Grootouders en je 'verboden' relatie
 

Vroeger (in de tijd van opa en oma) was homoseksualiteit 'not done'. De tijden zijn veranderd en er is gewoon een percentage van de bevolking die de voorkeur geeft aan het eigen geslacht. Wij zijn zelf in deze tijd opgevoed en voor ons is het normaal.

Stel nou dat jij een relatie krijgt (of hebt) met iemand van je eigen geslacht. Hoe zou jij reageren als jouw grootouders hier niets van willen weten en jullie niet samen willen zien? Zou jij hun mening accepteren of vind je dat jouw grootouders met de tijd mee moeten gaan?

Ik zou hun idee wel begrijpen maar goed ik zou het naast me neerleggen.

Ik zou de mening van mijn grootouders veel minder belangrijk vinden dan die van mijn ouders en ze zouden er maar mee moeten leren leven.

Hehe, laatst was ik bij de grootouders van iemand (niet de mijne dus) en die hebben een kleinzoon die homoseksueel is. Die had hen een foto opgestuurd van hem en zijn vriend. Oma's commentaar: "Dat is mijn kleinzoon en zijn kameraad".

Gewoon negeren kan dus ook nog ;)

Het zou me, eerlijk waar, zéér weinig kunnen boeien. :)

Schitterend!
En zou kom je er netjes onderuit hoeven ze het er niet over te hebben...

ik denk dat hun mening mij weinig zou doen. als je tenslotte samen gelukkig bent en meerdere accepteren het wel, zou het me weinig doen denk ik

De mening van mijn ouders telt toch iets zwaarder, maar die zouden er absoluut geen bezwaar tegen hebben ofzo.. Zolang ik maar gelukkig ben...

En ik heb nog maar 1 opa, en ik heb geen idee hoe die daar tegenover staat, maar die zal ook niet zo moeilijk doen denk ik..

Mijn oma zou het niet uitmaken als ik maar gelukkig ben denk ik.
De opa en oma van mijn vaders kant is een heel ander verhaal. Ze zijn verongelukt toen mijn vader 22 was ofzo, dus ze kunnen er niks meer van zeggen, maar ze zouden het verschrikkelijk hebben gevonden en ik denk zelfs geen contact meer willen. Ze waren streng christelijk.
En wat kwam, na hun dood, uit? Zowel de zus als de broer van mijn vader zijn homoseksueel.
Maar het lijkt me heel erg moeilijk, vooral als je voor de keuze staat, geen contact meer met je opa en oma, of je vriend(in). Toch denk ik dat ik dan voor mn vriend(in) zou kiezen, aangezien het je opa en oma zijn.. Je ouders is een ander verhaal.

Dat zou dan heel jammer zijn voor hun, maar daar hebben ze helemaal niets mee te maken.
Ik ben blij dat mijn grootouders daar niet zo moeilijk over doen, was dat wel het geval werd er een poging gedaan het te bespreken.... werkt dat niet; lekker in hun eigen sop gaar laten koken.

Ik heb geen grootouders meer, maar ik denk dat mijn oma (een jaargeleden overleden) het nog zou accepteren ook. Alhoewel het voor haar wel een klap zou zijn omdat ik nou eenmaal de oudste kleindochter was waar ze zo trots op was enz enz. Ach, volgens mij wisten mijn oma's niet eens dat ik hetero ben, dus het zou mij niet zo interesseren. ;)

Mijn oma is te afwezig om er echt wat van te snappen. Ik denk dat ze zich er niet zo druk over maakt. Mijn opa is al dood.

Mijn andere oma is ook al dood. En mijn andere opa, hmm, kzou niet weten wat hij ervan zou denken.

Eitherway, het zou mij niet zoveel kunnen schelen. Wat mijn ouders denken, dat is belangrijker. En daar zou ik me dan ook niet zo heel veel van aantrekken wat liefde betreft. Gelukkig doen mijn ouders niet moeilijk :)

Mijn grootouders zijn wat dat betreft wel 'makkelijk'. Ze zijn niet echt zo van 'vroeger was het zo en zo, vroeger was alles anders'.

Vond ik ook ja :D

ik zou er een beetje moeite mee hebben, het zijn toch mn grootouders.
Alhoewel ik ze toch niet zovaak tegenkom omdat ze helemaal in het noorden van het land wonen!
Ook weet ik 90% zeker dat ze juist me in mn waarden laten en me alle geluk van de wereld wensen.

denk ik en hoop ik!

Andes hebben ze pech!

mn opa zou 1000% zeker zeggen 'als jij maar gelukkig bent, kind'

Ik heb het niet verteld aan mijn oma. Ik zie haar al bijna nooit, nu al meer dan een jaar niet, en volgens mij zou ik haar er alleen maar verdriet bij doen. Daar ben ik een beetje bang voor, en daarom durf ik het niet te vertellen. Maar goed, dat is dus niet zo een probleem, omdat ik haar toch bijna nooit spreek. Alleen tijdens mn verjaardag belde ze en vroeg: heb je al een vriendin? Daar heb ik heel eerlijk nee op geantwoord :).

Denk ook niet dat ik me er dus ook druk over zou maken wat mn oma vindt, aangezien het contact toch miniem is. Als ze het niet zou accepteren, tsja, dan hoef ik haar gewoon nooit meer te spreken.

Bij mijn vriend is het echter anders, die ziet zijn oma's best vaak. Daarom werd het op een gegeven moment een beetje lastig om een smoesje te verzinnen waarom hij niet komen ofzo. De ene oma weet het nu al een tijdje, en dat is hartstikke leuk. Voor zover ik weet heeft die het er ook niet echt 'moeilijk' mee gehad. Het is altijd heel gezellig als we daar komen en ze is echt heel aardig. Zijn andere oma weet het nog niet zo heel erg lang. Haar eerste reactie was 'als hij maar gelukkig is', maar het is nog best wel moeilijk voor haar. Heb haar pas 1 keer gezien, en toen niet echt gesproken. Het zal gewoon ff wennen zijn en over een tijdje gaat dat ook helemaal goed, denk ik.

Boeiend.
Ze gaan toch eerder dood dan mij, dus het zou me weinig kunnen interesseren.

Mocht ik een relatie met een meisje krijgen, dan zouden mijn ene opa en oma het even onwennig vinden maar wel accepteren, en haar ook accepteren. Mijn andere oma zou er niets van begrijpen maar het ook niet echt afkeuren. Denk ik.

Mijn oma dacht nu al dat ik homo was. Begon ze ook toen mijn ouders ff weg waren helemaal te fluisteren 'het geeft niet hoor, tegen mij kan je het wel zeggen blabla' Was wel ff flink schrikken maar na 2x nee zeggen geloofde ze het :) (hoe zo iemand erop komt... geen idee)

Is ook gelijk de laatste keer dat ik in een roze overhemd bij mijn oma langs ga. :D

Mijn oma zei laatst iets van: En die liefde die komt nog wel en ach, je hoeft toch geen vriend te hebben, met een vriendin kun je ook wel alles doen, het hoeft niet om de sex te draaien :D.

Waarschijnlijk was dat anders bedoeld, maar ik hoef me toch niet denderend ongerust te maken.

Ik geloof dat mijn grootouders redelijk chill zijn op dat gebied. Een nicht van mijn moeder is ook lesbisch, nooit een verkeerd woord over gehoord.

Ik denk dat 't voor een groot deel afhankelijk is van de relatie met je grootouders. Die van mij (heb alleen die van m'n vaders kant nog) zijn niet echt leuk ofzo, dus het zal me werkelijk waar een worst wezen.

Mijn oma zou dat dus echt wel accepteren. Maar dat komt omdat er ook al in generatie boven mij? oudere mensen? hoe zeg je dat? homoseksuele relaties zijn.

Maar goed, mocht er iemand gaan zeiken zou ik haar evengeod gewoon meenemen naar familie uitjes en dagen. Ik bedoel ze moeten mij gewoon maar accepteren zoals ik ben, inclusief de keuze van mijn vriendjes/vriendinnetjes.