[Verhaal] . . .
 

Na dagen proberen en proberen is het me gelukt een redelijk acceptabel verhaal(tje) te schrijven. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden en wat er verbetert aan kan worden.:)

- - - - -
Lusteloos staarde ik uit het raam. Buiten was er niemand, alleen een klein vogeltje die moederziel alleen over het gras hipte.
Met mijn hand drukte ik een balpen op mijn tafel aan en uit. Het geklik dat mij vroeger tijdens proefwerken en tentamens altijd zo irriteerde, bracht mij nu tot rust. Met mijn andere hand ondersteunde ik mijn hoofd, die loodzwaar aanvoelde. Mijn net gewassen, blonde haren plakten aan mijn blote arm en bleke wang. Ik sloot mijn ogen en concentreerde me op het zwarte vlak dat ik nu te zien kreeg. Met moeite ontdekte ik kleine rode en groene stipjes die eenzaam voor mijn ogen heen en weer dansten. Ik zuchtte verveeld en trok mijn oogleden weer op. De pen liet ik uit mijn hand vallen, het minste net het tafelblad en vie op de stenen vloer.
Mijn lege hand verplaatste ik naar één van mijn wangen, en streelde die zachtjes.

“Ik ga.” Zijn stem klonk hard en kil.
“Je gaat tóch? Waarheen?” In tegenstelling tot de zijne, klonk mijn stem onzeker.
“Alsof jou dat wat interesseert.”
“Ik wil het weten!”
“Misschien kan ik bij haar intrekken, anders zoek ik voor de komende tijd een goedkoop hotelletje op.” In zijn ogen zag ik dat hij het meende, hij koos voor haar, niet meer voor mij. Ik was aan de kant gezet voor één of andere afgelikte boterham die hij had opgetrommeld tijdens zijn één van zijn nachtelijk uitstapjes.
“Je doet je best maar,” zei ik, proberend om ook koel over te komen.
“Ik bel je nog wel, om alles officeel af te ronden en zo.”
“Hm... is goed.”
Hij boog voorover en pakte een lichtblonde pluk haar vast tussen zijn duim en wijsvinger. Langzaam draaide hij het om zijn vinger en bleef er naar kijken.
“Je hebt mooi haar. Heb ik je dat ooit al eens verteld?”
Al zo vaak, dacht ik, maar ik schudde driftig nee met mijn hoofd waardoor het lokje van zijn vinger glipte.
“Echt schitterend, ik zal het van je missen.”
“Ik zal jouw haar ook missen,” zei ik zonder dat ik erbij na dacht. Zijn wenkbrauwen schoten omhoog.
“Vergeet het maar.” Ongeduldig ging ik van mijn ene been op de andere staan, mijn hand had ik alvast op de deurklink gelegd.
“Nu wil je me opeens wel snel weg hebben hè? Gister smeekte je me nog te blijven.”
Ik opende de deur en wees met een hand naar buiten. Toen hij na een paar seconden nog onbeweeglijk bleef staan, pakte ik zijn tas die naast hem op de grond stond. Demonstratief zette ik het op de stoep.
Hij kwam in beweging en legde een arm om mijn nek. Zijn gezicht kwam dichtbij, te dichtbij, ik voelde zijn warme adem over mijn wang strijken. Ik kon stoppels tellen, ik rook zijn sigarettenlucht. Hij drukte zijn droge lippen op mijn wang, een paar tellen lang, en liet me daarna weer los. De kus voelde aan als een harde klap in mijn gezicht. Mijn wang voelde warm aan, pijn gierde door mijn lichaam.
“Ga,” fluisterde ik. De man knikte en liep het huis uit. In zijn rechterhand hield hij de weekendtas, met zijn linkerhand pakte hij een mobiele telefoon. Hij begon met bellen en zei voor mij duidelijk hoorbare koosnaampjes als snoezepoes, lieveling en lekker ding. De woorden sloegen mij één voor één, ik voelde de steken in mijn hart steeds erger worden. Met een klap sloeg ik de voordeur dicht en stopte mijn vingers in mijn oren. Ik voelde mijn wang tintelen, mijn hart bonste in mijn borst. Vermoeid zakte ik door mijn knieën en plofte op de koude grond. Door verdriet vulden mijn ogen zich met zoute tranen. Gevoelloos pakte ik een haarlok vast en bekeek het. Zou hij het gemeend hebben, over dat haar?
- - - - -

Ik sta open voor commentaar en kritiek.:)

Ik vind hem mooi :)

Er zitten, volgens mij, alleen een paar kleine verwijsfoutjes in.

Ik was aan de kant gezet voor één of andere afgelikte boterham wie

Dat moet geloof ik die zijn, doordat het naar boterham verwijst (klinkt wel heel raar zo:p)

En er was er nog eentje, bij dat haar geloof ik:o

Maar hij leest in ieder geval erg prettig(y)

Bij die boterham zat ik ook te denken hoe het moest.;) En zal even kijken bij het haar.
Verder dank je wel.:)

Simoen: Nou, ik weet niet zo goed wat ik er van vind. Het maakt eigenlijk niet zoveel indruk. Het tja. Gewoontjes. In hoeverre is het autobio :o

Changshan: Ik vond het einde leuk, maakte gevoelens los, zielig :(.

(timo blijf van mijn kont af! :bloos: )

Discussie: ehhh

Conclusie: Je kan vast beter! (maar je schrijfwijze is leuk, zegt timi)

ik vind het mooi...

Sommige stukjes zijn een heel klein beetje cliché...

Het stukje over dat haar..Prachtig.. :D

Sorry duivelaartje, maar het viel me sterk tegen.

Het loopt niet lekker, het raakt me niet en het komt nogal clichématig op me over.

Je eerste alinea vond ik tergend langzaam voort kruipen.

Vreemde beschrijving. Hoe kan een pen met een snerpend geluid vallen?


Plomp en niet zo grappig.

Ik vind het al met al dus niet zo goed:)

niam

Hmm, sja, ik weet het niet zo goed. Het idee opzich is best leuk, maar je zou het veel vlotter kunnen beschrijven. Ik had nu een beetje het idee dat "het mannetje" in dit verhaal eerder je vader was die je moeder heeft verlaten, maar door sommige zinnen kan dat ook weer niet. Het stukje over het haar was "wel aardig" maar niet denderend. Heb wel eens beter van je gelezen duiveltje!

Het verhaal begint 'zomaar', en de hele introductie zit vol met irrelevante gebeurtenissen. Er wordt niks uitgelegd, het gaat alleen maar om gevoelens, maar ik wordt er warm noch koud van. Zowel 'hij' als 'ik' gedragen zich te wisselvallig en het hele beeld lijkt gewoon niet te passen.
Ook vind ik de eerste alinea niet echt aansluiten op de tweede.

Die zin van die boterham vond ik op zich juist wel grappig, alleen vanwege die woordspeling.

Hm, beetje cliche dus...
Ik moet eerlijk bekennen dat het schrijven ook niet heel erg vlot ging, dus dat zal ook wel de reden zijn dat heel het verhaal wat 'traag' (niet zo vlot) is geschreven.

Ik ga weer verder oefenen, volgens mij ben ik de laatste maanden weer 'achteruit' gegaan.:(

Maar dank jullie wel voor het kritiek/commentaar/tips!

Dat geluid van die pen laat ik gewoon weg.

Het verband tussen de eerste en tweede alinea is die wang. Ze zit eraan en denkt dan terug aan wat er is gebeurd...
Dat 'hij' en 'ik' zich steeds anders gedragen klopt wel. Ik zal er de volgende keer beter op letten.
Ik wilde ook niets uitleggen, het was juist mijn bedoeling de lezers zelf een beetje uit te laten vissen wat er gebeurd was.

:)
Het leest best lekker weg, en ik vind het ook wel een leuk verhaaltje. Ik vind het alleen een beetje storend dat haar blonde haar zovaak genoemd word. Opzich logisch, daar gaat het een beetje over, alleen jammer dat je dan ook weer zegt dat het blond is.

[Het] vogeltje dat.
[Het] hoofd dat.

Je oogleden 'weer optrekken' klinkt wat gek.

Overigens, inhoudelijk is die inleiding (van het zitten) irrelevant. Je had bijvoorbeeld meteen met de tweede alinea kunnen beginnen. (... en die wat beter uit kunnen werken.)

Plus ook echt een soort 'Iets' vast te stellen wat je wilt gaan beschrijven/ vertellen. En dan ook een 'Iets' nemen dat aanspreekt. Bijzonder is.

Dank je voor de tips. Ik zal ze onthouden.:)

ik sluit me hierbij aan. Het komt ook op me over alsof het zo verzonnen is dat je weet dat het verzonnen is.

Het viel me tegen, de redenen zijn genoemd :)

Grim - ach Duif, het is de winterdip. Ik probeer gewoon niets te produceren omdat ik nu lang niet zo geniaal ben als in de lente. ;)

Volgens mij is het ook een winterdipje.:p

Overigens zou ik niet aanraden jezelf te dwingen te schrijven. Soms kan een klein duwtje in de rug nodig zijn, maar voor de rest is het gewoon wachten op inspiratie. En soms duurt dat inderdaad heel lang. :o

Ach, trek het je niet aan. :) Er zijn ook goede dingen te noemen, maar die vinden we bij jou zo vanzelfsprekend, dat we die niet meer noemen ;). Er zaten gewoon alleen wat meer slordigheidjes in dan normaal.

Ik weet het, maar ik wil graag schrijven. Maar waarover weet ik niet.:(

Dingen herschrijven lukt trouwens wel.:p

@ Changshan: Hihi.:)

Het is goed om na een lange tijd weer eens wat van jou te lezen, Duivelaartje! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de eerste alinea erg leuk vond om te lezen. Maar daarna vond ik het wat tegenvallen en de laatste alinea vond ik dan weer erg leuk! Ik moest ook wel een beetje lachen om dat einde. Maar toch, ik denk dat ik wel betere dingen van je heb gelezen.. Ik hoop dat je snel over je 'winterdipje' :p heen bent, en ons snel weer laat genieten van je schrijftalent!

Nijn* :)