ik noem je
 

ik noem je zeven zeeën diep
ik noem je zomernacht

ik noem je kleine gele bij
ik noem je bloemepracht

ik noem je schelpen in de zee
ik noem je korrel zand

ik noem je vogel in de lucht
ik noem je een ver land

ik noem je een tornado
ik noem je venkelplant

ik noem je stromende rivier
ik noem je eindeloos lang strand

ik noem je bij je mooiste naam
ik noem je wat je heet
en ook noem ik je sterrenlicht
voordat ik het vergeet

leuke opsomming

ik heb alleen het gevoel dat het niet echt ergens heen gaat


en de hele tijd ik noem je
en dan ineens een noem je??

maarjah

Jan

heel erg goed! :cool:

persoonlijk vind ik 'ik noem je een ver land' een beetje minder. dan loopt het niet zo lekker meer.

verder echt mooi, mijn complimenten :). en dan niet alleen taalkundig.

Tsjah!

ik noem je diep triest

ik noem je zeven zeeën diep
ik noem je zomernacht

ik noem je kleine gele bij
ik noem je bloeme(n?)pracht

ik noem je schelpen in de zee
ik noem je korrel zand

ik noem je vogel in de lucht
ik noem je een ver land

Dit vind ik mooi, maar hierna wordt het me toch echt te saai.

ik noem je bij je mooiste naam
ik noem je wat je heet
en ook noem ik je sterrenlicht
voordat ik het vergeet

Dit is ook wel mooi, maar ik had een sterk einde verwacht, omdat het begin zo veel herhaling is. Voor mijn gevoel moet dat ergens naar toe gaan, en die climax mist imo.

Ik had ook wel een sterker einde verwacht. Je begint met die herhaling, toen dacht ik, 'dit gaat ergens heen', en dan is die laatste strofe 4 regels lang, dus dacht ik, 'nu gaat het komen', en dan krijg je een gigantische anticlimax. Erg jammer. :|

En ik zie ook niet waarom je iemand venkelplant zou noemen.

Leuk, lief. Maar verder sluit ik me bij Ave 9 aan, ik had óók een sterker einde verwacht.

:(