teveel nadenken
 

Ik ben iemand die echt bij alles wat ik doe/zeg nadenk, en ik begin me daar de laatste tijd echt bij mezelf aan te irriteren. Ik wil echt graag eens gewoon niet zo moeilijk doen en me gewoon es laten gaan en maar zien hoe het loopt. M'n laatste 3 relaties zijn hierdoor ook min of meer kapot gegaan; ik val namelijk meestal op wat drukkere jongens en omdat ik zelf zoveel nadenk over wat ik zeg enzo ben ik zelf best wel rustig.. Stomme is dat ik dit van mezelf weet maar er niks aan kan doen :s :) Iemand die dit ook heeft of een idee heeft wat ik eraan kan doen?

Bedoel je dat je niet spontaan bent?

Denk je er achteraf/tijdens/vooraf vooral over?

ik zou me niet zo druk maken... over alles wat ik zeg denk ik ook na (in het echt dan) en het heeft vast veel meer voordelen dan dat impulsieve

Ik ken het wel, dat (te) veel nadenken dan. Ik zou niet weten wat je er aan kunt doen, behalve proberen niet te veel na te denken (maar het risico is dat je juist daardoor nog meer na gaat denken) en over dingen te praten (doordat het er dan 'uit' is, hoef je er minder over na te denken, dat heb ik iig soms), bovendien hoef je misschien minder na te denken als mensen weten hoe je bent. En zoek iets waarbij je niet nadenkt, behalve dan bv. over wat je aan het doen bent (om een voorbeeldje te geven, ik waterpolo en als ik een wedstrijd heb of een training die goed gaat dan denk ik aan niks anders dan zwemmen en de bal), zodat je af en toe eens niet of iig minder na hoeft te denken.

hehe ja is heel moeilijk uit te leggen.. Ik denk zowiezo vooraf al heel veel ergens over na, over wat de gevolgen zijn enzo. Daardoor ben ik inderdaad niet zo spontaan als ik zou willen zijn. Wat het vooral ook is is dat ik heel moeilijk gewoon gesprekken over 'niks' kan hebben.. Ik kan alleen maar met mensen praten als ik het idee heb dat ik ze wat te melden heb zeg maar, ik vind het heel moeilijk om gewoon over zomaar iets te praten.. En dat is echt heeel irritant, lijkt daardoor namelijk vaak alsof ik verlegen/stil ben, terwijl het dat eigenlijk helemaal niet is! klinkt volges mij best raar allemaal, maarja misschien dat er wel iemand is die begrijpt wat ik bedoel :)

Het enige wat ik je aan kan raden is mensen goed leren kennen en ze ook vertrouwen...mbt dat wat ze zeggen klopt, maar ook dat je ze dit bv. verteld. Dan weten ze er van af en wordt het misschien makkelijker om toch met ze te praten, ook over "niks". En blijven proberen, oefening baart kunst. ;)

ik begrijp wel wat je bedoelt, ik heb het ook heel vaak dat ik te veel aan het na denken ben over van alles en nog wat.

Mensen vinden me vaak erg rustig en stil, maar in mijn hoofd ben ik onzettend druk, om allerlei manieren te bedenken hoe ik iets zal gaan zeggen of hoe ik iets zal gaan doen. ALs ik er dan uiteindelijk uit ben hoe en wat ik ga zeggen, heeft het gesprek al weer een andere wending gekregen en weet ik niet meer waar het nou over gaat (omdat ik te veel aan het nadenken was en het dus niet meer kon volgen), dus dan dnek ik; laat ook maar...

Bij mij is het aan het 'over gaan' in de zin van dat ik het minder heb dan een tijdje geleden. Als ik me goed voel denk ik minder na en als ik me slecht voel veel te veel (ook da tik niet kan slapen omdat mijn hoofd te vol zit). Bij mensen waar ik me op het gemak voel (dat zijn er in mijn geval erg weinig) gaat het ook al wat beter...

Is dit ook wat je bedoelt, of heb jij het weer anders?

Ik zou ook niet weten wat je eraan moet doen, maar wat Leonoor zegt vind ik wel een goede optie... namelijk dat van dat sporten (kan in jouw geval ook iets anders zijn) en het tegen degene zeggen waar je mee wilt praten.

'k Denk wel dat ik het begrijp. 't Is soms nogal saai naar die 'nietsnutpraat' te luisteren, maar daardoor leer je mensen beter kennen en soms zou je nog schrikken van het feit dat ze ook wel wat te vertellen hebben. Misschien op een andere manier, misschien over heel andere dingen die jij interessant vindt, maar 't kan best interessant zijn, hoor.

'k Ben ook wel zo'n denker. Tijdens, voor..bijna altijd.
Maar door mijn zus (o.a.) en ik daar al sterk in geminderd.
Het was dan ook zo dat ik vooraf alles wou weten en er constant over liep na te denken, met als gevolg dat ik me er zorgen over begon te maken en ik soms wat geforceerd overkwam.
Nu probeer ik meer het motto te volgen 'we zien wel wat komt'.
Ook probeer ik - als ik dan weer es nadenk - het op een positieve manier te doen, dat wil ook wel eens helpen.

Maar 't feit is (in mijn geval althans) dat hoe meer je denkt, hoe meer onzekerheden je ontdekt en hoe onzekerder/minder spontaan... je je zal gedragen. Van te diep na te denken zou je wel eens gek kunnen worden. ;)

Probeer ook, zoals Leonoor zegt, met iets bezig te zijn waardoor je niet te veel kan nadenken. En deel inderdaad je gedachten met andere mensen, je kan bv. iets helemaal misinterpreteren (en zij ook) en door er lang over na te denken kan dat zelfs escaleren, wat nu ook de bedoeling niet is, é.

Dus; wil je je gedachten verruimen, deel ze dan met anderen en luister ook wat zij je te zeggen hebben. Misschien kan je dan wat luchtiger omspringen met het leven, want niet alles moet serieus (en doordacht) zijn.

Bedankt voor de reacties! dat is wat ik bedoel ja dark princes.. Het is bij mij ook wel minder erg geworden dan eerst, vooral als ik me goed voel inderdaad.. En wat de rest zegt klopt ook, en het is inderdaad zo dat ik doordat ik zoveel denk alleen maar onzeker wordt en steeds minder spontaan over kom, dat is dus ook waarom ik dit topic ben begonnen :) Het is ook niet zo dat ik praten over 'niks' niet interessant vind ofzo, ik kan dat gewoon niet op de 1 of adnere manier.. Het ligt er ook niet aan dat ik mensen niet vertrouw ofzo, want ik heb dat ook bij mn beste vrienden. Dus het helpt ook niet om dat tegen mensen te zeggen, lijkt me zowiezo raar, sta je op stap met iemand te praten: 'hoi, ja ik kan niet over nisk praten' :) Maarja bedankt in elk geval.. ik denk dat het toch iets is waar ik zelf wat aan zal moeten gaan doen, weet alleen nog steeds niet hoe ik dat nou aan ga pakken.. 'gewoon' maar proberen niet teveel na te denken..

ja dat heb ik ook, maar ik word langzaamaan wel losser.

Wat je dan moet doen is zinloze gesprekken niet uit de weg gaan, en jezelf dwingen je niet voor te bereiden op eventuele gesprekken. Wat je ook kunt doen is drastisch een andere wending geven aan gesprekken zodat je zelf niet meer weet wat er gebeurt (en dit geld niet alleen voor gesprekken, maar ook voor gebeurtenissen) Is heel moeilijk, weet ik. maar met zeggen dat het moeilijk is bedenk je alleen maar weer een extra smoes voor jezelf.

ik denk ook altijd teveel na.... vooral als ik problemen heb kan ik echt hele nachten wakker liggen om gewoon te denken....

Ik denk na voordat ik iets stoms zeg (loesje)
Dit slaat wel op mij. Ik denk ook overal teveel bij na. Vandaar dat ik niets spontaan kan zeggen, vandaar dat ik ookal van iemnad gehoord heb dat ik emotieloos overkom... Ik weet ook niet wat je eraan kan doen, maar het is echt f*cking irritant :|

Liever mensen die nadenken dan mensen die non-stop ouwehoeren omdat het zo ''gezellig'' is. Ik hou van mensen die nadenken die kunnen dan ook iets zinnigs zeggen.

Dit komt me heel bekend voor.
Ik doe het bij bijna iedere zin,omdat ik heel vaak niet uit me woorden kan komen als iemand iets vraagt waar ik gelijk op moet reageren, bv iemand die langsloopt en vraagt hoe het gaat.
Ik heb het met nog veel meer dingen maar die ga ik maar niet zeggen hier
Door dit vind ik typen ook veel fijner omdat je de zin nog kan veranderen maar bij praten is dat niet zo

IK heb geen tips voor je sorry
Gr Laura

ik denk ook veel te veel na en ik haat het als de pest maar ja, doe d'r maar es wat aan