde tegen de wasbak en staarde naar mijn ogen. In mijn pupil zag ik een klein figuurtje, de weerspiegeling van mijzelf. Ogen zijn de spiegels van de ziel – bij mij zijn ze de spiegels van de buitenkant.
Het enige wat ik wilde, is dat iemand het ook zou zien. Zou zien, wie ik was. Niemand kende me echt, ze dachten het alleen, maar het was niet waar. Ze wisten niet hoe alleen ik me soms voelde, dat mijn vrolijkheid bestond uit opeengestapelde glimlachjes.
Ik liet mezelf op de grond vallen, tegen de verwarming aan, en huilde. Nee, ik was helemaal niet tevreden met mezelf. De laatste twee jaar had ik andere mensen niet meer laten zien wie ik was, ik had mezelf in een cocon gesloten. Maar juist dat denkbeeld gaf me weer moed. De vlinder die uit een cocon komt, is tenslotte mooier dan de rups die ze ooit was.
Ik stond weer op, steunde tegen de wastafel en ving in de spiegel mijn eigen blik op. Nog steeds zag ik alleen mezelf, mijn buitenkant.
De dag erna, maandag, school. De eerste persoon die ik zag na mijn innerlijke metamorfose was mijn beste vriend. Hij kwam voor me staan en zei: ‘Goh, wat grappig, ik kan mezelf in jouw ogen zien.’
Ik leunde voorover, tegen hem aan en fluisterde langs zijn oor: ‘Dat was nou net niet de bedoeling.’

Ok, ik ben er nog niet helemaal over uit of het ergens over gaat, of het over mezelf gaat en of ik een vervolg moet bedenken. En als het nergens over gaat, beste Chang, dan zal ik het snel weer verwijderen:). O, en het is vast heel cliché.
Oeh, kort stukje als ik het typ:o.

Sterke laatste zin! ik kan er meteen geen negatieve kritiek meer op leveren :D

Zo! nou ga ik slapen...

Roosieh,

Aardig stukje. In principe gaat het wel ergens over, maar omdat je zelf niet precies weet waarover het gaat, komt dat minder sterk over.

Dit klinkt niet en het breekt de leessnelheid.

'De volgende dag begeef ik mij weer naar school, waar iedereen mij ziet als de cocon die ik zo lang was.'

Zoiets. Nog niet echt goed, maar ik had niet veel zin om er lang over te denken :)

niam

Daar ben ik het er niet mee eens. Juist die telegramstijl is in die zin zo mooi. Misschien een komma tossen 'erna' en 'maandag'.

Ik vind het een tof stukje..:) Die telegramstijl dat is juist mooi...
Mja..meer kan er niet over zeggen aangezien je zelf die laatste zin toevoegde ;)
Anki

Welke laatste zin, over kortheid of over cliché-erigheid? Nja, het is allebei waar:).

Ik vind het best een leuk en interessant stukje (zeker als je bedenkt dat je niet eens goed weet waar het over gaat:p) en ik vind het ook wel goed geschreven.
Die telegramzin vind ik zelf ook wat minder, maar weet ook niet goed wat ik daarvoor zou doen...

En zo kort is het toch niet;)

Echt een mooi stukje :) En het hoeft niet perse ergens over te gaan, iedereen kan het voor zichzelf invullen toch...

Dank je:).

Nee, maar ik kreeg bij heel veel van mijn andere stukjes de opmerking dat het niet echt ergens over ging. Dus, ja, dan heb ik zoiets: Weet je wat, ik zet het er gelijk wel bij, dat kost men typewerk.

Nou, ik zal toch nog wat commentaar geven dan;

:D

En als je er een vervolg op wilt schrijven moet je dat zelf weten. Ik raadt het je niet af, maar het moet wel ergens over gaan.

:rolleyes: Het lijkt nou net of ik ergens problemen mee heb...

Heb je dat niet dan? Tof:).
En welke laatste zin bedoelde je dan? Die van het stukje zelf:bloos:?

PS: Het is "ik raad het je niet af" met een D.