Haven
 

Haven

Zuidwaarts wijst iedereen, behalve het kompas
en de kapitein die op eigen handen gedragen wordt.
Het gekrijs van meeuwen opende mijn ogen pas
toen de vuurtoren haar lichten doofde. Het stort
nog steeds, zelfs hier is er nooit water genoeg,
en hoeveel levens ik ook achteloos achterlaat,
er is altijd nieuw vaarwater voor de boeg.
Alleen aan het einde van de wereld weet men nog
van angstige deugd en hoe te leven, maar de wereld is rond
en alles vergeten. Niets is waterpas, te peilen of te staven
en toch weet ik: ergens over de horizon ligt mijn haven.

De Wilgen, 6 januari 2005

Gaaf! ik vind m echt tof, heerlijke metaforen! lekker ritme..

ja zeker mooi ja!
kmoest alleen wel een beetje lachen toen ik je plaatje zag :D

omdat je daar ook zo'n typematigge kapitein hebt, erg grappig wel. maargoed, supermooi bijna een beetje filosofisch

JA!

Alleen aan het einde van de wereld weet men nog
van angstige deugd en hoe te leven, maar de wereld is rond
en alles vergeten. Niets is waterpas, te peilen of te staven
en toch weet ik: ergens over de horizon ligt mijn haven.

Dit vind ik erg mooi. :)

Verder ook trouwens, wat Ave9 al zegt, fijne metaforen, fijn ritme :)

Alleen jammer dat je zo'n verschrikkelijk uitgekauwde metafoor gebruikt, die van de haven.

Bedankt voor de reacties.

Ik ben het trouwens met je eens Halogeen, maar anderzijds: ik kan er ook niets aan doen dat die metafoor zo uitgekauwd is. Het was met dit gedicht niet mijn bedoeling om bijzonder origineel uit de hoek te komen, maar om een geslaagd gedicht te schrijven met een goed ritme en ik wilde het voor een breed publiek plezierig maken om het te lezen.

Mooi!

dat is in mijn ogen erg goed gelukt :)
leuk om te lezen (y)

Dat is je denk ik ook zeker gelukt. Maar toch, het was nóg leuker geweest als het ook een hele verrassende originele metafoor was.