De dood als in een femme fatale.
 

Ik moest daarstraks aan iets denken, een korte weerspiegeling.
-----------------------------------------------


Femme Fatale

Hij heeft een kortstondige relatie gehad met de dood. Ik praat nu niet over weken of dagen, maar over een minuut of twee, hoogstens. De dood als in een femme fatale. Een hartaanval is soms onontkoombaar, zeker na 32 jaar roken, maar dan nog, een ‘goede’ dode, is er altijd één teveel. Waarom alleen de ‘goede’ mensen doodgaan is mij een raadsel; is het nou zoveel gevraagd om alle ‘slechten’ van deze aarde eerst het loodje te laten leggen? Ergens begrijp ik het ook wel; als je iedereen maar laat leven is er straks geen centimeter over om ook maar je voet op te plaatsen. Dan is er geen plek meer voor wat dan ook. Ik moet er niet aan denken dat ik mijn tuinstoel niet kwijt kan op een schitterende zonnige zomerdag, omdat de grond bezaaid is met mensen die niet dood willen gaan! Zelf ben ik bang voor de dood. Vreselijk bang voor de dood. Waar hij nog met de dood durfde te flirten was ik allang afgehaakt, misschien had ik zelf wel het heft in handen genomen. Misschien. Misschien ook niet.
Hij ging naar bed met de dood, maar werd levend wakker.

Lief. :)

Waar? Hoezo? Wat? Of gewoon zomaar?

zomaar, uiteraard. :confused:

Heb je deze zelf bedacht?

Het zal vast een vaak gebruikte zin zijn, maar verzin jij maar eens een alternatief:).

hè verdomme, pleeg ik nu gewoon plagiaat? damn, ik vond 'm zelf zo leuk :)

Het is gewoon een prachtige zin. Ja, ik heb 'm al eens eerder gelezen, sterker nog, binnen hetzelfde verband, de hartaanval. Maar dat doet niks af aan de prachtigheid ervan hoor. Ik vind het evengoed origineel.
Ik was 'm ondertussen al vergeten, zoiets zou je ergens moeten noteren; mooie zinnen.

Ik ken die zin inderdaad ook ergens van! Maar, leuk stukje hoor. Op sommige punten wat sterker dan op andere.