Odysseia
 

Dicht mij nu, Muze, het lot van Natura, de kracht die ons voortbracht,
die, met de ramp in het Oosten, het Westen nu trekt naar een spiegel.
Zij zag de leugens, de schijn van de wereld, waarmee wij ons voedden.
Hard leek eenieder, haar hart brak slechts zachtjes, haar buitenkant trilde.
Zij is nu over de grens van haar kunnen, ze poogde de wereld te redden.
Ondanks haar liefde, haar zorgen vergeefs, geeft zij ons nu de leiding;
want aan ons eigen karakter gaan wij nu al lijdend ten onder.
Wij, de verdwaasden die kwetsbaarheid nooit echt begrepen en nog niet,
dwazen die dwalen verkozen, en zij nu ontneemt ons de terugkeer.
Nu, Calliope, mijn bron van bezinning, bezing mij haar noodlot.

zie ik daar eenDactylische hexameter? (y)
Leuke variatie op Homeros. Ook leuk dat je dicht bij de structuur van het origineel bent ggebleven. (Dicht mij nu, Muze, het lot van Natura)

Het gaat over de Tsunami toch? Heel origineel.

Maar aangezien mijn Homeros niet zo up to date meer is, kan ik je tot mijn spijt verder geen zinnig commentaar geven

Leuk zo in dat sfeertje van de klassieke oudheid, maar ik vind vooral die laatste zin ontzettend gaaf :)

@ Sketch: ja, het gaat over de Tsunami. Nou ja, niet helemaal. Een beetje. Ik probeer het echt in de stijl van het pro-oimion van de Odyssee te doen, dat het per regel ongeveer overeen kwam, maar dat werkte niet echt, geloof ik :o

Kunnen jullie mij eigenlijk zeggen of die dactylische hexameter zo wel klopt? Ik wil mezelf nog wel eens een fout accent op een woord aanpraten, zeker als ik een zin nu eenmaal zo in mijn hoofd heb. :o

Pfoew ik vind het maar knap dat je dit kunt. Je woordkeuze is weer prachtig, meer zeg ik er niet over. Ik heb ook geen idee of die dactylische hexameter klopt. :o Ik zou willen dat ik het wist, maar helaas.

Je woordgebruik is inderdaad erg mooi.
Nou weet ik niet precies hoe een dactylische hexameter in elkaar zit (ik heb het nog geprobeerd op te zoeken, maar werd uit de gevonden definitie niet veel wijzer), het klinkt in ieder geval wel alsof het zo uit een Odyssee of Ilias zou kunnen komen.

Oef :eek: dit is niet mijn spul :D maar het heeft wel wat vind ik, het 'oudheids' sfeertje vind ik wel mooi.
Dit:
"Wij, de verdwaasden die kwetsbaarheid nooit echt begrepen en nog niet, dwazen die dwalen verkozen, en zij nu ontneemt ons de terugkeer. "
Vind ik echt mooie zin (y).
En voorderest vind ik 'Dactylische Hexameter' 2 fantastich mooie woorden (:rolleyes: )maar ik hou het liever bij wat simpeler spul :).

Maar ik vind 'em wel gaaf !

Bedankt voor de reacties :)

Nou niet allemaal doen alsof ik iets heel ingewikkelds heb gedaan, dat valt erg tegen :o Een dactylische hexameter is simpelweg een bepaald ritme (hm, zeg ik het zo goed?), waarin je het accent op deze manier moet leggen.
_ - - _ - - _ - - _ - - _ - - _ - (-)

Dus in mijn gedicht het accent/de klemtoon op de vetgedrukte lettergrepen (wat de bedoeling is dat je vanzelf al doet, als dat niet zo is heb ik iets verkeerd gedaan :o):

Dicht mij nu, Muze, het lot van Natura, de kracht die ons voortbracht,
die, met de ramp in het Oosten, het Westen nu trekt naar een spiegel.
Zij zag de leugens, de schijn van de wereld, waarmee wij ons voedden.
Hard leek eenieder, haar hart brak slechts zachtjes, haar buitenkant trilde.
Zij is nu over de grens van haar kunnen, ze poogde de wereld te redden.
Ondanks haar liefde, haar zorgen vergeefs, geeft zij ons nu de leiding;
want aan ons eigen karakter gaan wij nu al lijdend ten onder.
Wij, de verdwaasden die kwetsbaarheid nooit echt begrepen en nog niet,
dwazen die dwalen verkozen, en zij nu ontneemt ons de terugkeer.
Nu, Calliope, mijn bron van bezinning, bezing mij haar noodlot.

@ Klein Konijntje: ik ben stiekem dol op de woordcombinatie dactylische hexameter :o. Een dactylus is een versvoet (stiekem eigenlijk een teen of een vinger geloof ik), en hexameter is dat het er zes zijn :p. Of zoiets, wat het letterlijk is weet ik niet meer :(

Oh ja, dat was ik nog vergeten te zeggen. Het metrum klopt niet overal:

Ondanks haar liefde, haar zorgen vergeefs, geeft zij ons nu de leiding;
Ook al wil je het niet, de natuurlijke klemtoon komt op geeft te liggen.

want aan ons eigen karakter gaan wij nu al lijdend ten onder
Hier eenzelfde soort fout. De klemtoon komt op gaan te liggen, omdat de woorden ervoor als het ware een geheel vormen (het is een bijwoordelijke bepaling).

dwazen die dwalen verkozen, en zij nu ontneemt ons de terugkeer.
klein 'foutje': voor het metrum zou het "t'rugkeer" moeten zijn.

Wel knap dat je het probeert hoor. Ik hoop nog steeds een gedicht in het latijn te schrijven met een elegisch distichon :cool: :D

Een dactylische hexameter is dus gewoon 6 dactylussen (dactyli?), waarvan de laatste ook uit 2 beklemtoonde lettergrepen kan bestaan (dat heet dan een spondee).

@Halogeen: Elegisch distichon, dat is toch de 1e regel een hexameter en de 2e een pentameter?