Allemaal problemen
 

Ik zit nu al een tijdje ergens over na te denken (dat doe ik namelijk heel veel) en nu zit ik een beetje in een negatieve spiraal om het maar even psychologisch te verwoorden :p
De laatste tijd kom ik steeds achter dingen en geheimen van mensen, die ze me nu pas vertellen. Doordat ik nu weet hoe het zit ga ik heel erg nadenken over of ik nog wel in bepaalde dingen kan geloven. Ik zal wat voorbeelden geven.

Mijn zus gaat heel vaak 'om' met getrouwde mannen. In eerste instantie schrok ik hier best van, ze is zelf ook getrouwd geweest, en ik ben nou eenmaal erg principieel als het om liefde gaat. Nu heeft ze wel weer een 'goede' relatie. Die haakjes zijn omdat ik niet weet of ik wel mag oordelen over deze hele situatie.

Mijn beste vriendin, althans wat er nog van de vriendschap over is, zit in een hele moeilijke periode. Haar moeder is voor de tweede keer van haar vader weggegaan omdat hij gewoon een alcoholistische nietsnut is. Nou heb ik het vermoeden gekregen dat er meer aan de hand was, dat hij haar ook misbruikt heeft :eek: Dit vind ik allemaal heel erg, en weer ga ik nadenken over liefde enzo.

Voor de rest ben ik erachter gekomen dat sommige jongens, en sommige meisjes helemaal niks om echte liefde geven. Dat ze gewoon vreemdgaan en dat ze zich laten ontmaagden door iemand die ze niet eens kennen. Dit komt waarschijnlijk ook omdat mijn vriendengroep een beetje in de expirimenteer-fase zit, waarbij veel alcohol en wiet te pas komt.

Ik zeg niet dat ik zelf een heilig boontje ben, doe zelf ook wel stomme dingen, maar ik wil wel heel graag wachten voor echte liefde enzo. Ik vind vreemdgaan ook echt iets heel ergs, al denk ik dat ik daar misschien later anders over denk. Want dat zeggen heel veel mensen.

Waar ik dus over na gaan denken is of liefde wel bestaat. Of we ons via de media niet gewoon onszelf iets aanpraten om het dagelijks leven door te komen. Ik bedoel dan niet familie-liefde maar liefde-liefde. Waarom zou ik persoonlijk nog mijn toekomstig vriendje vertrouwen, en waarom zou ik nog een relatie beginnen als ik toch weet dat hij waarschijnlijk vreemd zal gaan. Ik kan me zelf er ook niet toe zetten om zelf vreemd te gaan enzo, omdat ik toch denk ik hoop dat echte liefde wel bestaat...

Ik weet dus niet zo goed wat ik moet doen, in liefde geloven of me er gewoon bij neerleggen.

je moet geloven in liefde en je erbij neerleggen dat niet jij in een neerwaartse spiraal zit, maar degene om je heen :)

Maar ik zie dus wat andere mensen doen en meemaken. Een relatie hebben doe je niet in je eentje, daar ligt dus het probleem. Waarom zou je je partner vertrouwen als je weet dat dit allemaal heel vaak gebeurd. Vaker dan dat het goed gaat.

ik zie dus niet in waarom jij dat jou probleem moet maken. zij kiezen ervoor dat te doen, dat het niet leuk is voor je begrijp ik wel. mss moet je die mensen er eens op wijzen, al zal ik denken dat ze je vertellen dat ze het zo willen als zij het willen en niet zo moet bemoeien met hun leven.

Lijkt me meer wat voor L&R.

Nou, dat lijkt me niet.
Natuurlijk gaan er mensen vreemd, gebeuren er dingen zoals jij beschreef. Heel vervelend en onbegrijpelijk, maar zo is de mens.
En omdat er in jouw omgeving een paar van dit soort incidenten gebeuren, hoeft dat absoluut niet te betekenen dat dit bijna altijd zo is.

Ben ik met je eens. Wil ik nog aan toevoegen dat er (veel) meer mensen principieel tegen vreemdgaan zijn, dus je toekomstige vriendje hoeft niet vreemd te gaan.

Ten aanzien van dat eerste punt ben ik het wel met je eens, maar om dan tegelijk op het tweede punt te reageren: ik zou mezelf er niet zo druk om maken als ik jou was.;)

je bent nogal filosofisch bezig

Als je zelf een vriendje hebt zul je wel merken dat het anders zit. Dat een leven samen met iemand van wie je heel veel houdt echt leuker is dan alleen zijn.
Maar ook dat het heerlijk is om alleen te zijn als je niet 'in love' bent.

Ik denk dat je wederzijdse liefde eerst moet meemaken en dat je mening en ideeen dan voor goed veranderd zijn!

En wat nu als je bang bent geworden om dat mee te maken, door alles wat er in de openingspost beschreven wordt? Dat je die wederzijdse liefde niet volledig zult ervaren, doordat er altijd iets in je achterhoofd blijft hangen over 'hoe mensen (kunnen) zijn'. Dan lijkt het me ietsjes lastiger...Ookal stel ik het nu wel erg dramatisch.

Het blijft een kwestie van vertrouwen hebben. Ondanks alles wat je om je heen ziet. Er zijn echt mensen die er net zo over denken (like me and you). En wanneer je daar naar op zoek bent (of gaat), dan zul je die vanzelf ook tegenkomen! Natuurlijk er zijn ook mensen die dat niet zoeken, en die genoegen nemen met vreemdgangers en oppervlakkigheid. Maar als jij vindt dat vreemdgaan heel erg is, dan hoeft dat voor andere mensen niet te veranderen.

Daar hoef je geen genoegen mee te nemen, of je bij neer te leggen. Waarom zou je dat doen? Zodat je iets mee kunt gaan maken van de neppe "liefde" die je op dit moment zo veracht? Je moet je er echt niet bij neerleggen hoor! Blijf geloven in die echte liefde, en ga er naar op zoek. De wereld is groter dan alleen je vriendengroep in experimenteerfase. Er zijn zoveel boeiende, ongelofelijk interessante, aardige en vooral eerlijke mensen. Go out and meet them! Dan verandert je beeld van de mensheid tenminste weer een beetje in de positieve zin! En wanneer dat zo is, dan ben ook jij er klaar voor, die echte liefde!

Hoop dat je er iets aan hebt:)

Ps. En wanneer het allemaal even niet mee zit, luister dan gewoon lekker keihard Dammit, van Blink 182,
dan is je dag zo weer goed:)

meis,
de liefde is soms klote, echt klote...
maar ik geloof dat er voor iedereen iemand is, waarmee je erg gelukkig kunt worden, of anders zal je in je eentje erg gelukkig worden.
als het zo fout gaat, dan was dit gewoon een foutje en niet ware liefde...
er gebeuren veel dingen... nog veel ergere dingen dan dit...
wees blij dat het jou zelf niet overkomt
er komt echt iemand, geloof me!

liefs

in 'echte' liefde kun je elkaar vertrouwen ;)

welcome to the real world :)

Zo ervaar ik het ook een beetje. Maar bedankt voor de reacties, heb er wel wat aan. Zelfs echte liefde gaat ooit weg.

ze verandert iig wel, maar weggaan?

tussen sommige mensen wel, maar het hoeft niet

Als ik eerlijk ben over mijn leven... kan ik vertellen dat echte liefde bestaat. liefde tussen 2 mensen die vertrouwen in elkaar kunnen hebben.

Maar volgens mij is zoiets zeldzaam...

Ik begrijp wat je bedoelt, soms denk ik: waarom zou je je hele leven lang slechts aan 1 persoon binden, dat terwijl er zovele andere personen rondlopen met wie het misschien even goed kan zijn. Sommigen nemen genoegens met 1 persoon, anderen helemaal niet, het is maar hoe je zelf wil zijn.