autisme vraagje
 

Ik ken nu al een paar maanden een jongen die in onze vriendengroep zit. Ik vond hem al van in het begin een moeilijke persoon. Daarna is mij verteld dat hij autisme heeft.
Ik heb enorm veel moeilijkheden om deze persoon "te vriend" te houden.
Als we aan het praten zijn op msn word hij soms plots uit het niets kwaad om allerlei zaken en begint hij me uit te schelden voor alles wat slecht is. En dan zegt hij dat ik hem met rust moet laten en dat hij met mij niets te maken wil hebben en zo van die dingen.
Dan een paar uur later begint hij zich te verontschuldigen en zegt hij dat hij geen ruzie wil maken en dat hij verder er niet over wil praten over alles wat hij gezegt heeft.
Ligt zijn gedrag aan zijn autisme of is dit gewoon zijn karakter?

Ik moet er misschien ook wel bij vertellen dat deze persoon heel weinig tot geen vrouwelijke vrienden heeft. En maar 1 of 2 echt goede vrienden. En de ruzies gaan meestal over mij en een van die vrienden omdat ik verlieft ben op een van hen.
Maar hij (die jongen met autisme) is vast en zeker niet verlieft op me hij probeert gewoon bij elk meisje dat een beetje intresse toont (een beetje een hopeloos geval dus :s )

Ik weet echt niet hoe ik met hem moet omgaan en zo weinig mogelijk ruzie te maken met hem.

dat plots uit het niets kwaad worden is een van de kenmerken van autisme, mensen die autistisch zijn kunnen snel veranderen qua humeur.... misschien kan je bijvoorbeeld een keer een boek/stuk tekst lezen over autisme... zo kun je hem (en zijn gedrag) misschien beter leren begrijpen....

succes ermee...

Idd misschien gewoon even op internet wat goede informatie vinden.
Voor een autist is het iig moeilijk om zich in te leven in anderen... Ook vrij logisch dat hij niet veel vrienden heeft.
Het is voor hem waarschijnlijk veel moeilijker dan bij jou om met je vrienden om te gaan, jij hoeft er niet over na te denken hoe je je moet gedragen hij wel.
Maar het hangt ook af van hoe autistisch hij is.

Ik zat ook in zo'n soort situatie zeg maar. Al was het niet echt een vriend. Ik vind er niet mee om te gaan met zulke mensen. Wat je ook doet, je doet het nooit goed en vroeg of laat krijg je wel weer een uitbarsting. Ik denk dat het idd handig is er wat in te verdiepen en verder niet te veel van die buien aan te trekken. Praten heeft toch geen zin. Eigenlijk zouden alle autisten in jarenlange therapie moeten (als ze dat nog niet zijn).

Persoonlijk wil ik niet eens 'bevriend' zijn met zulke mensen, voor zover je vrienden met ze kan zijn. Ik heb er alleen maar ernstig nare ervaringen mee.

Volgens mij kan je als autist wel leren om met mensen om te gaan... maar dat zal dus nooit spontaan goed gaan... En dat zullen ze hun hele leven houden aangezien het niet over gaat...

Klopt! Je kan autisten "Leren" hoe je met mensen om moet gaan.. maar dit zal nooit "echt" zijn..

@ oma: Nix verkeerds over autisten.. en niet zo denigrerend :)
Beetje meer respect is wel op zn plaats. Een autist kiest er niet voor en kan er niets aan doen dat hij/zij een autistische stoornis heeft :)


@ TS: Over stemmingswisselingen: Autisten leven gestructureerd. Als jer iets gebeurd wat niet "hoort" of er gebeurd iets onverwachts. dan kunnen autisten hevige stemmingswisselingen krijgen.
hier bestaan medicijnen tegen.. alleen is het niet aan te raden voor die persoon in kwestie omdat je door die medicijnen zo mak als een lammetje word. :|

Het kan best vervelend zijn maar besef goed dat autisten niets aan hun gedrag kunnen doen! het is geen griepje wat na een paar dagen weer overgaat! :)

Waarom zou je niet bevriend kunnen zijn met een autist of iets in die gelijke strekking? Ik denk best dat dat heel goed mogelijk is, zolang je er een beetje energie in put.

*voelt zich persoonlijk aangevallen* :p

Joh dat weet ik ook wel, wilde het er nog bijzetten om zulke reacties te voorkomen. Maar spreekt voor zich lijkt me dat ze er 'niks' aan kunnen doen.
Ik weet niet of veel autisten ontkennen dat ze het hebben? De gast waar ik het over heb iig wel..

Maarja ik heb ook een fucking hekel aan die gast, dus vandaar dat ik niet al te aardig over autisten praat.

pff als ik jou reactie zag wil ik ook absoluut geen vrienden met jou zijn zeg :eek:
dit niet om jou persoonlijk aan te vallen maar je oordeel is vrij hard. Ook nogal gemakkelijk alle autisten maar in 1 groep te gooien.

ik word wel eens 'beschudligd' van het hebben van een autistische stoornis :s

Mwah toen ik de topictitel zag moest ik meteen aan die gast denken. Maar ik heb echt nare ervaringen gehad met hem behoorlijk lang. Het verhaal is lang, dus dat ga ik hier niet allemaal neertypen, maar ik denk als mensen het verhaal zouden kennen je ondanks dat je weet dat ie wat heeft de meerderheid zo zou reageren als mij.
Maar goed nu ik er beter over nadenk, ik ken wel meer autisten. Die hebben ook gewoon vrienden en zijn wel cool. Maar die zijn dus ook een stuk minder extreem. De gast waar ik het over had heeft geen echte vrienden en amper contact met zijn familie. Hele thuissituatie is verziekt dankzij hem (ook al kan hij er 'niks' aan doen).

Maar ff voor jou informatie...ik oordeel nooit over mensen voordat ik ze ken ;) Mijn reactie kwam gewoon rechtstreeks van de ervaringen die ik met die gast heb gehad.

Ik heb zelf, op een van de Internetclubs over autisme, waar ik lid van ben, wel eens zoiets van iemand met autisme gelezen. Ik heb zelf het syndroom van Asperger, iets wat ik pas sinds 18 maart 2003 weet, maar ik heb er zelf geen moeite mee om dat toe te geven. Het hangt er naar mijn idee ook maar net van af hoe je zelf omgaat met hetgene wat je hebt. Ik ben zelf in ieder geval blij dat ik na jaren eindelijk weet wat mijn handicap precies inhoudt, aangezien ik nu een goed beeld heb van het hoe en waarom van mijn eigen functioneren.

jaja ik had toch al gezegt, dat dat gewoon mijn eerste reactie was en ik eigenlijk meer over hem had dan autisten in het algemeen.
Maarja verkrachters/moordenaars etc. die aan een ziektebeeld leiden haten we ook allemaal, ondanks dat het soms dankzij een stoornis komt of iets in hun jeugd. Beetje extreme vergelijking, maar als iemand je als vuil behandelt mag je hem gewoon niet, of ie nou een ziekte heeft of niet.
Deze gast heeft mij van zoveel dingen onterecht beschuldigd, uitgescholden, door elkaar geschut om helemaal niks. Op een gegeven moment was ik gewoon bang dat hij weer eens mijn avond zou verpesten. Lijkt me dat niemand dan reageert met tja hij is autistisch, dus hij kan er niks aan doen.

niet allemaal zo aanvallen naar oma!
Als zij toch liever niet met autisten omgaat is het toch haar zorg, ja die mensen kunnen er niks aandoen, maar het is haar keus om daar niet mee om te gaan, omdat ze zich daar niet gemakkenlijk bijvoelt (en als ik zo haar verhalen, en me daar een beeld bij probeer te vormen vind ik dat nog niet eens zo heel raar)

Heel veel mensen kunnen aan hun stoornissen niks doen, eigenlijk over het algemeen kan je niks aandoen!

En dat iemand daar niet mee om wil gaan is haar keus,

Jullie gaan toch niet ontkennen dat jullie nog nooit al is het maar een klein beetje gediscrimineerd hebben..

Ik herken me in je verhaal, die jongen waar ik het over heb heeft mij ook al regelmatig ten onrecht beschuldigd, uitgescholden etc... Hij verpest altijd mijn avond. Maar ik weiger echt om hem te laten vallen omdat ik weet dat hij er niets aan kan doen. Ik wil gewoon uitzoeken hoe ik het best kan reageren op die "driftbuien" en beschuldigingen.

Tsja het stomme was, het was nog geen eens een vriend van me. Maar de broer van een vriendin, waardoor ik hem regelmatig tegenkwam. Ik ontweek hem, hij deed zijn best om zich met mij te bemoeien.

@ oma

fijn dat je het even toeglicht hebt enzo :)

Al goed. Ik heb het laatste gedeelte van mijn vorige reply inmiddels verwijderd, dus vergeet die opmerking van mij verder maar.

Ik ken iemand via Internet die ook het syndroom van Asperger heeft. Het is een lieve jongen, maar zijn humeur kan inderdaad binnen enkele seconden omslaan. Het probleem is denk ik dat hij zo hard zijn best doet om mensen te interpreteren dat hij vaak overgeneraliseerd. Als ik bijvoorbeeld even niet reageer via msn kan hij zo denken dat ik totaal geen ineteresse in hem heb. Op zich een logische gevolgtrekking, maar hij heeft er moeite mee altijd rekening mee te houden dat bepaalde dingen ook andere oorzaken kunnen hebben dan sociale.

Tja, ik denk dat je, op het moment dat je eenbepaald iets mist (zoals een groot sociaal inzicht), je veel wit doen om dat te compenseren, maar dat je dan vaak ook te veel aan dat gemis toeschrijft.