Ohne Musik wäre das Leben ein Irrtum
 

Ohne Musik wäre das Leben ein Irrtum



Zijn oude handen trachten
nog altijd even
zwierig
te zweven
over het zwarte klavier.

Gewrichten stijf
van tijd en het vergaande lichaam
zonder al haar krachten
als verminkt geraamte
voor de virtuoze wil.

In zijn hoofd heeft de muziek nooit mooier geklonken
maar het barbaarse plebs,
- de prominenten zijn niet gekomen -
dronken voor zijn verhaal,
zwicht voor het aangezicht
van hem
hoort slechts het verschrikkelijke proberen,

want communiceren kan hij niet meer
die vrijheid is hem ontnomen.


-------------------------
Ik was aan het brainstormen over een nieuw thema voor een eventuele dichtwedstrijd, toen ik plots inspiratie kreeg. Dit gedicht hoorde bij Allumans thema: communicatievrijheid =).

edit: voor diegene die het niet weet, de titel is natuurlijk een citaat van Nietschze.

Mooi gedicht met een sterke emotie in. Ik kan als het ware die oude man aan z'n piano zien zitten (en dat gebeurt niet zo vaak dat ik me zo duidelijk beelden kan vormen bij een gedicht). Knap gedaan, leuk hoe je speelt met die alliteratie in de 1e strofe zonder dat ze geforceerd overkomt. Alleen de eindzinnen zou ik wat anders formuleren, die passen er (naar mijn bescheiden gevoel) er niet echt bij. Maar verder is het (y)

Dit gedicht doet me heel erg denken aan de film "The Pianist", waarin de vrijheid van een pianist ook bijzonder ingeperkt wordt. (De film is trouwens een echte aanrader, mocht je hem nog niet gezien hebben, heel indrukwekkend) Ik vind het best een goed gedicht, maar de laatste twee zinnen komen op mij nogal zwak over. Misschien dat je ze iets anders zou kunnen vormen, maar het kan ook zijn dat ik ze verkeerd lees. Verder vind ik het echt een heel goed gedicht.

bedankt voor de reacties. Nee, die film the pianist heb ik niet gezien, misschien dat ik hem eens ga huren. Ik zal ook nog eens naar die twee eindzinnen kijken. Ikzelf had niet echt het idee dat ze er niet bij hoorden. Om eerlijk te zijn waren dat de twee zinnen die het eerste bij me opkwamen, waarmee ik was begonnen met schrijven en ze weerspiegelen ook wel voor een belangrijk deel het thema, in combinatie met de titel en de eerste zin. Oh ja, en ik vond ze wel aardig rijmen met proberen en gekomen =).

De eindzinnen kwamen wel een beetje als een verrassing, maar om nou te zeggen dat ze er niet bij passen...?
Het is een ander gedicht dan ik van je gewend ben, maar misschien zoek ik overal te veel achter (of ik mis van alles, dat kan ook).
Ik vind de eerste strofe geweldig, zwierig een beetje, zoals er al in staat :)
Evenals als verminkt geraamte
voor de virtuoze wil :)
Hm, ik moet er nog even over nadenken. Het raakt me wel :)

Altijd fijn om te horen als je gedicht iemand raakt. Ik denk dat je er inderdaad te veel achter zoekt. Ik heb namelijk geprobeerd heel duidelijk een helder beeld over te brengen, zonder mijn "eigen stijl", voor zover ik die heb, geweld aan te doen. Aan jullie natuurlijk of dat gelukt is :D

Niet wat ik van je gewend ben en waar ik zo verliefd op ben :)

Dit:
Prachtig, de alliteratie, het zweven... Het komt volledig aan.

Maar echt, en ik schaam me dat ik je dat moet zeggen, de rest stokt bij me, loopt niet zoals ik zou verwacht zou hebben van jou, het komt me geforceerd over :(.

En die 2 laatste zinnen vind ik zo echt niet jou. Echt veel te overdreven duidelijk en uitgeschreven. Enigszins zoutloos ook.

Ik kan er niets aan doen, maar ik ben hier niet echt over te spreken :(. Het beeld dat je in de 3e strofe schetst, daar wel over, en het verschrikkelijke proberen is zo waar :).

Hm, enjambement is wel heel uitzonderlijk goed hier vind ik. Je hebt de regels prachtig verbonden door telkens 'woord' - rust - 'aansluitend woord'.

stijf
van tijd

Perfect voorbeeldje vind ik. Naarmate het gedicht vordert vind ik wel dat je twee keer qua ritme niet zo goed zit:

- de prominenten zijn niet gekomen -

'prominenten' loopt imo niet zo lekker.

hoort slechts het verschrikkelijke proberen,

ik zou van 'verschrikkelijke' 'verschrikkelijk' maken.

Verder is het geweldig, qua inhoud. Ik vraag me wel af hoe ik het onderscheid tussen 'zijn oude handen' en 'zonder al haar krachten' moet zien. Verder heel, magisch-realistisch eigenlijk. En zwaarmoedig, wat gotisch zelfs. Dat laatste komt denk ik door de titel.

;)

Ik vind het ook zo erg als mensen zeggen: ja maar het moet wel leuk blijven. Hierbij zeg ik nu: het wordt pas leuk als je de beste bent. Maarja, dan ben je meteen arrogant :D

@xineof Ik heb verschrikkelijke expres voluit geschreven zodat het metrum ehm.. uitgerekt zou worden. Als je het zou voordragen zou daar de nadruk op komen te liggen. Met oude handen wilde ik alleen een beeld scheppen, met de krachten bedoelde ik een beetje 'magisch', de krachten om muziek te kunnen maken. De krachten die hij wel ooit heeft gehad. Of bedoel je dat niet?

@Mutant Hmm ik snap je kritiek wel. Het is weer iets waar ik aan kan werken / rekening mee houden. EggeD waarschuwde mij dat de kunst van het dichten niet alleen het open laten van interpretatie is. Daar wilde ik in de eerste plaats van af. Misschien dat ik een tussenweg moet vinden :).

Ja ook dat, én waarom het eerste mannelijk is en het tweede vrouwelijk?