gedicht
 

ik heb dit gedicht een tijdje terug geschreven omdat er bepaalde dingen aan de hand waren toen, wat, dat doet er niet toe. maar goed, wat vinden jullie er van?


Bliksem schiet door de lucht,
de donder knalt in mijn hoofd.
Ik wil huilen,
maar mijn tranen zijn verdwenen.
Wachtend in de lucht,
om dan neer te storten.
Ik wil het uitschreeuwen,
maar mijn stem wordt gedempt.
Imense stilte om mij heen,
wachtend op de volgende knal.

Ik denk dat je er veel meer uit kunt halen.. En immense moet met dubbel m. Ik vind t onderwerp op zich best goed.. soort van letterlijke brainstorm. Maar zoals ik al zei, je kunt er veel meer mee. De laatste 2 regels spreken me wel aan, maar de rest is stukken minder.

Tranen die wachten om neer te storten vind ik leuk gevonden, tranen glijden normaal enzo, dus dat is wel apart. De rest vind ik maar oppervlakkig geschreven en de herhaling van lucht staat me niet aan.

Sluit me aan bij Mutant en scrooping~paper. Alleen vind ik de vergelijkingen die je gebruikt nogal clichématig, heb die al veel gelezen. Maar er zit wel wat in, zou het wat meer en anders uitwerken.

wel grappig als je er over nadenkt, dat mensen die nooit gedichten lezen het helemaal niet kennen, dus voor hun is het dan helemaal niet cliché.



wie dit leest is gek

Hm, misschien een beetje cliché verwoord, zoals de anderen al zeggen, maar ik vind het toch mooi. Het roept heel sterk een gevoel bij me op, en dat doen lang niet alle gedichten.

bedankt voor jullie commentaar/kritiek, ik zal er wat mee doen, en kijken waar ik op uitkom (y)