oneerlijke schoonouders.
 

Ik heb ongeveer anderhalf jaar verkering met een lieve jongen.
Ik ben heel erg verdrietig op het moment omdat mijn vriend een tijd terug door zn moeder het huis uit is getrapt. Ze hebben nou wel weer contact maar schaars alleen als zij hem nodig heeft. Ze wil nix maar dan ook nix voor hem betekenen als ze dat eens kan. Nog geen euro wil ze hem lenen. Voor zn andere broer heeft ze vanalles betaald, zoals duizenden euro's schuld die hij heeft gemaakt toen hij eej junk was zn hypotheek van zn vorige huis en de huur van het huis wattie nu heeft. En voor dr andere zoon betaald ze dus nix :( Mn schoonvader is al net zo mn vriend moest een computer hebben en mn schoonvader verkoopt computers mn vriend mocht nog geen stuiver van um lenen om een computer bij hem te kunnen kopen. Uiteindelijk zit mn vriend dik in de schulden doordattie geld heeft moeten lenen voor die computer. Die computer doet het niet eens en is terug naar zn vader voor reparatie daar wachtten we nu al weken op, maar ook hij doet voor deze zoon geen moeite. Zn andere zoon wel daar heeftie een scooter voor voorgeschoten, door het rare gedrag van zoon 2 is die scooter kapot dus heeft vadertje lief (kots) nu maar een GLOEDNIEUWE scooter voorgeschoten voor zoon 2.
Ik vind dit zo krom en gemeen dat ik nix maar dan ook nix met ze te maken wil hebben. Maar mn vriend zoekt bij zn vader en zn moeder nog steeds heel veel bevestiging en krijgt elke keer en schop van ze. Ik ben ze meer dan zat (vooral zn vader) en wil ze niet meer zien. Maar mn vriend trapt steeds weer in hun geintjes en komt braaf opdraven als ze hem nodig hebben.
Wat moet ik nou ?

Niets, behalve hem steunen.
Laat hem en z'n ouders hun eigen boontjes maar doppen, daar heb jij niet tussen te komen

.. t'is haar vriend. Laat jij je vriendin ook gewoon stikken in zo'n situatie? :confused:

ik wil er juist niet tussen komen daar gaat het om. Bij mij hebben ze het gewoon verpest, maar mn vriend geeft ze (voor de 234234ste keer) een tweede kans. Dat is juist het probleem

Vreemd verhaal.

tja het blijven toch zijn ouders hoor, je kan niet van hem verwachten dat hij doet alsof ze niet bestaan omdat ze zo lullig tegen hem doen.
steun hem waar je kan, dus ook als hij z'n ouders nog een kans wil geven. (y)

Mijn advies is dat je er gewoon voor hem bent als hij het er moeilijk mee heeft, en dat je in een rustig gesprek je mening erover geeft. Maar meer ook niet, leg hem niet je wil op.

Nee, natuurlijk niet. Dat wil ik er ook helemaal niet mee zeggen.

phoe, wat een vage ouders zeg! dat hij daar nog contact mee wil hebben! :eek: je moet hem in ieder geval blijven steunen. ook zou ik als ik jou was, jouw kant aan hem vertellen wat jij van z'n ouders vind! veel succes!

Ze zullen er vast een reden voor hebben

Beetje onzinnig dat zij hem zou moeten steunen in acties waar zij niet achter staat.

Je kan hem gewoon duidelijk maken wat je ervan vindt maar je moet hem wel vrij laten in zijn eigen beslissingen. Het is niet het meest verstandige maar het is wel begrijpelijk dat hij zich zo gedraagt en niet zomaar het contact met z'n ouders verbreekt ofzo.

Waren ze vroeger wel normaal tegen hem en is die andere zoon een oudere broer of een jonger broertje van hem?

Punt, uit.


En zo reageren vaak de meeste mensen.
Verhaal te gecompliceerd, hoge mate van langslependheid, onpeilbare aantallen kasten, tot de nok toe gevuld met skeletten.
Branden mensen hun fikken liever niet aan....

En jammer dat dat zo is....
Bovenstaand verhaal doet me sterk denken aan mijn eigen thuissituatie (niets met drugs, wel gezinsproblemen) van zon 12 tot en met anderhalf jaar terug.
Krom, manipulatief, gemeen, woorden te over.

Veel advies kan ik hier niet bloggen, ik heb de manier gekozen van de hitte uitzitten.
De kromme psychoilogische oorlogvoering verdeelt zich nu diffuus over mij, mn broertje & zusje.
Dit in enigzins evenredige mate, dus wat betreft het 'eerlijk delen' element zit t gezin wel weer snor.

Mn vriendin is eens naast em blijven staan op t moment dat ze door mijn ouders weggestuurd werd omdat ze mij eens goed onder handen wilden nemen.

Hoewel t tussen mij en dat meisje naderhand mis is gelopen, is dat toch een van de momenten geweest waar ik veel aan heb gehad en zoveel indruk heeft gemaakt dat ik t me herinner.
Misschien juist omdat ze niet alles zag, maar wel doorhad dat t allemaal niet klopte, en toch de moed had tegen mijn ouders in te gaan en letterlijk naast me te blijven staan, weigerend weg te gaan.

Mn andere vriendinnetjes en vrienden waren het altijd meer dan roerend met me eens over het kutgedoe hier thuis.
Dat scheelt wel, want je gaat dan minder snel alle schuld bij jezelf neerleggen. Mensen die echt alleen jou wkant van t verhaal kennen voegen niks substantieels aan de situatie toe naast steun. Perceptie en dialoog van diegenen die dicht op je en de situatie staan creeërt echter (de aanzet tot) oplossingen.

Mijn advies is dus: blijf naast em staan en vecht mét em.
Dat zal je misschien (op het moment zelf) niet in dank worden afgenomen omdat zijn ouders zich zwaar tegen je kunnen keren en hij last zou kunnen krijgen van plaatsvervangende schaamte, maar op de lang baan is het minstens één gewonnen slag op een onbesliste oorlog.

Ga in ieder geval geen van tweeëm ja&amen zeggen, daar verdien je geen respect of krediet mee.

Sterkte joh.

:s

Tuurlijk zullen ze er een reden voor hebben. Net zoals die ouders van savanna die zullen er ook wel een reden voor gehad hebben dat ze een kind van 3 jaar vermoorden :rolleyes:
De enige reden die ik kan bedenken is dattie er altijd weer intrapt

pff stomme situatie... Jammer dat jij ze niet zomaar kan oplossen. zoals een andere forummer al gezegd heeft: blijf hem steunen, en prent hem goed in zijn hoofd dat de schuld zeker niet bij hem ligt.

Mja over geld... misschien kunnen jullie samen een job zoeken (na schooltijd of zo?) zodat hij minder moet aankloppen bij zijn ouders voor zo'n zaken.

'k Begrijp het wel dat hij er telkens opnieuw inloopt... Natuurlijk wil hij niets liever dan te geloven dat zijn ouders het wél een keertje voor hem opnemen en hem steunen. Jammer voor hem dat dit niet zo is.

Succes.

we werken zowieso allebei en zitten niet op school.Alleen krijgt mn vriend zo weinig betaald dat wanneer hij zn vaste lasten betaald zn salaris op is.En hij kan geen andere baan gaan zoeken omdattie in de ziektewet zit (n). Het gaat me ook niet om het geld het gaat erom dat het niet eerlijk is.

Klinkt hard maar jij ziet het ook alleen maar van één kant... Hij moet zelf bepalen of het het contact verbreekt ja of nee...

Is er niet één of andere instantie die hierin bemiddeld?